Hola Gringos!

Jawel, wij zijn in Peru. Op valentijnsdag vlogen we in ongeveer 11 uur van Auclan naar Santiago in Chili, waar het toen nog steeds 14 feb was. Daar hadden we een overstaptijd van 8 uur, dus konden we ons een tijdje in de stad vermaken. Meteen kregen we de cultuurschok van ZuisAmerika. Het was warm, vrij chaotisch en niemand sprak Engels. Oei... daar kwam de cursus spaans dus toch van pas. We hebben in Santiago de bus naar het centrum gepakt voor een paar duizend pesos. Daar hebben we even een tijdje rondgelopen en gekeken naar alle verliefde stelletjes met goedkope bloemetjes, gesolten chocola en lelijke knuffelberen. Vanaf een berg ergens in het centrum hadden we een mooi uitzicht over de hoofdstad van Chili. Natuurlijk ook even de Plaza des Armes bekeken waar het erg druk was. We waren erg gaar van het vliegen en namen nog even een pizzaatje als lunch, diner, ontbijt... Dat wisten we niet meer... en toen pakten we de bus weer terug naar het vliegveld. Daar stapten we, met enig drama over een vliegtax die niet betaald zou zijn (mooi wel) toch op het vliegtuig naar Lima, waar we 4 uur later landen. Nog 1 uur in de rij gestaan voor de Douane maar om half 2 bracht onze vooraf geregelde taxi ons naar het hostel midden in de hoofdstad van Peru.
Onderweg van het vliegveld zag je echt de raarste dingen en merkten we dat Peru nog wel een stuk armer is dan Chili of welk ander land ook. Die nacht lekker lang doorgeslapen en de volgende middag, het was ein-de-lijk 15 feb, Lima ingegaan. Ook hier weer even wennen aan het feit dat het er hier heel anders aan toe gaat dan in de westerse landen waar we net vandaan kwamen en mijn Spaans werd erg op de proef gesteld. We hebben de Plaza des Armes bezocht, de locale handwerk marktjes (waar we nu al verliefd op zijn) en kregen nog een rondleiding in een vaag museum in vaag Engels-SPaans.
Na 3 nachtjes uitrusten vertrokken we met een aardig luxe bus naar Huancayo dat zon 300km ten noord oosten van Lima in de hooggebergten van de andes ligt (3800m). De busreis duurde maar liefst 8 uur, waarbij we over passen van 4800meter kwamen. Niet te zuinig. In Huancayo ook nog even rondgekeken en toen naar ons Hostel gegaan om uit te rusten. Die nacht werd Wiebe hoogteziek. Oftewel, alles moet eruit misselijk draaierig en tot nergens in staat. Ikzelf had wonderbaarlijk genoeg nergens last van, alleen ademen ging wel iets minder dan normaal. Dus ben ik in mijn eentje gevaarlijk Peru ingegaan om met Kilroy te ellen over Machu Picchu en boodschapjes te halen voor mijn ziekje. Vrij weinig van de omgeving hier gezien dus maar dat geeft niet. Gelukkig ging het die avond weer ietsje beter met Wiebe want we paktenm de nachtbus naar Ayacucho. (W,zonder WC) Deze zou er 12 uur over doen, maar opeens waren we er al om half 4. Om 1 of andere vage reden moesten we nog tot 5 uur wachten voordat we onze tassen mochten pakken maar toen konden we toch veilig naar ons hostal met een taxi. Ayacucho is een erg vriendelijke plaats met een grote markt en een mooi plein. We zijn een dag naar Wari ruines geweest iets buiten het stadje en toen doorgegaan naar Quinea een klein bergdorpje. Heel erg puur allemaal en iedereen keek ons aan omdat we blank zijn en iedereen noemt je Gringo. Heel bizar allemaal. Vandaag een busrit from hell gehad naar Pisco aan de kust waar we eilanden met vee wildlife gaan bezoeken.
Overall is Peru echt een ontzettend mooi land, maar de busreizen zijn echt verschrikkelijk... lang, gevaarlijk... etc. Waarschijnlijk gaat Machu Picchu niet door. Er valt niet te komen. De Incatrail is sowieso nog dicht en Machu Picchu onbereikbaar. Zware teleurstelling want daarom zijn we eigenlijk hier. We gaan waarschijnlijk een andere wandeling doen maar hopen op de 1 of andere manier toch via een omweg bij MP te komen.. We zullen het zien.

Adios Amigos

S en W