Vandaag zijn we extra vroeg opgestaan om de zon op te zien komen boven al die eilandjes. Maar de zon werkt niet echt mee, want het is zwaar bewolkt, maar dit ziet er ook mooi uit. In de verte zie je in een heiige lucht de eilandjes liggen. De ontbijttafel ziet er interessant uit, want er ligt van alles wat ik niet ken. Op de markt lagen hele grote roze vruchten, waarvan we ons afvroegen wat het was. Nu zie ik een schaaltje met witte plakjes en zwarte zaadjes een stukje paarse schil. Het is de "dragon" vrucht, een donker roze vrucht van een cactus. Nu moet ik er nog achter zien te komen welke cactus. Het heeft niet echt een uitgesproken smaak; het ziet er mooier uit dan het smaakt.
Tegenover de grot waar we gisteren met de kano doorheen gevaren zijn, ligt een eilandje met een strand en bovenop de berg een theekoepel. Het strand is volgens mij daar neergelegd voor de toeristen. Het weer is te koud om te zwemmen, maar het uitzicht willen we wel zien. Het zijn driehonderdveertig treden steil naar boven. Na de nodige tussenstops, "om van het uitzicht te genieten", ben ik boven, waar Theo ondertussen al de nodige foto's heeft genomen. In de verte ligt in het diffuse licht eiland na eiland in een een spiegelgladde zee. Houten schepen met de zo typische vorm van een jonk liggen voor anker. Sommige met een bootje langszij om naar de wal te kunnen. We zien roofvogels cirkelen en ter hoogte van onze voeten zit net zo'n vogel te zingen als ik een kooitje in Hanoi heb gezien. Ik denk dat deze beter af is. De berg is groen van de struiken, maar ik zie weinig onderbegroeiing en weinig bloemen. Misschien is het niet het goede seizoen ervoor. De weg naar beneden gaat iets sneller en ik zie dat er meer klimmers onderweg van "het uitzicht genieten". Het strand ligt er verlaten bij.
De toiletten hier zijn erg gezellig, twee of drie toiletpotten naast elkaar met een schermpje ertussen. Ik kies voor de enige die je kan afsluiten. Hij is gelukkig schoon, gisteren bij de grot was de meest smerige die ik ooit heb gezien. Tot nu toe heb ik in de Filippijnen en Vietnam alleen toiletpotten gezien. Met een geweldig systeem, een soort waterslang met sproeier om je van onderen schoon te spoelen. Wanneer je wc-papier gebruikt mag je die niet doorspoelen, daar is het systeem niet op berekend. Op luchthavens en in Nieuw Zeeland heb ik regelmatig bordjes gezien met; "niet op de bril staan". Ik vraag me af welke toiletgewoonten ze daarmee hopen tegen te gaan.
Ondertussen is iedereen weer beneden en worden we met ons pendelbootje naar een kleiner schip gebracht. Het is tijd om afscheid te nemen van de rest van de groep. Met z'n vijven, de gids en nog een Duits stel, stappen over op een dagboot. Een kleinere boot zonder slaapkajuiten. De rest heeft een tweedaagse trip geboekt en wij een driedaagse. We varen langs heel veel huisjes op het water. Chuck vertelt dat de bevolking hier van de visvangst leeft. Dat kan op verschillende manieren. Met netten die verticaal staan, met fuiken en wat we ook zien is een vierkant net. Hij ligt horizontaal in het water met een licht erboven. Dat lokt 's-nachts o.a. octopussen, die zo levend worden gevangen waardoor ze meer opbrengen. We zien kleine bootjes, waarbij de visser met z'n voeten roeit. Daardoor heeft hij zijn handen vrij om te vissen.
