Ik ben weer vroeg wakker, en voordat Hetty opstaat heb ik mijn rugzakken al ingepakt. We ontbijten wat op onze kamer en checken dan uit. Uiteindelijk blijken er toch geen hoge internetkosten op onze eindafrekening te staan. Met de bus rijden we in een kwartiertje naar de autoverhuurder, vlakbij het vliegveld. Ik had de locatie gisteren al opgezocht en op de digitale kaart gemarkeerd. Dankzij de gedownloade kaarten en onze IPad met GPS kunnen we onderweg ook offline precies zijn waar we zijn en waar we de bus uit moeten.
Het is niet druk bij Apollo en we worden meteen geholpen. Waar er nu vijf campers staan te wachten op de huurders, zijn het er in juli zo'n 140. Het gaat dan vooral om Europese huurders, want Australiërs zelf nemen hun vakanties blijkbaar verspreid over het jaar op, in kleinere porties.
De dame die ons helpt probeert ons nog allerlei kostbare en in mijn ogen onnodige verzekeringen te verkopen. Ik hou de kosten nu beperkt door een eigen risico van 2700 $ te accepteren.
Haar uitleg over alle opties en mogelijkheden is duidelijk en uiteindelijk moeten we op een hele stapel paperassen onze handtekeningen plaatsen. Na een uitleg over de camper, een Toyota Hi-Ace, en het noteren van alle beschadigingen, kunnen we vertrekken. Het is bijna 25 jaar geleden dat ik voor het laatst links heb gereden, dus dat is wel weer even wennen. Hetty let gelukkig goed op of ik niet teveel in de berm rijd en of ik na de bochten wel op de juiste weghelft terecht kom.
Vlak na vertrek komen we langs een winkelcentrum waar we koffie drinken, nadat we bij een grote Woolworth inkopen hebben gedaan.
We rijden nu in een uur naar Litchfield National Park. Aan de rand van het park informeren we bij een parkopzichter naar de kampeermogelijkheden. Op de overheidscampings in de parken zijn wel wat elementaire voorzieningen, maar is er geen receptie. Nadat je een plekje hebt uitgezocht haal je een envelop uit een bus waarop je je naam en het nummer van je plekje noteert en het kampeergeld (6,60 $ p.p.p.n.) in stopt.
Onderweg naar de camping zien we in het park al de eerste voor ons bijzondere beesten. Vlak bij de weg staat een Australische struisvogel met jong. Heten die niet Emu?
We maken foto's van hoge termietennesten. We stoppen bij een parkeerplaats waar uitleg wordt gegeven over de termieten. We zien hier op een overstromingsvlakte nesten van twee verschillende soorten: de 'magnetische' termieten maken platte nesten die precies noord-zuid zijn georiënteerd, terwijl de 'cathedraaltermieten' min of meer cylindrische nesten maken met grote lobben. De nesten worden wel vijf meter hoog.
We zien hier ook onze eerste, kleine, kangaroe.
De camping heeft zo'n 20 genummerde plekken van 10x10 m met op alle plekken een grote vuurschaal. Het is rustig. Er staat alleen een Australisch gezin met camper en grote tent. Later komt er nog een jong stel bij. Zo te horen zijn het Fransen.
Het koude bier en de cider uit onze koelkast zijn welkom in de warmte. Ik maak een smakelijke soep met in boter gebakken stukjes groene asperge met meegebakken ei en gewelde mihoen.
We brengen de avond door met een spelletje Yahtzee en met het sprokkelen van hout en het maken van een vuurtje. We hadden gehoopt dat het vuur de irritante vliegjes op afstand zouden houden, maar dat is niet het geval. Wel verdwijnen ze plotseling zodra het donker wordt. Om negen uur gaan we slapen.
Theo