Een taxi zet ons af aan de oostkant van het gigantische tempelcomplex Schwedagon Pagoda, bij één van de vier ingangen. We staan halverwege een zeer brede overdekte trap, die van buiten doet denken aan een serie achter elkaar liggende versierde tempels en van binnen aan een statig station van de metro in Moskou, met zijn rijk van houtsnijwerk voorziene plafond en gedecoreerde zuilen.
Ook hier moeten we meteen onze schoenen uitdoen, en lopen we op blote voeten over de schone trappen omhoog. Bovenaan komen we op het zes hectare grote terras waar in het midden op een verhoging de indrukwekkende 100 meter hoge vergulde stupa staat. Op het terras en rondom de grote stupa staan nog honderden kleinere stupa's, twee kleinere pagoda's, tientallen kleine tempeltjes met Boeddha beelden, twee grote bronzen klokken, heilige Bodhi bomen en twee gebouwen met daarin een museum en een fototentoonstelling. Tussen de prachtige tempels en stupa's staan overigens ook een paar detonerende wisselkantoortjes en geldautomaten. Er lopen duizenden mensen op het terras, deels toeristen, maar grotendeels vrome pelgrims. Het is één en al goud wat er blinkt en het geheel oogt in eerste instantie overweldigend en onoverzichtelijk, maar de plattegrond die we bij het ticketloket hebben gekregen, en de vier duidelijke hoofdrichtingen van het terras, geven voldoende houvast.
Ik hoor een Nederlands echtpaar tegen elkaar zeggen dat ze van deze tempel meer onder de indruk zijn dan van de belangrijkste tempel van Bangkok, de Wat Phra Kaew, en daar kan ik het wel mee eens zijn.
We lopen met de klok mee (zo hoort dat!) over het terras om de grote stupa heen. Aan de rand van de verhoging staan Boeddha beelden die de acht dagen van de week (zie eerdere blog) vertegenwoordigen. Mensen offeren bloemen en voedsel bij de Boeddha van de dag waarop ze geboren zijn, en voeren een rituele wassing van het beeld uit.
Er is erg veel te zien, en we brengen hier enkele uren door. Als we even in de schaduw wat drinken, komt er weer een processie langs, met feestelijk geklede kinderen, en mannen met kleine parasolletjes, zoals we al eerder hebben gezien in Myanmar.
In een hoek van het terrein staan drie grote stenen uit 1435 met opschriften die de geschiedenis van de tempel vertellen in drie oude talen. De stenen werden in de negentiende eeuw door Britse archeologen gevonden onder het terras. Volgens deze opschriften zou zich binnenin de stupa een kleinere stupa moeten bevinden met daarin acht haren van de Boeddha, uit ongeveer 600 voor Christus, evenals relikwieën van drie Boeddha's vóór hem.
De fototentoonstelling toont interessante oude beelden van de tempel en close-up beelden van de metalen parasol die zich bovenop de stupa bevindt, net zoals bij bijna alle stupa's. Deze parasol is waarschijnlijk net weer iets kostbaarder dan de meeste andere, met zijn 500 kg goud, 4000 gouden belletjes en 83.850 juwelen. Bovenop de parasol staat een vaantje van ruim 400 kg, grotendeels bestaande uit goud en edelstenen, en daarbovenop een gouden bol met 4351 diamanten. Vanaf de grond is hiervan nauwelijks iets te zien, dus het is goed dat we de foto's konden bekijken.
Het museum toont honderden kostbare voorwerpen die de pagode in de loop van de eeuwen als donaties heeft ontvangen.

We verlaten de pagode aan de westkant, via een honderden meters lange roltrap. We willen het Peoples park bezoeken, maar strijken voor de benodigde ravitaillering eerst neer in een luxe restaurant.
Het park blijkt op deze zaterdag druk bezocht en alle bankjes in de schaduw zijn al bezet. Uiteindelijk vinden we een beschaduwd grasveldje waar jonge stelletjes, half verscholen achter parasols, enige privacy vinden.
Liggend op het gras wordt Hetty geprikt door beestjes, wat bultjes op haar elleboog geeft die na een paar dagen nog niet weg zijn.
Tegen de schemering lopen we naar een grote fontein, die net als een bruidstaart uit verschillende lagen bestaat, met stenen witte olifanten als 'cake'. Kinderen spelen met water wat hier en daar uit de grond spuit, net als bij de Bedriegertjes bij kasteel Rosendael in Velp.
Tegenover een grote ondiepe vijver gaan we even zitten om van de zonsondergang te genieten. Een man heeft hier een camera op een statief neergezet, maar maakt geen foto's. Er gaat blijkbaar iets gebeuren waar wij nog geen weet van hebben, en hij wel.
Een trapvormige tribune stroomt langzamerhand vol met mensen. Als het eenmaal donker is, horen we muziek, en spuiten er vanuit de vijver grote waterstralen omhoog, verlicht door gekleurde lampen. We hebben een goed zicht op dit prachtige waterspektakel, maar als we aan de zijkant danseressen zien verschijnen, moet ik toch even verhuizen om ook daar foto's van te kunnen maken.
Na een welgevulde dag laten we ons door een taxi naar ons hotel vervoeren. Vanwege de late en uitgebreide lunch hebben we aan een diner geen behoefte meer.
Theo