Galapagos-cruise: onze tweede vakantie in onze vakantie en de enige tour dIe we op voorhand boekten via G Adventures, een reisbureau uit Canada.
Hier hebben we enorm lang naar uitgekeken! Eindelijk eens een hele week niets moeten plannen, niet dagelijks zoeken naar slaapplaats, eten, activiteiten of bezienswaardigheden en gewoon even het kuddebeest uithangen, volg de gids! Aaaaaaaaaaaah, vakantie!

Onze tour start op 15 juli in het chique Mercure Hotel in Quito waar we de rest van de groep ontmoeten tijdens de briefing (14 reizigers waarvan de helft Canadezen, twee Britse zussen, 2 Aussies en 2 kiwis = Nieuw-Zeelanders) en nadien genieten we van ons verblijf in het luxehotel. De volgende ochtend staat onze wekker al om 3u30 om na ons luxe-ontbijt te vertrekken naar de luchthaven. Als we aankomen op Baltra ontmoeten we een 83-jarige Amerikaanse wetenschapper in de rij voor de douane die commentaar geeft op onze openbare affectie. Ik antwoord hem dat hij er maar beter aan went, want dat het op dit moment paringsseizoen is voor de beesten op de eilanden ;)

Miljoenen opeenvolgende paringsseizoenen zorgden voor het beeld van de dieren dat we tijdens onze reisroute te zien krijgen. De grote verscheidenheid van de jonge eilandengroep en hun afgelegen ligging maakt dat de dieren zeer langzaam de eilanden gekoloniseerd hebben en zich onafhankelijk van andere diersoorten zijn gaan evolueren. Niet onlogisch dus dat Darwin daar zijn evolutietheorie heeft ontwikkeld. Hij ontdekte deze adaptatie aan de eilanden en hun vegetatie vooral bij de vinken met hun verschillende snavels, maar voor ons zijn vooral de vliegende aalscholver die niet meer kan vliegen, maar nu naar vissen duikt in de zee (in het Engels een veel toepasselijkere naam, namelijk 'flightless cormorant') en de zeeleguanen die door gebrek aan vegetatie op de vulkanische eilanden zich zo ontwikkelden dat ze onder water kunnen grazen naar zeewier, de meest interessante dieren.
Ook de gigantische landschildpadden - naar wie de eilanden genoemd zijn en die door een gebrek aan roofdieren zo groot konden groeien - roepen veel tot de verbeelding op!

Thuis zagen we vele documentaires over de Galapagos eilanden wat ons enorm intrigeerde en waardoor we beslisten dit met eigen ogen van dichtbij te gaan bekijken. Nooit hadden we gedacht dat we ze ook van zó dicht zouden kunnen bekijken! En dat ontdekken we al bij de eerste voetstappen die we zetten op het strand Las Bachas van het eiland Baltra. Het eerste wat ons opvalt, zijn de grote knalrode krabben op de contrasterende zwarte lavarotsen die ver boven de zee uitsteken, een verrassende combinatie!
Eens we aanmeren starten we onze wandeling met onze gids Fabian (inwoner van het eiland Santa Cruz) en ontmoeten grote pelikanen van op 3 meter afstand (regel nummer 1 op onze tour: steeds 3 meter afstand houden tussen jou en de dieren, maar soms breken de dieren zelf deze regel!), reigers, zeeleguanen op het strand en vele fregatvogels (degene die hun rode keel opblazen als een bal tijdens het paringsritueel). Onze gids legt ons uit waarom deze dieren geen angst hebben om zo dicht bij de mens te komen: er zijn haast geen roofdieren op het eiland waardoor ze zich dus in het algemeen op hun gemak voelen en geen vluchtreflex hebben. Een enorm voordeel voor ons natuurlijk. Fabian had dit nog maar goed en wel uitgelegd of het tegendeel werd ons al bewezen. Tijdens onze wandeling lopen we de hele tijd naast grote schildpaddennesten waar onder het zand eieren liggen waaruit elk moment een klein schildpadje kan uitkomen. De grote fregatvogels lusten deze babyschildpadjes wel rauw en cirkelen dan ook gretig rond deze nesten in afwachting van een kopje dat boven het zand komt piepen. Als we een aantal fregatvogels lang boven één nest zien cirkelen, lopen we ernaartoe in de hoop een babyschildpadje te zien. Met z'n allen staan we te wachten op het wonder en als we plots het schattige kopje boven het zand zien verschijnen, duurt het slechts een paar seconden of de grote fregatvogel pikt met zijn snavel vlak voor onze neus zijn maaltijd en dat van zijn kuikens uit het zand en vliegt ermee weg. Wat een indrukwekkende en tegelijk ook zeer droevige gebeurtenis, zeg! Dat schildpadje heeft nog maar net voor het eerste het levenslicht gezien en het wordt al opgegeten, zo zielig! En wij stonden erbij en keken ernaar (en sommigen werden ook bescheten door de 8-tal fregatvogels die rakelings langs onze hoofden vliegen).

