Het huwelijk zit erop dus keren we terug naar Jaipur waar we met Lies' Indische vrienden Vicki, Faran en Amir naar Tapri gaan, een moderne rooftopbar en dé nieuwe place to be. We hebben er gezellige babbels, drinken lekkere chai met gember terwijl boven ons constant vuurwerk knalt, want het is trouwseizoen in Rajasthan. Als de avond valt, zien we wel drie verschillende huwelijksstoeten met bruidegom op een wit versierd paard (zelfs de hoeven van het paard zien rood van de henna!) waarop wij naar beneden rennen om de festiviteiten van dichterbij mee te maken en mee te delen in de feestvreugde. Op die manier zien we dan toch nog de typische bruidegomstoet! Na ons theekransje gaan we samen eten en amuseren we ons onderweg in Vicki's auto met luide Bollywoodmuziek.

De volgende dagen nemen we wat tijd om Jaipur te verkennen en bezoeken we met Lies het windpaleis (hét gebouw van Rajasthan dat op vele covers van reisgidsen staat), gaan we met Amir en Lies naar de apentempel waar we Lies moeten behouden van aanvallende apen zodat ze geen déjà-vu krijgt, drinken we chai en laat Amir ons bij zonsondergang zijn vliegerkunsten zien op het dak van een huis. Toen ik "De vliegeraar" las van Khaled Hosseini was het moeilijk me voor te stellen hoe de ene vliegeraar de andere overwint door het touw van de vlieger door te snijden en hier op het dak in Jaipur krijgen we een live demonstratie van Amir en zijn vriend die overwint, heel interessant om zien!
's Avonds zijn we uitgenodigd om Farans verjaardag te vieren bij hem thuis en eten we lekkere viscurry die bereid wordt op de barbecue op het dak. We amuseren ons met spelletjes te spelen en als het bedtijd is, brengen Vicki en Faran ons met drie op hun scooter terug naar onze guesthouse en racen we door de straten van Jaipur!
De volgende dag moeten we jammer genoeg alweer afscheid nemen van Lies, want zij vliegt terug naar België. Wij bezoeken het Amber Fort en het Waterpaleis omdat we hier nu eenmaal zijn, maar hebben er absoluut geen voeling mee. Het is zover, we hebben last van de typische wereldreizigersverzadiging. We zien het wel, maar het doet ons niets :(
We voelen gelukkig allebei hetzelfde en het lijkt ons daarom een prima idee zo snel mogelijk naar Rishikesh te gaan, de hoofdstad van de yoga en meditatie om daar een weekje rust te nemen en te gaan mediteren in één of andere ashram.
We voegen de daad bij het woord en de volgende dag zitten we al op de bus naar New Delhi, een tussenstop naar Rishikesh in het noorden van India.

Jammer genoeg gooit mijn gezondheid roet in het eten, of was het een bacterie? Na vijf dagen ziek in bed te liggen in een hotel in New Delhi, heel veel te slapen en amper het daglicht te zien, beslissen we toch maar een dokter te raadplegen en blijkt dat ik de E-colli bacterie in mijn bloed heb. Ik word meteen aan twee infusen gelegd, antibiotica en probiotica worden voorgeschreven en vooral veeeeeeeeeel water en elektrolite-zakjes, want ondertussen ben ik compleet gedehydrateerd. Uiteindelijk verblijven we 12 dagen in New Delhi alvorens ik weer volledig op krachten ben gekomen. Al die tijd blijft Tim waakzaam bij me in het hotel en verzorgt me met veel toewijding en liefde (haalt elke dag een verse kokosnoot op straat, ziet erop toe dat ik genoeg drink, zorgt voor warme citroen-gemberthee, wast mijn bekakte onderbroeken uit, moet ik nog een tekeningetje maken? :p)

Behalve één dagje waarop ik me al beter voel, stuur ik hem erop uit om Delhi te verkennen. We hebben niet het gevoel dat we nu 'tijd verloren zijn', want we hadden toch nood aan rust en die hebben we nu wel gekregen. We mogen al van geluk spreken dat geen van ons beiden al eerder ziek werd op onze reis en dat dit zou gebeuren in India, dat hadden we wel voorspeld.
Na 12 dagen hebben we Pahar Ganj (toeristische wijk in New Delhi) nu echt wel gezien en dus reserveren we de trein naar Agra, waar de Taj Mahal staat. Onze oorspronkelijke plannen om naar Rishikesh in het noorden te gaan, geven we op, want we beloofden aan onze nieuwe vrienden uit Jaipur om samen met hen oudejaar te vieren in Goa en als we daar op tijd willen geraken, moeten we nu al zuidwaarts reizen.