Vandaag zijn we vanuit de outback naar lieflijker streken gereden: grasland met verspreide bomen en schapen. We zijn geëindigd in de Blue Mountains. Onderweg zien we Ibissen in een park en een soort egel. Van mijn studie herinner ik me dat dit beest weliswaar lijkt op een egel, maar er in de verste verte niet aan verwant is. Het is namelijk een eierleggend zoogdier, een Monotremata.
Volgens een kaart aan de rand van een nationaal park is er bij de Jenolan Caves een kampeerplaats.
De weg vanaf het plateau naar de grot in het dal is verboden voor bussen en caravans. Als we naar beneden rijden begrijpen we waarom: de weg is stijl en met veel krappe haarspeldbochten. Hetty leest in zo'n geval liever een boekje in de auto dan dat ze naar buiten kijkt.
Beneden passeren we twee grote parkeerplaatsen, een groot hotel in Victoriaanse stijl en veel toeristen, maar geen camping. De weg loopt door een grot heen! Ik zet de auto even naast de weg in een gang met druipstenen die zeker twintig meter hoog is en fotografeer deze unieke situatie. Ook aan de andere kant van de grot is geen camping te vinden. We rijden terug en bij de ticket office horen we dat de camping al 15 jaar eerder is opgeheven, maar dat we voor één nacht best wel op het bovenste parkeerterrein kunnen staan. Hier zijn ook toiletten. Maar we mogen het niet verder vertellen, dus: mondje dicht.
Tijdens het eten krijgen we bezoek van twee possums, die blijkbaar gewend zijn aan mensen, want ze laten zich voeren met donuts.