Tijdens de volgende 7 dagen bezoeken we Noord Seymour, Bartolomé, Santiago, Isabella, Fernandina en Santa Cruz. Elk eiland ziet er helemaal anders uit waardoor het lijkt dat je elke dag geheel andere landen bezoekt.
Noord Seymour bijvoorbeeld is heel vlak en dor en elke okerkleurige rots is bedekt met witte lagen vogelstront. Een bewijs dat het hier stikt van de vogels: zwarte fregatvogels met rood opgeblazen keelzak en hun witte kuikens, Amerikaanse blauwe reigers, een geel 'pacman'-vogeltje zoals onze gids het noemt, zwaluwstaartmeeuwen met hun prachtige roodomcirkelde ogen, de galapagosbuizerd en de bekendste vogels op de eilanden: de blauwvoetgenten, in het Engels blue footed boobies (wat zorgt voor grappige T-shirts met 2 blauwe voetjes op je borsten en daaronder "I love boobies").
Deze laatste zien we van dichtbij een paringsdans uitvoeren waarbij ze met hun blauwe voetjes trappelen en het mannetje zijn vleugels wijd uitspreidt om het vrouwtje te verleiden. Deze blauwvoetgenten zien we later ook met honderden tegelijk de zee induiken op zoek naar maaltijdvisjes, een impressionante show vlak voor onze ogen vanop onze zodiac-boot! (zie filmpje)

Op Bartolomé eiland maken we een mooie wandeling naar de top van een vulkaan en zien onderweg weer lavahagedissen - die op elk eiland van kleur veranderen - en vele uitgedroogde vulkaankraters wat een prachtig uitzicht geeft, alweer een gelegenheid voor een jumpfoto!
Van op de top zien we de mooie landtong van het eiland en Pinnacle Rock met aan de horizon Santiago eiland, onze volgende stop.
Op dit eiland maken we een strandwandeling op zwarte vulkanische rotsen en zien in het helderblauwe water onze eerste zeeschildpad zwemmen samen met een drietal puppyzeeleeuwen, magisch!

Op het jongste en meest vulkanisch actieve eiland Fernandina zien we een mooie mix van zwarte stranden, rotsige kusten, mangroves en de grootste kolonie van zeeleguanen. Je ziet ze amper liggen op de zwarte rotsen tot je wat beter kijkt, dan ontdek je duizenden relaxte zeeleguanen die op en onder elkaar liggen en al niezend het vele zeewater uit hun lichaam stoten na een verfrissende duik om zeewier te grazen. Hun stekelige drakenkoppen zien dan ook wit door het vele opgedroogde zeezout, best een grappig zicht.

Het grootste eiland Isabella biedt heel wat verschillende landschappen. We ontdekken het eiland op drie dagen tijd en meren eerst aan op Tagus Cove waar we wandelen door groene bossen naar Darwin Lake en op het einde getrakteerd worden op alweer een vulkanisch landschap. Aan Elizabeth Bay maken we bij zonsopgang een zodiactochtje door de mangroven waar de wortels van de bomen ver boven het water uitsteken, een bizar zicht. De mangroven dienen als broedplaats waar vele babyvissoorten zoals babyhaaien en babyroggen opgroeien om zich te beschermen tegen grote roofdieren alvorens de diepere wateren van de Stille Oceaan te trotseren. Tijdens het rustgevende boottochtje blijven we speuren naar deze baby's onder het wateroppervlak en spotten we er enkele.
Op Punta Moreno stappen we op zwarte opgesteven lava waarin je de structuren nog kan zien waarin deze is opgesteven, wat een kakafonie van formaties vormt. Op deze lava groeien hier en daar gele en groene cactussen, zowel klein als groot. Een nog grotere verrassing krijgen we als we in deze massa lava verschillende groene lagunes tevoorschijn zien komen met daarin eendjes en sierlijke felroze Amerikaanse flamingo's die zich te goed doen aan de vele vissen. Dichter bij de kust ontdekken we een vrij grote witpuntrifhaai en zien we de grootste zeeleguanen van allemaal.

