Tot nu toe was het alleen maar zon, en nog meer zon! Wat was het genieten; twee lentes en twee zomers in een jaar te hebben. Helaas heeft het weer er op dit moment een beetje schijt aan dat het eigenlijk zomer is. Dus goed nieuws voor jullie thuis, geen jaloers makende verhalen over het o zo mooie weer hier!

Na Mendoza ben ik de bergen weer ingedoken, op zoek naar de voetsporen van Brat Pitt. 7 years in Tibet is namelijk gedeeltelijk opgenomen in Uspallata , het dorpje waar ik verbleef. Dit bleek niet zo´n toeristentrekpleister te zijn als gedacht aangezien we maar met 5 mensen in het hostel zaten. Toch genoten en meerdere avonturen beleeft. Zo hebben we de gebaande paden verlaten wat vooral neerkwam op rivieren oversteken op blote voeten aangezien er toch niet echt een brug lag. Ook het nationale park van de Aconcagua bezocht. Deze reus van bijna 7000 meter is toch wel de grote aandachtstrekker in dit park, maar ook wel terecht aangezien hij zichzelf de grootste van het Zuidelijk Halfrond mag noemen.

Vanaf daar weer opnieuw Chili in, een iets minder gemakkelijke grensovergang dan de vorige keer. 4 uur moeten wachten, maar dat was niet het ergste. De ronduit zielige flirtpogingen van mijn buurman (chileen van ver in de dertig) in de bus waren ronduit een marteling. ¨Tienes ojos bonitos¨ (je hebt mooie ogen). Vooral de af en toe ontsnapte lachbuien van mijn achterbuurman maakte duidelijk dat het echt een zielige bedoeling was. Uiteindelijk toch kunnen afschepenen met mijn spam-mailadres en zonder dat hij een foto van me mocht maken (heb hem maar gewoon gezegd dat dat een beetje raar was).

Santiago is niet mijn ding had ik al van te voren besloten, dus na een 4 uur durende tussenstop gelijk de bus naar het zuiden gepakt om in Pucon de vulkaan Villarica te gaan beklimmen. Dit plan faalde jammerlijk. Ik heb de hele vulkaan niet eens kunnen zien dankzij het o zo typische Hollandse weer. Wolken en regen was het wel zo´n beetje! Op naar de volgende bestemming met vulkanen: Puerto Varas, maar ook hier geen geluk.

Nu zit ik ondertussen weer aan de andere kant van de Andes in Bariloche. Het weer blijft zoals in ons kikkerlandje, maar ik heb me er maar bij neergelegd. Gister een fantastische wandeling gemaakt langs de meren en door de bergen. Dat het wandelpad op de terugweg veranderd was in een rivier...., ach ja mijn schoenen drogen vast wel weer!

Dan rest me nog te zeggen: Fijne kerstdagen en een gelukkig nieuwjaar! Ik heb zin om jullie allemaal weer in 2013 te mogen zien!

Liefs Tessa