Vandaag zijn we weer een tijdgrens gepasseerd. Vanochtend vertrokken we uit Dirranbandi Queensland wat midden in een gebied ligt met irrigatiekanalen en akkers. Grote akkers, goudgele stoppels van tarwe zover het oog rijkt. Waterrijker met veel andere gewassen 1 die ik niet herken, volgens een folder sorghum. Na verloop van tijd werd het droger, met bos van coniferen. De ondergrond kaal. Stenig rood, maar wanneer je goed kijkt toch nog wel veel bloeiende plantjes.
We trekken New South Wales in. Volgens een folder is er in Lightning Ridge een thermaal bad, met mineraal rijk water van 41 graden. Dat lijkt ons wel wat. Maar eerst koffie, lekkere koffie. Dus op naar een Italiaans restaurant/koffiehuis, waar ze inderdaad heerlijke koffie hebben. Even kijken wat het thuisfront heeft gestuurd en het weer bekijken. Er blijkt onweer op komst en zien we dat we de tijd moeten verzetten. De naam dankt het stadje aan het feit dat een herder samen met hond en 600 schapen hier door de bliksem is getroffen. Dus snel naar het bad nu het nog kan. Het plaatsje is erg grappig. Het lijkt of ze met een bulldozer hier en daar een weg hebben aangelegd en willekeurig een huis hebben neergezet. Heel warrig allemaal, met overal borden pas op mijnbouw. Opdat je niet ergens in een schacht valt. Veel gelukzoekers die op zoek zijn naar zwarte opalen.
Het thermisch bad is loeiheet en stinkt een beetje naar zwavel. Het is een komen en gaan van mensen die water halen, douchen of badderen. De lucht betrekt, dus het lijkt ons echt tijd om verder te trekken. Onderweg zien we heel veel cactussen in de berm. Sommige hebben de grootte en vorm van een klein boompje.
Langs de rustige weg zien we versierde inganghekken in kerstsfeer. Na verloop van tijd verandert het landschap, wordt liefelijk heuvelig met zelfs schapen. In Dubbo besluiten we boodschappen te doen. De mensen zijn overal in Australië makkelijk in de omgang, ze spreken je graag aan. Een mevrouw in de winkel waarschuwt ons voor de kangoeroes. Bij zonsopkomst en zonsondergang huppen die nogal eens voor de auto. Volgens haar zijn ze echt een plaag en ze vind het tijd dat het gaat regenen. Het is al te lang droog. Nu, ze wordt op haar wenken bedient, zodra we onderweg zijn begint het te plenzen. Zo hard dat we in nood maar een camping gaan zoeken, in Galargambone.