Wow, wow, wow! Wat een dag!!
Vanmorgen vroeg van de parkeerplaats gereden en de reis ingezet naar de Great Ocean Road, of iets minder gehyped: de B100. Alweer een bijzondere route, die veel verschillende landschappen laat zien. Soms denk je dat je door de heuvels met schapen van Schotland rijdt, dan door Afrikaanse steppe en dan door dennenbossen en vervolgens lijkt het weer tropisch. Het wisselt elkaar allemaal binnen een uur af en het blijft ons verbazen.
Al na een uur kwamen we bij de Bay of Islands , waar je een mooi uitzicht hebt op verschillende rotsen die in zee staan. Dan volgt al snel de London Bridge, die sinds 1996 uit 2 delen bestaat. (Kun je nagaan: er stonden gewoon nog 2 mensen op het achterste stuk! Die zijn er toen met de heli vanaf gered). De golven langs dit stuk, zijn enorm wild en knallen alle kanten op. Indrukwekkend! Bij 'The Arch' zijn prachtige bogen uit de rotsen ontstaan en kun je een groot stuk van de 'kustlijn' zien.
Dan komen we bij 'Loch ard Gorge'. Rogier tilt Dex naar het uitkijkpunt en zodra ze er zijn, zegt de kleine man 'Wow!' Fien en ik weten het dan al; dit moet prachtig zijn! En dat is het, wat is dit mooi!
In 1878 is hier een schipbreuk geweest (er liggen trouwens honderden wrakken op de bodem van dit stuk oceaan en in de musea hier) en de 18 jarige Eva en scheepsjongen Tom zijn hier aan land gekropen. Als je dan toch ergens moet aanspoelen, is dit geen verkeerde plek, dachten wij. We zijn naar beneden gewandeld en hebben een tijdje doorgebracht op dit strand. De kinderen speelden lekker met het zand en wij keken onze ogen uit.
Vervolgens hebben we verplicht het dorpje Port Campbell bezocht. Een leuk hippie/ surfdorpje, met veel tweedehands winkeltjes, kunstateliertjes en natuurlijk surfshops. We hebben in een heel leuk bakkerijtje een koffie gedronken en mochten daar gelukkig gebruik maken van de elektriciteit. Tijdens dit deel van de reis, is een lege camerabatterij niet handig!
We hebben nog wat rondgewandeld en een tijd in een gave speeltuin gespeeld. Dat is ook zo fantastisch aan Australië: In ieder (klein) dorp vind je wel een mooie openbare speeltuin. Deze zijn groot, schoon en gewoon erg leuk. Vaak zijn er ook een aantal openbare barbecues bij, die veel gebruikt worden. Dit maakt het samen buiten leven en met elkaar omgaan, zo veel leuker!
Tot slot stonden de 12 apostelen netjes op ons te wachten. Wat zijn ze moooii! En wat zo gaaf is; ze veranderen iedere keer van kleur wanneer het weer iets verandert. We waren hierna ook helemaal op van alle indrukken die we vandaag opgedaan hebben. Zo veel geweldigs, in zo'n korte tijd!
We verbazen ons ook om de hoeveelheid toeristen bij de 12 apostelen. Bussen Japanners, die ons (en vooral onze blanke kindjes) het einde vinden. Dex was tijdens de wandeling in slaap gevallen in de rugdrager en dit was een attractie voor alle Japanners met fototoestel.
Het bedrijf met helikoptervluchten werkt als een geoliede machine. Voor bijna 100 dollar pp mag je mee en er staan rijen dik. Iedere 5 minuten landt er weer eentje, die een minuut later weer opstijgt. Féline heeft met Rogier een tijdje gekeken; wat een herrie, maar wel reuze interessant!
Hierna zijn we op zoek gegaan naar een camping. We vonden iets waar een chagrijnige, oude vrouw bij de receptie stond. Omdat hier veel koala's leven en de vrolijke vrouw vertelde dat er zeker een kans was dat we er eentje zouden zien, kozen we er toch voor om hier te slapen.
Ik stapte uit om Rogier wat te helpen bij het inparkeren op onze plek naast de speeltuin. En ja!! Ik zag een koala mét baby in de boom recht boven onze camper. Ik begon te springen en idioot te doen, om duidelijk te maken dat ik er eentje zag. Roog en de kids, kropen ook uit de camper en waren net zo enthousiast als ik. Vervolgens zag Rogier dat er een paar meter achter mij nog eentje liep. En hoe langer we keken, hoe meer we er zagen. We hebben er zeker wel 50 gezien! (Dus Frouke: no worries, we hebben hét geluid voor je!)
Er waren er vele met kleintje en sommige waren geen meter van ons af. Ze liepen rond of zaten laag in de boom. Toen Rogier in de schemer aan het afwassen was, heeft hij genoten van 2 kleintjes die met elkaar speelden in de takken. En wat maken ze een herrie, wanneer een andere koala te dicht bij 'hun' boom komt!! We waren helemaal hyper van dit fantastische spektakel en konden er geen genoeg van krijgen. Onze Dex bleef ook maar 'wow!' roepen en Féline dacht ze overal te zien. Wat een geweldige plek is dit! Later hoorden we wel onwijs veel mazzel te hebben gehad. Mensen die hier wonen hadden zelfs nog nooit een kleintje gezien. Wij hebben er zeker wel 10 gezien!
De volgende ochtend zijn we toch vertrokken naar Apollo Bay, hier een half uurtje vandaan. We verblijven lekker 2 nachten op een camping met speeltuin, zwembad en strand om weer even te relaxen en de kinderen alleen maar te laten spelen! En we treffen het met het weer, zon!

Heel erg bedankt voor alle leuke en lieve reacties op onze verhalen en foto's! We vinden dat erg leuk om te lezen en zo toch wat contact te hebben met jullie in Verweggistan! X