Féline is erover uit, ze wordt later bioloog! Gehoord in de musical van Nijntje en na onze uitleg is het een feit. Australië is dan ook echt een land voor haar; mieren volgen, lieveheersbeestjes mee uit zwemmen nemen, schelpen, stenen en stokken verzamelen, sporen volgen en ze is gek op al het wild wat we hier zien.

Zaterdag zijn we vertrokken uit Melbourne en de weg viel ons, en de guppen, wel wat tegen. Het duurde even voor we de stad uit waren en de wegen waren anders dan we gewend waren.
Vrijdagmiddag kwamen we aan op Phillip Island. Nog steeds veel wind en grote regendruppels, dus we kozen een camping met binnenzwembad. Fien en Dex waren blij met deze beslissing en hebben deze middag heerlijk gezwommen en gedoken in dit leuke, ouderwetse zwembad. Hierna leek de wind iets te zijn gaan liggen en zijn we met een hapje en drankje naar het strand gewandeld. Fijn om weer lekker buiten te zijn en de kindjes hebben zich weer super vermaakt met het zand en water.
Zondagochtend was het nog steeds flink bewolkt en hebben we een chocoladefabriek bezocht. Deze was echt geweldig! Er was heel veel te zien; dorpjes van chocolade, schilderijen van bonbons, een chocoladefontein waar 400 kg chocolade valt, kunstwerken gemaakt van chocolade en een blok chocola van wel een ton. Maar er was nog meer zelf te doen; het proces van het maken van chocola (de bonen drogen, met de vijzel tot poeder draaien, verwarmen, enz.), zelf chocolasmaken samenstellen, spelletjes waar je chocolade-eieren mee kon verdienen, ingrediënten raden en letters schrijven met chocolade. Het was heel erg leuk en allebei de kleintjes hebben zich er lang en leuk vermaakt. We blijven ons wel verbazen over de bussen Japanners die 'afgeleverd' worden. Ze rennen het museum door en zetten alle kinderen voor iedere attractie op de foto, zonder er ook maar even naar te kijken…
Na het leuke museum zijn we doorgereden naar de Nobbies. Hier heeft Dex zijn middagdutje op het parkeerterrein gedaan, terwijl Féline en ik een kerstboom geknutseld hebben. Hierna hebben we de Nobbies bezocht. Dit is een gebouw, wat mooi uitkijkt op de Sealsrock en waar je van alles kunt leren en zien over het leven in en rond Port Philip Bay. Buiten kon je via de plankieren een mooie wandeling maken. Je waaide uit je verschoning, maar het was weer fantastisch! Door het weer is dit wel het meest woeste en ruige wat we gezien hebben: regelmatig werden we verrast met een flinke douche zeewater. In het klim- en klautergedeelte kwamen we onze campingburen tegen, met hun drie kinderen. Féline vond het wel even spannend, maar stapte er later toch op af. Eindelijk kindjes die 'gewoon Nederlands' spraken van haar leeftijd. Ze straalde en heeft leuk met ze gespeeld. Terug op de camping was er ook nog tijd om samen in de speeltuin te spelen, voordat we gingen eten. Wat is ze blij met haar nieuwe vriendjes en voor ons is ook leuk om reisverhalen (met kids) uit te wisselen.

Na het eten hebben we de lange broeken en vesten uit de kasten getrokken, want er stond een avonduitje op ons programma. Om acht uur zijn we naar het strand gereden, waar iedere avond honderden pinguïns aan land komen. Je ziet ze al een paar honderd meter voor de kust drijven en zodra het goed schemer is, zette ze hun kleine pootjes op het strand. Wat een spektakel!!!
In groepjes van 10 komen ze aan, maar laten zich dan vaak nog een paar keer mee terug de zee in trekken, tot ze met een grotere groep zijn. Dan waggelen ze met zijn allen richting de duinen. De stoere lopen voorop, of kijken vanaf een steen vooruit, de sukkels struikelen na iedere 3 stappen en sommige zijn de weg nog even helemaal kwijt en lopen wat doelloos heen en weer op het strand. Wat is dit genieten om te zien!! We zitten naast een platform op een duin, waaronder zij doorlopen om naar hun nestjes te gaan. Zodra ze aan land komen, komen de kleintjes uit hun nestje om te kijken of hun paps of mams er ook bij zit. En als ze elkaar dan vinden…… té schattig om die blijdschap en knuffels te zien. Niet te beschrijven! Een ranger vertelde ons dat de kleintjes rond de zeven weken zijn en hun ouders soms wel tien dagen weg zijn. Ze gaan soms tot honderd kilometer de zee op om te vissen. Wanneer zij een goede vangst hebben, komen ze al na twee dagen terug naar het nest. Maar zo niet, dan blijven ze op zee. Zo'n sneu gezicht; die afwachtende kleintjes waarvan hun ouders er niet bij zitten... Ook vertelde hij dat er hier wel 700 pinguïns aankomen, maar er meer in de nesten wachten en nog meer nog op zee zijn.
Toen we terugliepen, waren we getuigen van nog een bijzonder fenomeen. De 700.000 short tailed nogwatvogels die op dit moment overtrekken, kwamen recht (en laag) over ons heen. Wat een kabaal!! Aan de ene kant de vogels en op de achtergrond nog de pinguïns die elkaar zoeken. Féline vond het best spannend. Je mag daar helaas niets fotograferen of filmen, om de dieren niet te storen of af te schrikken. Maar tijdens de wandeling terug hebben we met de lensdop er op (en dus geen licht) wel even het geluid opgenomen. Wat een bijzondere avond!
Maandagochtend stonden de nieuwe kleine vriendjes voor de camper en heeft Roog dik van ze verloren met een potje K3 kwartet. Na even spelen was het tijd om te gaan en zijn we weer de grote brug van Philip Island overgereden naar het vasteland. Daar zagen we al veel pelikanen op het strand, dus zijn we even gaan kijken. Dex viel al snel in een grote plas en had lol voor tien; dansen en springen en je dan op je billen in de plas laten vallen. Om twaalf uur kwam iemand van de plaatselijke vishandel zijn afval brengen. Zeker 30 pelikanen wisten hem te vinden en hadden reuze honger. Wat een grappige beesten zijn dit en wat is die bek toch bijzonder.
Féline wilde dit als bioloog ook even goed bekijken en stapte er dapper, snel op af. Een grote pelikaan schrok daarvan en hapte richting haar. Er gebeurde niets hoor, maar de schrik zat er goed in.
Mmm.. al die dieren zijn dus niet alleen maar leuk. Misschien toch nog maar even nadenken over die carrière als bioloog!