De boot zet ons af op Cat Ba eiland. Een weg van beton kronkelt zich eerst langs de voet van de berg, langs het water en daarna over een kleine pas het binnenland in. We zien geiten die zich te goed doen aan bamboe. En grote palmen op de helling. Ik vraag me af er op deze eilanden nog niet ontdekte soorten zijn. We komen langs een visvijver en langs tropisch bos. Dan opent het landschap zich en zien we rijstvelden en een dorpje. Langs de kant van de weg wordt elke centimeter gebruikt om groente te telen. We stoppen bij een lemen hut. Het bestaat uit één ruimte, waar een groot bed staat. Een andere hut die meer open is dient als keuken. Hij ziet van binnen pikzwart van het houtvuur. Er is een kippen- en een eendenren. Er staat een machine om rijst van de kaf te ontdoen. Zo te zien krijgen de kippen de kaf. In de kippenren ligt een grote stapel stenen. Het zijn zelf gemaakte stenen van stuk geslagen karstgesteente, waarvan met een zelfgemaakte mortel stenen van zijn gemaakt. Elk jaar maakt hij er een aantal, net zolang tot hij genoeg heeft om een huis te bouwen. Er loopt een reu met een korte staart, die een klein puppy aan het vlooien is met z'n tanden, het ziet er lief uit. Volgens Chuck is de staart van deze honden niet gecoupeerd. Vietnamezen houden van honden met een lange staart, die brengen geluk. Er is een ondiepe waterput, onderin zwemmen vissen. Aan een boom die er staat hangen wat verdroogde vruchten. Ik heb ze al vaker gezien en nu we een gids bij ons hebben die ik kan verstaan, vraag ik of je de vrucht kunt eten. Het is een custardappel, wat grappig. De eerste dag in Hanoi, had ik een hele lekkere avocado/custardappel shake. Ik dacht dat het avocado met appel en wat custard poeder was, maar het blijkt een aparte vrucht te zijn.
We krijgen wat zelfgemaakte rijstwijn aangeboden en dat smaakt niet verkeerd. Een stuk vrolijker fietsen we verder. Aan het eind van het dorp stallen we de fietsen en gaan een stuk door het bos lopen. Het is een nat stuk bos dat door het dorp wordt gebruikt. Hout wordt er uitgehaald en bamboe. Er worden wortels van bepaalde planten geoogst en kruiden. Ik zie een plantje met paarse bloemen wat ik op de markt tussen de kruiden heb gezien. Volgens de gids wordt het gebruikt als geneeskrachtig kruid voor je nieren. We klimmen een beetje en gaan een grot binnen die als schuilplaats heeft gediend tijdens de oorlog met de Amerikanen. De mensen die nu in het midden van het eiland wonen, zijn verjaagde vissers. Om de bombardementen te ontsnappen vluchtten ze de grot in. En ze zijn hier blijven hangen en zijn landbouwers geworden. We zien een mierennest in een tak en wat vlinders, verder niets. We fietsen weer terug en worden met de boot naar onze volgende stop gebracht. We gaan weer kajakken.
Op een grote drijvende farm stappen we af. Ze zijn net bezig hele grote Kingfishes te verplaatsen. Ze lijken ietwat op haaien. Ik heb onderweg veel van dit soort farms gezien. De vrouwen blijven vaak alleen achter bij het huis, je ziet daarom overal honden die voor de bewaking dienen. En volgens Chuck heeft iedereen een kat tegen de ratten, maar we hebben geen kat gezien. Deze visfarm is beroemd in de omgeving omdat hij onder zijn huis een kanjer van een vis heeft. Deze grouper vis eet alleen levende grote vissen, die je anders kan verkopen. Dus is het puur luxe, al trekt hij daardoor wel klanten. De vis is inderdaad gigantisch. We stappen in de kano's met z'n tweeën. Het water is hier iets schoner dan op de andere plek, je ziet minder afval drijven. Het water is niet diep en het is nog niet eens laag tij, je kan de bodem zien. Er staan manden op de bodem, plastic manden met mosselen. De zandstrandjes die we hier en daar zien is gestort zand. Het zand wordt in de manden gedaan met het mosselbroed wat ze kopen en wordt hier verder gekweekt. We zien een grot die we een eind invaren, maar het wordt te donker achterin. De kans om je hoofd flink te stoten is groot en daar heb ik geen zin in. Volgens Chuck loopt hij dood. We peddelen terug, achtervolgd door blaffende honden en de echo die door de heuvels wordt weerkaatst.
Het is nog een stuk varen en we rijden nog een stukje met een bus voor we aankomen bij onze slaapplaats. Een enorm luxe hotel in Cat Ba stad.
Met onze Duitse reisgenoten brengen we de avond door in een restaurant aan de boulevard.
Hetty