Ik ben alweer vroeg wakker, om kwart voor drie. Normaal ben ik niet zo'n ochtendmens, maar ik heb genoeg geslapen en blijkbaar is mijn biologische klok nog een beetje in de war.
Om drie uur zit ik al buiten om mijn blog bij te werken. Het is uiteraard nog te donker om te lezen, maar werken op de iPad gaat uiteraard prima. Het is nu heerlijk koel buiten. We hebben vannacht met de schuifdeur open geslapen en geen last gehad van insecten.
Het is nu kwart over vijf en ik ben nu bij met mijn blogs. Ik kan ze helaas nog niet versturen omdat mijn telefoon geen verbinding heeft. Gelukkig kan ik ze wel opslaan om ze later te uploaden.
Ik ga nu eens kijken of ik de iPad kan opladen met de 12 V auto oplader die ik heb meegenomen en verwacht dat het over een uurtje licht genoeg is om te gaan lezen.
Het is nu alweer een dag later: donderdag 13 november 2014. Ik heb vanmorgen uitgeslapen tot vijf uur en zit nu in de koelte van de ochtendschemering mijn blog bij te werken. Ik heb Hetty zojuist wakker gemaakt en wacht totdat ook zij opstaat.
Ik besef dat we al een paar dagen geen contact hebben gehad met thuisfront. Dat komt omdat we hier in het Litchfield park zowel geen WiFi als geen televerbinding hebben kunnen vinden. Zodra er weer verbinding is, kunnen we alle blog- en Whatsapp berichten verzenden die we hebben geschreven.
Het direct opladen van de iPad met de autooplader lukt helaas niet. Gelukkig heb ik gelijk met de iPad ook een accupack aangeschaft, en deze kan ik wel in de auto opladen. Hiervandaan kunnen dan vervolgens onze tablets en telefoons worden opgeladen.
We zijn gisteren na het ontbijt vanaf de camping naar een uitzichtpunt gelopen met zicht op de dubbele waterval Florence Falls en zwempoel waar we daarna heen gewandeld zijn. De wandeling voert afwisselend door vochtig moesonbos in de kreekdalen en droog savannebos bovenop het plateau. Recent is er hier een grote bosbrand geweest, waardoor met name het savannebos flink is beschadigd. Je ziet echter half verbrande bomen alweer uitlopen en ook op de grond staat er al weer jong groen. We zien weer veel planten die we in Nederland alleen als kamerplant kennen, zoals een soort hertshoorn varen.
We zijn de eerste zwemmers in de poel. Ik vind het heerlijk om onder de krachtige douche van de waterval door te zwemmen tot in de luwte erachter. Even later arriveert een groepje van tien toeristen met gids om te gaan zwemmen. Hetty en een Zweeds meisje worden lichtjes gebeten door de vissen die we in het heldere water kunnen zien zwemmen.
Het is pas half elf, maar al wel brandend heet, als we besluiten een wandeling van een paar kilometer te maken naar de Buley Rockhole. Dit is een serie kleine watervalletjes met poeltjes waarin velen koelte zoeken. We verzamelen in de schaduw moed om in de brandende zon terug te lopen naar de camping. Onderweg verzamelen we ieder zo'n acht lege flesjes die we langs het pad vinden. Glas is vaak de oorzaak van bosbranden, heb ik wel eens gelezen. Op de parkeerplaats bij de waterval kunnen we onze last eindelijk kwijt.
We besluiten naar Wangi Falls te rijden, zo'n 24 km verderop. We strijken neer op de veranda van een café annex winkel voor aboriginal art. Dit is overigens het enige café dat ik ken waar ze geen bier verkopen.
De waterval heeft nu, aan het begin van het natte seizoen, nog maar weinig water. In het grote en diepe meer onderaan bevinden zich zich tientallen zwemmers en baders. De afvoer van het meer naar de beek is afgesloten met een stalen hekwerk om te voorkomen dat in de natte tijd zoutwaterkrokodillen in het meer komen. Er schijnen overigens wel visetende zoetwaterkrokodillen in het meer te zitten, maar dat vinden de zwemmers blijkbaar geen probleem.
Vanaf het meer loopt een pad naar een boomkruinplatform. Onderweg zien we een grote kolonie grote fruitetende vleermuizen in de bomen hangen. Ook zien we een rotte zwarte wilde varkens, die ik helaas niet goed heb kunnen fotograferen.
De weg naar Tolmer Falls is vanwege onderhoud afgesloten. Het overdekte informatiepunt naast de parkeerplaats biedt schaduw en houten plateautjes om even lekker op te rusten.
Bij terugkomst op de camping blijkt de accu van het campergedeelte al leeg te zijn, waardoor de koelkast is uitgevallen en de cider en bier wat minder smaken dan gehoopt.
We hebben weinig honger, en aan een vegetarische kerrieburger en een plak brood hebben we al genoeg.
We gaan slapen zodra het donker wordt , ongeveer acht uur.
Het is nu zeven uur in de ochtend. Zodra het licht is worden we hier lastig gevallen door kleine vliegjes die vooral in ogen en oren willen zitten. Bij de VVV in Darwin hebben we kartonnen waaiers gekregen die niet alleen verkoeling bieden,maar ook de vliegjes wat op afstand houden.
Een brutale vogel probeerde zojuist het brood van mijn bord te stelen, wat we maar net hebben kunnen voorkomen. Na het eten rijden we terug richting Darwin en gaan dan naar het Kakadu National Park, maar daarover later meer.