Profile
Blog
Photos
Videos
Søndag rejste vi videre til Belize, nærmere sagt, San Ignacio. Her brugte vi et par dage på at kigge lidt rundt, besøge en amish by og spise is som de lokale amish folk havde lavet, hvilket var rigtig godt! Vi fik her også sovet ordentligt igennem igen, hviket var meget tiltrængt, da vi efter et par dage i Guatemala havde sovet i en aggresiv hønsegård med gøende hunde omkring, ikke havde fået ret meget søvn! Amish byen var lidt skuffende, da det var canadiske amish folk, som er mere moderne og har traktorer, maskiner osv, men de havde dog stadig skæg, hat og gammeldags tøj på! Bussen på vej derud var næsten en oplevelse i sig selv, for den var godt nok ikke gået igennem syn derhjemme! Forruden var fuld af stenslag (se billeder), mellemrummet mellem sæderne var nogle steder ikke mere end 15 cm og den var generelt lige ved at falde sammen!
Efter et par dage i San Ignacio stod den på camping ved Bartons Creek Outpost! Vi havde regnet med at komme ud i ingenting, at toilettet var et hul i jorden og ingen elektricitet, da vores guide Alberto havde fortalt at nogle piger fra den forrige gruppe var begyndt at tude, da de kom derud og bare ville hjem! I stedet kom vi ud til et mega lækkert sted ved en flod, hvor der stod et par telte, men også et hus med rigtige toiletter, rindende vand og tv! Her kunne vi godt holde til at være et par dage. Da vi kom, gik vi en kort tur i junglen, men da det var meget mudret og glat, gik vi hurtigt tilbage igen. Vi havde en hård dag i vente dagen efter, hvor den stod på Death Defying Hike. Inden den hårde tur var vi på en 1,5 km lang kanotur inde i The Bartons Creek Cave. Det var en ret flot grotte og der var mange beviser på at mayaerne havde været der, da der både lå potteskår og kranier. Efter morgenmaden dragede vi afsted. Vi havde valget mellem at tage ud til en vandfaldspark og bade eller tage på Death Defying Hike, som var en 7 timers lang hike i junglen. Hiken blev beskrevet som vild og udfordrende, så den tog jeg på, og jeg fortrød ikke! Ret tidligt på turen kom vi til en flod, som vi skulle krydse. Der var nogle sten i vandet, som man kunne balancere på og komme tør over på, hvis man var heldig, men vi endte allesammen med våde sandaler, så vi droppede det ret hurtigt og vadede igennem med sko på. Det var godt vi gjorde det, for ellers var det blevet en rigtig lang tur, da vi nok krydsede den flod 30 gange bare på vejen ud til vores mål, et vandfald. Hiken gik gennem tæt jungle, så det hed op og ned, mellem, under og over klipper og træer og selvfølgelig gennem floden med vand til knæerne. Det var rigtig fedt! Kort før målet skulle vi bl.a. krydse floden et par gange mere, men denne gang gik vandet os altså til brystet, så to gange var det bare op over hovedet med taskerne og så over! Frokosten blev nok nydt med turens nok hidtil bedste udsigt, nemlig vandfaldet på 120 meter. Derefter fik turen tilbage, men vi var begyndte at fryse rigtig meget af at have siddet stille, så at skulle krydse floden med vand til brystet en gang til, var rigtig uoverskueligt! I stedet klatrede vi langs siden som egentlig bare var en klippevæg. Det var lidt som en klatrevæg, hvor det dog bare var endnu sværere at finde godt fodfæste og noget godt at holde i end normalt, plus man selvfølgelig ikke var sikret, så hvis man faldt, var det direkte en tur ned i vandet. Det var ret udfordrende, men jeg kom heldigvis over uden hjælp og uden våde tæer! Udover at det var fedt bare at gå og hele tiden skulle kigge, hvor man satte sine fødder, var naturen virkelig flot! Det var en bare en mega nice tur!