Op Las Tintoreras, een klein eilandje rechtover Puerto Villamil op Isabella, doen we een poging om de Sierra Negra-vulkaan te beklimmen - een tochtje van amper 3 kilometer - maar wegens te veel modder en een sissygroep, zijn we verplicht om terug te keren. We vinden het zeer jammer, want zijn tenslotte mee met G 'Adventures', maar veel avontuur is er dan niet aan, als je nog geen vulkaan kan beklimmen :(

Het mooiste eiland van allemaal is Santa Cruz, toevallig de thuisbasis van onze gids Fabian. We stappen aan land aan de mooiste plaats die ik zag op de eilanden, een grote lagune met flamingo's, reigers en eendjes, afgezoomd met cactussen en nog meer prachtige vegetatie en dit vlak bij de kust, hier zou ik wel even kunnen vertoeven. Op dit eiland is het de beurt aan landleguanen. Onze gids vraagt ons hoeveel we er graag zouden zien waarop ik denk serieus te overdrijven en "tien" roep. Deze dieren moet je echt kunnen spotten, want ze gaan op in het okerkleurige zand en het bruinachtige steppelandschap. Al gauw spotten we de eerste landleguaan - deze dieren lijken wel prehistorische mini-dinosauriërs - en we maken er een wedstrijdje van om om het eerst een andere te spotten. Het is mij één keer gelukt en op het einde van de wandeling spotten we er in totaal wel 19, amai mijne frak!

Uiteraard mogen ook de gigantische landschildpadden niet ontbreken waar de eilanden naar genoemd zijn. De Spaanse ontdekkingsreizigers verkenden de eilanden te paard en vernoemden ze naar de vorm van het schild van de vele schildpadden die ze zagen aangezien dit leek op de vorm van hun zadel, in het Spaans galapagos. Jammer genoeg hangt hieraan ook een triest verhaal vast. Al gauw werd doorverteld dat de eilanden vol schildpadden zaten, een ideale voedselbron voor de vele piraten die maanden op zee moesten zien te overleven, aangezien de schildpadden tot 6 maanden kunnen overleven zonder voedsel of water, een wandelende frigo dus. De voorbije twee eeuwen is de populatie met 300 000 landschildpadden verminderd wat ervoor zorgt dat deze landschildpadden met uitsterven bedreigd zijn. Gelukkig zijn de eilanden nu een beschermd nationaal park en zelfs de zee er rondom is een zeereservaat. De Charles Darwin Foundation zorgt voor de instandhouding van de eilanden en richtte een aantal kweekcentra op om de landschildpaddenpopulatie terug op peil te brengen. We bezoeken twee van deze kweekcentra waar we bijleren over de fragiliteit van de babyschildpadjes en begrijpen waarom ze 6 jaar lang in het kweekcentrum moeten verblijven alvorens ze terug vrij te laten op de vulkaan waar hun eieren gevonden werden. Lonesome George - de oudste Galapagos landschildpad van zijn soort - stierf jammer genoeg in 2012, dus hem krijgen we niet te zien, maar wel 'hiëten Diego', de landschildpad die zorgde voor de meeste nakomelingen van alle schildpadden, geschat op zo'n 1700. Blijven gaan Diego! :p

