Laatste blogje uit OZ. Weer een continent overwonnen. Over 2 dagen vlieg ik door naar Fiji waar ik een dag of 3 blijf en dan de laatste stop: California.

Heb in een behoorlijk korte tijd weer veel dingen gedaan. Hoogtepunten: duiken en bushwalken in Cairns en een korte roadtrip door de outback. Het duiken werd vooral goed gemaakt door de haaien die zich lieten zien, maar vond als verwend reiziger het Great Barrier Reef tegenvallen. Het kan door het weer komen (kon mooier) of door het zicht dat die dag niet op z'n best was onder water, maar in mijn herinneren zijn de onderwaterspektakels die ik met Ronen in Egypte zag stukken mooier. En dat was snorkelend. Hier in Australie ben ik 50 km de kust uit gevaren vanuit Port Douglas, een plaatsje ten noorden van Cairns. Samen met twee andere duikers en een instructeur daalden we af tot een meter of 13, maar het bleek dat je niet eens zo diep hoeft te gaan voor spannende encounters met haaien. Mijn duikbuddy trok me meermaals aan m'n vin/flipper om me de zgn whitetips te laten zien. Vantevoren een dikke onderwatercamera gehuurd dus heb van alles vast kunnen leggen. Moet er wel bij zeggen dat de foto's een beetje flets zijn en de kleuren onder water veel levendiger waren.

M'n laatste dag in Cairns heb ik doorgebracht met een opmerkelijke bushwalking-tour, georganiseerd door Uncle Brian's, een reisorganisator die de familiesfeer er graag in houd. We werden opgehaald door 'cousin Rohan', die elke keer als er iemand op werd gepikt weer even alle namen doornam. Met zo'n 17 man zaten we in een busje waarin alles, zelfs de bus zelf (Gus the Wonderbus) een naam had. Gus the Wonderbus heeft vrienden, zoals Bruce the Highway (de langste snelweg aan de oostkust heet Bruce) die hij iedere keer begroet zodra hij er weer opdraait en Venus de Melktanker is zijn vriendin. In het begin vroeg ik me af waar ik nu weer was beland en of ik niet per ongeluk met een evangelisch reisje mee was, maar al snel sloeg de joligheid over van Rohan op de rest en hebben we heel wat voorbijgangers doen fronsen. Veel toeteren en zwaaien naar verbaasde friendly locals en blije wegwerkers. Danspasjes geleerd die je met z'n allen zittend kan doen waardoor voorbijgangers zich afvragen wat er aan de hand is in die bus, etc. etc. Het klinkt allemaal nogal flauw en dat was het ook, maar Rohan bracht het allemaal zo enthousiast dat niemand daar nog iets om gaf. Ik vond het behoorlijk knap en besloot aan het einde van de rit dat Rohan weer een van die zeldzame mensen is die met veel fantasie en enthousiasme met weinig middelen iets heel magisch kan maken. Moeilijk onder woorden te brengen... je had er bij moeten zijn ;) Het regenwoud in Australie zelf is schitterend. De bomen zijn eeuwen oud en zo nu en dan kom je langs de mooiste rivieren en zwemplekjes. Een van de stops was Milli Milli falls, een grote waterval waar Peter Andre de videoclip van zijn enige hit 'Mysterious Girl' opnam. Dat moest natuurlijk geimiteerd worden. Hoogtepunt was het spotten van vogelbekdieren die erg schuw zijn. We hadden veel geluk: na een half uurtje wachten kwamen er een aantal te voorschijn. De beesten zijn veel kleiner dan ik dacht en vliegendsvlug. Met m'n powercamera wat vage shots kunnen maken.

Vanuit Cairns ben ik teruggevlogen naar Brisbane waar ik een meisje, Andrea, opzocht dat ik in Barcelona ontmoette en daar op weg hielp nadat haar handtas incl creditcards was gestolen en werd daar warm onthaald door de hele familie. Lekker gegeten, geborreld, gekletst en daar blijven slapen. De volgende ochtend bracht Andrea me terug naar Surfers Paradise waarvandaan ik een roadtrip door de outback zou gaan maken.

De outback wilde ik per se nog zien omdat het zo'n groot deel van Australie is. Wie over het continent vliegt ziet de kustlijn, een groene strook en daarna heel lang niets, tot de groene strook weer begint, weer gevolgt door de kustlijn en dat was Australie. Dat grote niets is vooral woestijn, in alle soorten en maten. In die woestijn liggen talloze kleine dorpjes bevolkt door boeren en rednecks. Sommige dorpjes hebben attracties zoals hotsprings of een bijzondere agrarische activiteit en bijna alle dorpjes hebben legendes over de pionierstijd waarin outlaws paarden en koeien roofden. Doet het niet veel denken aan een ander continent? Samen met een Japans meisje 5 dagen door de woestijn gecrossed, en in dodgy motelletjes geslapen. De eerste dag rijden was hectisch. We besloten in Brisbane wat spullen in te slaan, waaronder een John Mayer CD die we de hele weg hebben meegeblerd, en daarna de laatste 'grote' stad voor de outback, Toowoomba, aan te doen. In Brisbane hebben we zeker 2 uur in de avondspits vast gezeten en toen we eindelijk op weg waren begon het te stortregenen. Op de weg was het gitzwart zonder verlichting en het regende zo intens dat het zicht bijna compleet weg was. Na een halfuurtje ploeteren met 40-60 kmpu zijn we maar gestopt want het werd te link; wegen veranderden in snelstromende rivieren die te hoog gegrepen waren voor onze kleine Hyundai Getz. Shiori (de Japanse) durfde niet meer te rijden dus heb ik, zonder rijbewijs, ons door het noodweer geloodst. Achteraf hoorden we dat het zo hard regenden dat veel huizen in steden langs de kust zijn overstroom, mensen geisoleerd en geevacueerd. Mazzel dus.

De volgende dag was zonnig op de grens van de outback, terwijl het aan de kust door bleef regenen. Een lekker gevoel. De weg waar we over reden was echt zo'n klassieke snelweg door de woestijn met een eindeloze stippellijn in het midden. Hoe dieper we de outback in reden (denk dat we zo'n 850 kilometer landinwaarts zijn gegaan) hoe meer Roadtrains we tegen kwamen, enorme vrachtwagens die zenuwslopend zijn om in te halen. Veel dorpjes hebben echt z'n charme met de lokale redneck-bevolking die je zonder uitzondering begroet en de Japanse vaak achterdochtig aankeek, de graansilo's en windmolens (waterpompen heb ik me laten vertellen) en mijnwerkers kroegen. Het kleinste dorpje dat we bezochten telde 900 inwoners en een Artesian Spa, met water meer dan 3 miljoen jaar oud. Daar heerlijk gechilled de laatste dag waarna we 850 km terug naar Surfers Paradise reden.

Hier, voor de tweede keer in Surfers, logeer ik bij wat vrienden thuis dus overnachtingen hoef ik niet te betalen. Das ook nodig want beleef ondertussen mijn eigen kleine kredietcrisis. Over een paar dagen vlieg ik naar Fiji en daarna naar LA. Als ik veel mazzel heb zing ik het daar 5 weken uit, waarschijnlijk wordt het eerder terugvliegen. Het kan me niet schelen, heb tot nu toe een fantastische reis gehad en ben zeer tevreden. Er komt zeker weten nog een blog uit California met wat mooie foto's van de Grand Canyon, Vegas, San Fran en van de kust. Count on it!

Kus,

Tim