Dagen efter, torsdag, tog vi videre til paradisøen Caye Caulker, som vi sammenlignede lidt med Jamaica, for det hele var meget chill og levede klart op til øens motto; "Go slow" som stod når man trådte ind på land. Det var en meget hyggelig ø, som kunne have været rigtig nice, hvis vejret havde været godt, men desværre var der under hele opholdet overskyet og det blæste. Det var vi ret trætte af, for vi kunne godt lide trænge til at ligge og dase i enten en hængekøje eller ved stranden. I stedet blev meget af tiden brugt på at se Paradise Hotel, læse og bare slappe af. Vi var et par stykker der tog et smut over på naboøen, San Pedro, som var lidt større. Der gik vi lidt rundt og kiggede, shoppede lidt og fik frokost. Den sidste dag på øen tog vi på en snorkeltur. Det var heldigvis klaret lidt op, så vandet var flot tyrkisblåt. Vi stoppede tre steder, hvor vi det første sted så en masse koraller og farverige fisk. Det næste sted blev kaldt for sharks ally, og det var der god grund til, for vi så et par hajer! Jeg havde faktisk regnet med at jeg ville være mere bange når man så en haj under vandet, men når man ligger i vandoverfladen og snorkler, føler man man er i en hel anden verden og at de ikke kan røre en. Det er nok fordi man har en maske på. For lige at berolige jer, skal det dog lige siges at de hajer vi så ikke var så farlige, da det bare var nurse sharks og sjældent angriber mennesker. Det sidste sted vi stoppede så vi både skildpadder, store rokker og flere hajer, så det var en fed snorkeltur!
Efter Caye Caulker gik turen tilbage til Mexico, hvilket vi faktisk var utroligt glade for, for så snart vi kom over grænsen, skinnede solen fra en skyfri himmel og det var meget varmt! Vi besøgte et stort taxfree område på grænsen, hvor der blev shoppet lystigt. Lige nu befinder vi os så i Chetumal, hvor vi bare har slappet af, nydt det gode vejr og fået vasket tøj. I morgen tager vi videre på camping, hvor vi bl.a. skal ind i den berygtede slangegrotte, hvor der hænger slanger ned fra loftet samt sejle i kajak på en flod midt om natten for at kigge efter krokodiller. Det ser vi frem til :)
Håber alt går som det skal derhjemme og at I snart bliver fri for det kolde vejr
- comments
Tiny Zondags reisde we verder naar San Ignacio in Belize. Hier hebben we de eerste paar dagen gebruikt om wat rond te kijken, een Amish dorp te bezoeken en ijs te eten, wat de lokale amish bewoners hadden gemaakt en wat erg lekker was. Bovendien konden we hier ook weer eens normaal slapen, wat in Guatemala niet echt meeviel omdat we daar een agressief kippehok en blaffende honden als buren hadden. Het Amish dorp viel wat tegen, want er leefde een canadese amish bevolking die tractors en machines hebben, en dus moderner zijn dan wij verwacht hadden, maar ze zagern er nog wel steeds uit zoals we verwacht hadden met baard, hoed en ouderwetse kleren. De bus die ons erheen bracht was eigenlijk al een belevenis op zich. Die zou thuis in elk geval nooit door de keuring komen! Er zat steenslag in de hele voorruit (?) (zie foto), en tussen de banken zat hier en daar niet meer dan 15 cm beenruimte. Over het algemeen stond de hele bus zo’n beetje op instorten! Na een paar dagen in San Ignacio, stond er camperen in de jungle bij Bartons Creek Outpost op het programma. We hadden verwacht een camping aan te treffen waar electriciteit ontbrak en de wc een gat in de grond was, want onze gids Alberto had verteld dat een paar meisjes van de vorige groep in tranen waren uitgebarsten, en naar huis wilden toen ze op de camping aankwamen, Maar wat wij aantroffen was een heerlijke plek aan een rivier, waar een paar tenten stonden en ook een gebouw met gewone toiletten, stromend water en zelfs tv. Hier konden wij het wel een paar dagen uithouden dus. We gingen even op verkenning in de jungle, maar het was er zo modderig en glat, dat we maar weer omkeerde. De volgende dag hadden we een zware dag in het vooruitzicht, eerst een 1,5 km lange kanotocht naar de Bartons Creek cave, wat een hele mooie grot was waar duidelijk te zien was dat de mayabewoners daar geweest