Even vergeten dat Fiji gewoon een derdewereld land is. Bij aankomst werd ik gelijk gehosseld door taxi-chauffeurs die veel duurder zijn dan de lokale bus, maar weer veel goedkoper dan de Hollandse taxi's. Toen ik me voor zo'n 4 euro naar een hostel liet rijden (ritje van een half uur, das nog niet eens het start tarief in Amsterdam) kwam de warme, naar ongefilterde roet uitlaten ruikende lucht me tegemoet. Oh ja, nu weet ik weer hoe het ruikt in exotische arme landen. Wat vergeet je zo'n geur snel, nog geen drie maanden terug was ik in Thailand waar de lucht precies zo kan ruiken. De huisjes in Fiji zijn klein, soms krotterig zelfs en veel mensen zitten op het trapje voor hun huis in de zon, tussen de was aan de waslijn die vast heel snel droogt. Er zijn veel Indiers in Fiji, ooit naar Fiji gebracht door de Engelsen. Op straat zie je dus vooral Fijianen en Indiers. De Fijianen zelf spreken, net als de Indiers, prima Engels dus van een taalbarriere heb ik geen last gehad. Hilarisch zijn de kapsels van de mensen in Fiji: vooral de vrouwen hebben bijna allemaal zo'n jaren 70 afro. Het lijkt wel alsof er maar 1 kapper op het eiland en bij het rondlopen door de stad speelde er de hele tijd Motown muziek in mijn achterhoofd.

In het hostel leerde ik een jongen uit Eemnes kennen (wat is de wereld klei-heiiin) die de eerste avond voorstelde lekker cava, het nationale drankje, te gaan drinken. Ik was in de war. Cava? Het nationale drankje van een arm land? Meteen stamelde ik iets over mijn krappe budget en dat ik toch al niet zo'n wijndrinker ben, maar hij legde me uit dat de cava in Fiji iets totaal anders is. Cava in Fiji is een soort van gemalen zoethout dat je in een teil aanmaakt met water. Met een kommetje schep je de cava op en het is de bedoeling dat je de kom in een keer leeg drinkt. Daarna klap je volgens de traditie drie keer in je handen. Ik dacht dat hij een grapje maakte maar later in de avond hoorde ik overal geklap vandaan komen. Cava dus.

Fiji was eigenlijk onderdeel van mijn indirecte vlucht naar LA, waar ik precies een week geleden aan kwam. De eerste nacht sliep ik in een hostel midden op Hollywood boulevard waar de walk of fame is en al die mensen verkleed als Batman, Marilyn Monroe of Charlie Chaplin. Er is zo'n beetje elke dag wel een premiere van een of andere film en de rode loper ligt dan ook zo'n beetje permanent op straat. Tijdens de dagen dat ik er was gebeurde er iets met Sandra Bullock en een acteur waarvan ik nog nooit heb gehoord. Tegen mijn verwachting in vond ik alle drukte en gekte enorm genieten. LA is een grote stad; niet eens vanwege de wolkenkrabbers maar meer omdat het zo uitgespreid is allemaal. Met openbar vervoer is die stad niet te doen en je kan bijna nergens komen zonder niet 2 x op een andere bus over te moeten stappen. Ben de decadente Rodeo-drive overgelopen waar alle verwende MTV meisjes gaan shoppen voor de sweet sixteen. Opgedirkte dames met dochters met tassen vol dure kleding en heb zelfs de klassieker voorbij zien komen: de vrouw met een tassendraag-boy! Een droevig maar tegelijkertijd grappig gezicht. Vraag met af wat die jongens verdienen.

Ook de Venice-beach boardwalk was een ervaring. Weer zo'n straat die zo vaak dienst heeft gedaan als decor voor een of andere Hollywood film. Ik baande m'n weg door de mensen: gespierde negers, straatmuzikanten en opdringerige verkopers. Ineens een raar moment: net toen ik bij het einde van de boardwalk aan kwam dacht ik mijn naam te horen. Dat leek me wel heel stug, maar toen ik me omdraaide zag ik een flamboyant type met grote rieten hoed en dito zonnebril mijn kant op komen benen. Bleek het Yana, de vriendin van Jasper te zijn! What the... Yana heb ik helaas niet meer kunnen zien die avond omdat ik nergens kon bellen (loop al 5 maanden zonder mobiel rond en heb hem tot nu toe dus maar 1 x gemist) en de volgende dag zou ik naar San Diego gaan.

Daar ben ik nu, heerlijk bij Mike & Sarah thuis, een warm bad. San Diego is een onwijs mooi stukje California en we zitten hier vlakbij de kust. Als ik met het mountainbike-je de berg af rol (een berg die je jammer genoeg ook weer op moet) sta je zo aan de rand van de klif de Pacific in te kijken. Downtown San Diego heeft ook mooie plekjes. Gisteren even met de trolley rondgereden en bewonderde San Diego bay, waar veel vliegdekschepen van de Marine liggen. Er is zelfs een Europees aandoend wijkje, the Gaslamp Quarter, vol met leuke restaurantjes, kroegjes en boetiekjes. Beetje jammer dat je hier als roker een behoorlijk paria bent. Zelfs in parken hangen g*dd#m!e 'verboden te roken' bordjes.

Ach, het kan de pret niet letten. Het zonnetje heeft tot nu toe elke dag behoorlijk gul geschenen en eet hier elke avond als God in Frankrijk met Mike & Saar. 's Avonds een beetje kletsen of naar goede blues luisteren en vanmiddag een weekend evenementje (markt en muziek) bezocht hier in San Diego. Goede band gezien en morgen speelt op dezelfde plek (fietsafstand) Donovan Frankenreiter, een niet onaardig surfer gitaristje a la Jack Johnson. De achtergrond klopt dan helemaal: palmboompje, zonnetje en een exotische oceaan. Helemaal goed! Dat is op deze manier nog even lekker vakantie vieren en een goede opmaat voor de Parade en de Uitmarkt in Amsterdam straks. Zorgen jullie voor een zonnetje tegen die tijd?

Kus,

Tim