De dagen in Apollo Bay waren erg relaxed. Beetje zwemmen, zonnen, naar het strand, stenen zoeken en in de tuin voor de camper zitten. Toen we zagen dat het weer minder werd zijn we in de auto gesprongen, om in de eerste instantie naar Anglesea te rijden.
Ook het tweede deel van de Great Ocean Road was weer verbluffend mooi. Er staan langs de weg veel borden, waarop staat dat er verhoogd risico is op ongelukken en van andere kampeerders hoorden we dat er vorige week nog een fataal ongeluk was gebeurd. En dat is niet zo gek: het uitzicht is geweldig en de weg is smal en heeft veel bochten. Er staat dan wel een lage vangrail, maar soms kijk je tot wel 150 meter naar beneden de oceaan op. We reden rustig en gelukkig aan de kant van de rotsen. Toch voelden we even hoe het mis zou kúnnen gaan. Na een bocht, kwam er plots een auto (aan de verkeerde kant van de weg!) ons tegemoet rijden. Rogier handelde onwijs snel en goed, door de camper stil te zetten en niet te toeteren o.i.d.. Het scheelde misschien maar 5 centimeter, toen ze ons op het laatste ogenblik toch zag en om ons heen reed. Maar we willen niet weten wat er anders met haar was gebeurd …
De route en het uitzicht waren weer net zo bijzonder als we in onze vorige verhalen beschreven; wijds, afwisselend en prachtig! Dit deel van de GOR staat bekend om zijn surfstranden en we zijn dan ook vaak een kijkje gaan nemen bij de (bekende) golven. Mooie baaien, veel te zien en wat lijkt het me heerlijk om goed te kunnen surfen! Ook de stadjes zijn levendig en geweldig; met winkelcentra vol surfmerken, waar ik graag in één keer mijn maandsalaris zou willen uitgeven! ;-)
In Anglesea zijn we het strand op gereden. Ons plan was om hier de dag door te brengen en te overnachten (de kangaroes vliegen je hier namelijk om de oren) maar omdat het weer al zo betrok, kozen we ervoor om door te rijden. Er stond een enorm harde wind en de kindjes werden soms gezandstraald op het strand. In de auto keken ze een filmpje, sliepen ze wat en waren gewoon weer ontzettend lief. We wilden eigenlijk nog een tussenstop doen en daar een camping zoeken, maar het liep zo soepel dat we in Melbourne waren voordat we het doorhadden.
Melbourne staat bekend om zijn gekke weer; in één dag komen er soms wel 4 seizoenen voorbij zegt men. Wij hebben vandaag de herfst op zijn best gehad! Wat een regen en storm, niet normaal!! Helaas lijkt het weer de aankomende dagen niet veel beter te worden, maar we duimen dat we iig de stad kunnen bekijken!
En helaas was er de volgende dag nog steeds regen, maar konden we er zeker op uit. Met de bus waren we in ruim een half uur in het centrum en daar zijn we begonnen in Victoria's Market. Een gigantisch overdekte markt, waar je alles kunt vinden. Heerlijk om even (droog) doorheen te slenteren en te kijken naar alle mensen en kraampjes. Hierna zijn we het centrum ingewandeld. Er staan prachtige victoriaanse gebouwen en de stad doet best Europees aan. Ze hebben het prachtig versierd in een kerstsfeer en we kijken ons ogen uit. Overal bomen, ballen, kransen, enzovoort. De etalages zijn prachtig en er spelen zich hele verhalen af met bewegende poppen, die je van raam tot raam kunt volgen. Fantastisch!
De kerstman is er ook en ons verhaaltje van 'De kerstman brengt geen cadeautjes, dat doen de papa's en mama's en onze reistassen zitten al zo vol, dat er echt niets meer bij past' gaat niet meer op, sinds de kerstman zijn eerste vraag aan Féline was 'En wat wil jij graag hebben van de kerstman?'.
In een museum was een gratis tentoonstelling te zien van een dorp gebouwd van peperkoek en marsepein. Het was versierd met lichtjes en er bewoog van alles. We ontmoette de 'bakkerschef' en wat leuk was het, toen hij in het Nederlands antwoord kon geven op Féline haar vragen! In 1950 is hij met zijn ouders verhuisd naar Australië en we hebben even met hem gekletst. Féline kreeg een mooie peperkoekpop van hem, die we bewaren voor kerstmis.
We hebben wat mooie straatjes bezocht, met leuke winkels en tot slot zijn we in de St. Peters kathedraal geweest. Het is er prachtig, maar voor Dex was het wel even schrikken toen het grote orgel een kerstnummertje inzette!

De volgende dag was het weer jammer genoeg nog niets verbeterd. Na wikken en wegen hebben we daarom toch besloten, om door te rijden. Voor ons gevoel hebben we lang niet alles uit het mooie Melbourne gehaald, maar we hebben ook geen zin om ons nog een dag nat te laten regenen.
Daarbij gaan we nu toch ook wat tijdsdruk voelen. We willen nog zo veel en hebben al veel weggestreept en aangepast. We rijden dus 'snel' weer wat kilometers!