waren, want er lagen potscherven en schedels. En fdaarna stond de Death Defying tocht op het programma. We konden kiezen uit een watervalpark om te zwemmen en de Death Defying tocht, een 7 km lange ‘wandel’tocht door de jungle Deze werd beschreven als wild en uitdagend, dus die koos ik, en daar heb ik geen spijt van! Na het ontbijt vertrokken we. Al vrij snel kwamen we bij een rivier die we moesten oversteken. Er lagen stenen die we met wat geluk konden gebruiken om droog over te komen, maar al vrij snel hadden we allemaal natte schoenen, dus die stenen lieten we voor wat ze waren en liepen we gewoon door het water. Dat was maar goed dat we daar aan begonnen waren, anders had het wel een hele langduurige kwestie geworden, want we staken die rivier nog zo’n 30 keer over om ons doel, een waterval, te bereiken. De tocht ging door dicht begroeide jungle, dus het was omhoog en omlaag, tussendoor, onder en over rotsen, bomen en door de rivier met kniehoog water. Echt heel leuk! De laatste paar keer dat we de rivier over moesten was het dieper en kwam het water tot borsthoogte en moesten we er doorheen met onze tassen boven onze hoofden. De lunch werd genuttigd op een plek met het tot nog toe beste uitzicht: de waterval van 120 mtr hoog. Daarna begonnen we aan de terugtocht. Deze keer kruipend en klimmend langs de rostwanden, want we hadden het vrij koud gekregen en vonden het niet aanlokkelijk om weer door het water te gaan. Het was net zoiets als een klimwand het was alleen een stuk moeilijker om fatsoenlijk steun voor je voeten te vinden en iets om je aan vast te houden, uiteraard hadden we geen zekerheidslijnen, dus als we zouden vallen zouden we direct in het water belanden. Een behoorlijke uitdaging! Maar ik heb het gered om zonder hulp en droog over te komen!! Naast dat het gaaf was om steeds te moeten kijken waar je je voeten neer zette, was de natuur ook mega mooi. Het was werkelijk een geweldige tocht. De volgende dag, donderdag, reisden we door naar paradijseiland Caye Caulker, wat we een beetje vergeleken met Jamaica, want alles was heel chill (?) en voldeed aan het motto van het eiland: ‘Go Slow’ wat op een bord stond daar waar we op het eiland aankwamen. Het was een heel gezellig eiland, en het had nog fijner geweest als het weer goed was geweest; onder ons hele verblijf was het bewolkt en waaide het. Daar baalde we wel wat van, want we hadden eigenlijk wel zin in een beetje ontspanning, hetzij in een hangmat of aan het strand. Ik ben met een paar andere nog naar het buureiland San Pedro geweest, dit was een wat groter eiland waar we wat rond gekeken, gewinkeld en gegeten hebben. De laatste dag op het eiland, zijn we wezen snorkelen. Het weer was gelukkig wat opgeklaard, en het water was prachtig turkoisblauw. Bij de eerste stop, zagen we een massa koraal en kleurige vissen, de volgende stop werd Sharks Ally genoemd, en daar was ook alle reden toe, want daar zagen we een paar haaien! Ik had eigenlijk verwacht dat ik banger zou zijn toen ik haaien zag zwemmen, maar als je zo op het water ligt en het door je duikbril ziet, lijkt het alsof je in een andere wereld bent en die haaien niet bij je kunnen komen. Nu waren het ook geen gevaarlijke haaien maar gewoon een paar ‘nurse sharks’ die maar zelden mensen aanvallen. Bij de laatste stop zagen we schildpadden, grote roggen en nog meer haaien. Het was een geweldige snorkeltocht. Na het eiland Caye Caulker kwamen we weer terug in Mexico, waar we heel blij mee waren, want zodra we de grens over waren was er een wolkenloze hemel met een stralende zon, en het was er erg warm. We bezochten een groot taxfree gebied bij de grens, waar we ons even uit konden leven met shoppen. Nu zijn we in Chetumal, waar we lekker hebben genoten van de zon, en onze kleren hebben gewassen. Morgen gaan we weer camperen en gaan we onder andere de beruchte slangegrot bezichtigen, waar er slangen aan het plafond hangen. Ook gaan we midden in de nacht met een kajak de rivier op om krokodillen te zien! Daar verheugen we ons op. Hopelijk gaat het jullie goed daar, en verdwijnt het koude weer snel.