Het eerste wat mij opviel in Darwin (behalve de hitte) waren de geluiden en geuren. Zo heel anders als bij ons. Gekwetter van vreemde vogels en tropische geurtjes van onbekende bloemen. De meeste bomen en struiken hier ken ik niet, er valt veel te ontdekken. Het allereerste wat mij gisteren bekend voorkwam, was een mangoboom. Ik herkende hem aan zijn vruchten, die heerlijk roken. Een grote vleermuis zeilde langs. Hij had van de vruchten gesnoept, ze lagen afgekloven onder de boom.
Vandaag verkennen we Darwin verder. Eerst langs de waterlinie, met uitleg over de tweede wereld oorlog. We zien vogels met lange poten, net steltlopers maar dan met vreemde gele kopjes. Ze slaken waarschuwings kreten naar 2 kuikentjes, die op hoge pootjes rondscharrelen.
Het is warm, heel warm. En ik ben blij als we in de bus zitten, op weg naar de Botanische tuin aan de rand van Darwin. Even bijkomen.
We lopen langs een sportveld en bereiken de tuin. Het ziet er veelbelovend uit. Via kronkel paadjes lopen we de tuin door en zien zowaar een permacultuurtuin. Wat leuk. Wanneer we verder gaan, herken ik allemaal kamerplanten. Die blijkbaar toch wel heeeel erg groot kunnen worden. Verschillende soorten Ficus, die vanuit hun takken, wortels naar beneden laten zakken. Ze zien eruit alsof ze hun eigen wandelstok hebben gemaakt. In het informatie centrum kopen we een flesje isotone drank, goed tegen de dorst. Weer naar buiten is de warmte, een muur waar je tegen aan loopt. We dwalen door de tuin, van schaduw plek naar schaduw plek. In het tropische gedeelte van de tuin krijgen we het gevoel of we door "Burgers Bush" lopen. De omgekeerde wereld. We zien hagedisjes en vreemde vogels die als uit een prehistorische film overzweven. Ook de verschillende soorten palmen geven een gevoel of elk moment een dino tevoorschijn kan komen.
Via een laantje zeer bekende kamerplanten, met mooi gekleurde bladeren, lopen we naar de uitgang. Euphorbia staat er op de bordjes, toch handig die Latijnse namen. We besluiten lopend terug te gaan.
De cider en bier smaken extra lekker, wanneer we eindelijk weer Darwin hebben bereikt.
Hetty

Ik wordt om vier uur al wakker en besluit op te staan. Tijd om wat te lezen en de blog bij te werken.
Ik verdiep me in de mogelijkheden van prepaid SIM kaarten. We staan vroeg in de supermarkt om voor twee dollar een SIM kaart en voor tien dollar 1 GB aan data transport te kopen. De dame aan de balie doet veel moeite voor ons.
We ontbijten bij McDonalds. Daar is free WiFi, maar slechts tot 50 MB per keer. De SIM kaart is snel geplaatst, maar werkt pas nadat hij via de website van de provider is geactiveerd. Deze site is duidelijk niet bedoeld voor buitenlanders, want op mijn eigen adres, postcode en telefoonnummer krijg ik foutmeldingen. Dan maar de gegevens van het hotel ingevoerd. Nadat deze hobbel is genomen blijkt de voucher code van de kassabon niet te worden geaccepteerd. Ik besluit de provider te bellen. Gelukkig is er een telefooncel naast McDonalds. Een vriendelijke en hulpvaardige dame loodst me in zo'n drie kwartier door het activeringsproces. Naast het adres van mijn hotel heeft ze zelfs mijn e-mailadres en paspoortnummer nodig. Aan mij verdienen ze zo niet veel, maar zij beschouwt het blijkbaar als een uitdaging. Gelukkig voor mij betaal ik voor het gesprek lokaal tarief! Aan het einde van het gesprek wil ze me mijn nieuwe telefoonnummer geven. Ik sta met veel papieren bij de telefoon, maar heb nu net geen pen bij me. Ik leg de hoorn neer en ren de McDonalds binnen, waar ik Hetty om een pen vraag.
Het is gelukt!
Op alle plaatsen in Australië met telefoonbereik kan ik nu met mijn telefoon een WiFi hotspot maken, waar onze iPad en Hetty's iPhone gebruik van kunnen maken.
Op weg naar Darwin Waterfront komen we langs een groot VVV bureau, waar we ons laten informeren over de natuurparken in de buurt. Na een wandeling langs de haven nemen we de bus naar de botanische tuin waarover Hetty hierboven heeft geschreven.
We eten 's-avonds in een Vietnamees restaurantje waar ik twee hoofdmaaltijden naar binnen werk, want de gigantische bak soep blijkt achteraf toch niet als voorafje te zijn bedoeld.
Theo