Naast de dagelijkse wandeltochten op de eilanden, mag het onderwaterleven in het zeereservaat natuurlijk niet ontbreken. We gaan haast dagelijks snorkelen, soms zelfs twee keer per dag en ontdekken heel wat nieuw leven. Duiken lijkt hier wel overbodig, want we zien genoeg leven door enkel maar te snorkelen. Het water is een pak kouder dan de Fiji-wateren en wordt ook telkens kouder als we noordelijker varen (zo'n 19°C). Tim en ik trotseren als enige de kou en de rest van de groep huurt telkens een wetsuit, we noemen hen dan ook de wetsuitsissies :)
We ontdekken vele nieuwe vissen zoals maskerwimpelvis (het Lokerse visje zoals wij het noemen, aangezien het zwarte, gele en witte strepen heeft), papegaaivis (Tims favoriet), koning engelvis (mijn favoriet) kogelvissen (degene die opblazen als je te dichtbij zwemt, echt grappig!), pijlstaartroggen, gigantische scholen van geelstaart doktervissen, Mexicaanse lipvis, de Galapagos snoekslijmvis die zich graag verstopt in koralen en in het zand, de rifkornetvis, wittiprifhaaien zoveel meer!

Maar het meest indrukwekkende waren de rustig zwemmende zeeschildpadden waar je met gemak naast kan zwemmen, de pinguïns die als een pijl wegschieten en die je in tegenstelling tot de zeeschildpadden amper kan volgen, de duikende en dansende flightless cormorant, de kleurrijke zeesterren, een gigantische roze slak, de grazende zeeleguanen en de zeepaardjes verstopt in het bruine zeewier. Het plezierigste van alles was echter het zwemmen met zeeleeuwen. Als deze beestjes je pad kruisen, hou je dan klaar voor heel wat waterpret. De zeeleeuwen (meestal vrouwtjes) lijken echt "pak me dan, als je kan" te zeggen en spelen maar al te graag met je. Salto's, achterwaartse sprongetjes en allerlei andere acrobatentrucen vergezeld door bubbels blazen uit je snorkel worden ten zeerste geapprecieerd en bijna door applaus onthaald door de zeeleeuwinnen. Als ze recht naar me toe zwemmen, me aankijken door mijn masker en dan razendsnel weer wegzwemmen, kan ik het niet laten door mijn snorkel te giechelen als een kind in de speeltuin :)

Van op de boot spot Tim op een namiddag twee dolfijnen, tuimelaars, die met ons meezwemmen, waardoor iedereen meteen komt kijken en als kers op de taart krijgen we op een avond een spuitshow van een tiental walvissen die in de buurt van onze boot zwemmen. Met onze verrekijkers bezetten we het dek om ze van dichterbij te bekijken en af en toe krijgen we een glimps van een walvisrug te zien, wat een verrassend extraatje! Het is vooral ook heel spannend om de horizon af te speuren naar waterspuitende walvissen en je af te vragen hoe dicht bij de boot ze zwemmen. Dit gaat dan ook gepaard met veel "aaaaaaaaaaaah!" en "ooooooooooh" en "overthere, look there" gejoel van onze medereizigers, een extatisch momentje op de boot.

Over de boot gesproken trouwens, we varen een hele week mee met de Daphne, een kleine cruiseboot ideaal voor onze kleine groep en 8 hele vriendelijke en vaak grappige personeelsleden waarmee ik mijn Spaans nog wat kan bijschaven. De koks Bolivar en Luis zorgen dagelijks voor heerlijk eten en lekkere snacks na elke wandeltocht of snorkeltrip en leggen ons in de watten. We slapen allemaal in gezellige kajuitjes voor 2 personen en relaxen regelmatig in het zonnetje op het bovendek, samen met drogende zwemkledij en meereizende fregatvogels.

We hebben enorm genoten van deze once-in-a-lifetime ervaring die veel te snel voorbij was. De groepsreis was eens iets anders net als het blindelings volgen van de gids met zijn interessante weetjes en de dagelijks bediening van heerlijk eten op je schoot. We vergeten nooit de kleurrijke fauna en flora boven en onder het water en hielden van het dagelijks ontdekken van nieuwe dingen en vooral de nabijheid van de dieren alsof je ze kan aanraken zal ons altijd bijblijven. Een epische belevenis die we alleen maar aan iedereen kunnen aanraden, want ook al schrijf ik 4 pagina's vol, je moet er gewoon zelf geweest zijn!