Week 5

Down South; Minivakantie

Die donderdag, de kalender gaf alweer de derde december aan, vertrok ik vroeg naar Augusta. Een busreis van een goede zes uur, die voorbij was voor ik er erg in had. Zo relaxed om geen enkele verantwoordelijkheid te dragen, te lezen, te praten, te luisteren of gewoon te staren. Daarbij zit er blijkbaar altijd wel een of andere maniak in de bus die ofwel mensen probeert te overtuigen dat ze vooral maar niet naar Meeeeexico moeten reizen, ofwel mensen probeert te overtuiten dat hij echt een zij is. Never a dull moment when you use public transport.Augusta is een minuscuul plaatsje op het uiterste Zuid-Westelijke puntje van Australie. 'Daar waar de oceanen elkaar ontmoeten.' Dit soort gehuchten kunnen in Nederland niet meer bestaan. Een cafe, een winkel en een videotheek, daar heb je het wel zo'n beetje mee gehad. Die avond heb ik een groot pak Bbq-worstjes gekocht en achter de Barbie even mijn testosteron laten gieren. Die worstjes vormden de basis van mijn eten voor die avond, de volgende morgen, de volgende avond en de daarop volgende morgen, prima investering dus. In het hostel ontmoette ik een gozer uit Hong Kong die ik niet ouder dan 18 schatte. Hij bleek uiteindelijk 31, Aziaten en hun looks. Hele goede jongen, maar Westerse manieren waren nog niet tot hem doorgedrongen. Ik heb nog nooit een zover geopende mond vol kaaspasta gezien tijdens een gesprek. Vrijdags was m'n touristendag. Ik wilde in die ene dag alle highlights van Augusta en de nabije omgeving zien en dat is me gelukt. Op een twintig jaar oude mountainbike zonder versnellingen (die ik van de buitenproportioneel vriendelijke eigenares geleend had) reed ik die morgen naar Jewel Cave. Aldaar ging ik mee met de tour, waarvan er een aantal foto's in het fotoboek te vinden zijn. Ik waande me even een dikke tien jaar terug in de tijd, daar wij thuis in die periode altijd grotten aandeden op vakantie. Hoogtepunt was natuurlijk de grottengroep in Han. Daarom noemde ik Jewel Cave vanaf dat moment ook Han Cave.Daarvandaan reed ik over de honderd km/u autoweg, natuurlijk nog altijd aan de verkeerde kant van de weg, terug naar het hostel. Na de lunch heb ik mijn weg vervolgd naar de Lighthouse, het punt waar de twee oceanen elkaar ontmoeten. Een barre tocht daar het volgens de locals ongelofelijk hard waaide. Die dag in totaal zo'n zeventig kilometer gefietst, berg op, berg af, dus ik toen ik eenmaal terug was ben ik op de bank in de Common room gecrashed en heb Crocodile Dundee opgezet, om te werken aan m'n aussie skills. Daar ontmoette ik Graeme, een 28 jarige Engelsman. Samen hebben we besloten de volgende dag naar Margaret River te gaan, een dik half uur verderop.De volgende morgen zat ik al vroeg in de bus naar Margaret River, een van de beste surfspots ter wereld. Met Graeme naar het strand gereden en daar in de immense golven enthousiast gesparteld. Er waren een hoop Kitesurfers bezig, dat moet wel de gaafste sport ooit zijn. Als ik de kans krijg wil ik zeker proberen iets in die richting te doen. Op de terugweg een flinke box of wine (de bekende vier liter units met een tapkraantje) en in het hostel gegeten. Die avond keken we met een groepje blokes eerst de Gladiator of groot scherm om vervolgens tot vier uur 's ochtends Engels voetbal te kijken, maar weer eens een voorbeeld hoe het leven zou moeten zijn. Zondag viel het weer ernstig tegen (het was maar 25 graden en enigzins bewolkt), waardoor strandbezoek uitgesloten was. Daarom reden we door naar Dunsborough om daar maar eens even een kijkje te nemen. Het weer klaarde op dus daar nog wat strand gezien en vervolgens gebarbecued en Die Hard 1 en 2 gekeken. Even een paar dagen de simpele man uitgehangen dus.
Maandagochtend vertrok ik naar mijn laatste bestemming binnen deze korte trip, Albany. Na een volle dag in de bus vond ik in het hostel al snel de mensen die ik wilde vinden. Mijn twee Duitse roommates en hun Canadese vriend hadden grootse plannen voor een avond vol drank. Ach dat moest ook maar weer eens kunnen. Aan de grote picknicktafel buiten op het terras werd mij geleerd over Goon en aan mij nu de eer jullie Dutchies met deze kennis te verrijken.
Om het een en ander te verduidelijken moet ik eerst even uitweiden over alcohol in Australie. Bier is duur, echt duur. Een carton (vergelijkbaar met onze krat) kost zo vijftig dollar, ruim dertig euro. Daar wij arme backpackers niet het geld hebben om onze geest te verdoven met dit gele vocht wordt de toevlucht gezocht bij wijn. Wijn is namelijk goedkoop, heel goedkoop. Vier liter pakken voor nog geen zes euro. Goon (spreek uit Goeeeen) is de bijnaam voor zo'n doos wijn met een zak erin, waaruit je de wijn kunt tappen. Voor een avondje dronken worden op z'n backpackers, wordt door de hele groep een carton bier gekocht, waar ieder twee, drie biertjes uit kan vissen (voor de smaak). De rest van de alcoholvoorziening is in handen van de Goon. Het woord Goon is volgens de mythe afkomstig van het Aboriginal woord voor kussen (pillow). De Aboriginals (lees: dronkelappen) dronken de wijn op en bliezen vervolgens de zak op om dat als kussen te gebruiken. Weer wat geleerd, niet?
In de daarop volgende dagen heb ik vrijwel alle hoogtepunten van Albany en haar omgeving gezien. De ene ochtend werd ik door een local langs The Bridge, The Gap en ga zo maar door geleid en de volgende dag reed ik in een geleende auto met twee Engelse jongedames op de achterbank naar Walpole om daar tussen de reuzebomen te lopen. Het is opvallend om te merken dat de raarste en kleinste dingen je het meest bijblijven. Ja, ik liep tussen de reuzebomen en ja, ik kroop over/langs/door The Bridge, maar een simpel avondje Jenga (vergezeld bij een hele hoop Goon) staat me het helderst bij. Ik heb in tijden niet zo gelachen als die avond. Met rode ogen van het huilen (dat dan weer veroorzaakt werd door het lachen) gaan slapen, om vervolgens de volgende dag de bus terug naar Armadale te pakken. Vrijdagavond laat was ik terug in Armadale, waar natuurlijk meteen even flink bijgepraat moest worden. Volgens mij hebben we zeker tot half een zitten praten. Daarna met een vol hoofd, maar vermoeid lichaam in mijn eigen bed gestort en een flinke nacht gemaakt. Al met al een geweldige tijd gehad, daar in het Zuiden. Dit smaakt zeker naar meer...

Morgen meer!

Wouter