The Southside (en een beetje center)

Ik geloof dat ons vorige blog al van zo'n 8000 km geleden was. Toen zaten we net onder Perth en nu zijn we nog 1 dag in Melbourne voor we naar Sydney gaan. In 5 weken tijd hebben we weer een hoop gezien. Van Perth zijn we naar het zuidwest puntje van Australië gereden, Cape Leeuwin, wij vonden het ook een merkwaardige naam ;-) Hier ligt de scheidingslijn tussen de Indian Ocean en de Southern Ocean. We stonden op een te gekke camping van een Amerikaanse man en zijn Nederlandse vrouw. Schatten van mensen, vol enthousiasme over hoe mooi het stukje is waar ze wonen. En dat is het. Pelikanen, dolfijnen, walvissen, onze 1ste wilde surfers gespot!

Toen we weer wilde vertrekken naar het oosten, kwamen we de vrolijke Amerikaan weer tegen, die opgewonden vertelde dat hij op het punt stond om naar Perth te rijden…..om de Dalai Lama te zien! De volgende dag zou hij 's ochtends een gesprek met de mensen hebben en 's middags was er een concert, 'Songs for the Dalai Lama' waar hij ook nog even het woord zou nemen. Voor de ochtend waren geen kaarten mee (helaas helaas), maar voor de middag nog wel. Zo reden we de volgende ochtend dus inplaats van naar het oosten, weer 400 km naar het noorden. Wat een toffe ervaring. Waarschijnlijk maakte het nog meer indruk op ons omdat we ook al in Tibet geweest waren. Het had iets magisch en als ik er zo over na denk weet ik niet wat ik er over zou kunnen schrijven, maar het water staat in mijn ogen. Bijzonder was het.

De dag erna zijn we toch weer naar het zuidoosten gereden, het leven gaat door ;-) In Albany stond onze volgende bijzondere ontmoeting….niet op het programma, want we hadden het niet verwacht. We waren er een paar dagen (het was er namelijk echt te gek) en we hadden al vanaf een uitkijkpunt walvissen in de baai zien zwemmen. Van zo dichtbij hadden we ze nog niet gezien. Maar weer een dag later, lagen er 2 te spelen, nog geen 30 meter van een grote rots. En na een kleine speurtocht naar een padje stonden wij op de rots! Wat een gave beesten! En zo groot. Ik geloof een meter of 14. Echt bizar! En fascinerend, we hebben geloof ik wel 2 uur staan kijken.

Na Albany was er nog 1 plek waar we heen wilde in Western Australia, Esperance. In Nepal kwam ik een stelletje tegen met het paragliden, Sophie en Justin. En die wonen in het mooie……Esperance! Waar kangaroos zonnebaden op het strand, de plaatselijk zeeleeuw Sammy heet en zijn eigen standbeeld heeft, en het gewoon heel mooi is. Sophie en Justin komen uit Perth en werken en wonen nu anderhalf jaar in Esperance. Dat is nog steeds in dezelfde staat, maar even voor het idee: het is 850km. Dat is van Amsterdam tot midden in Frankrijk denk ik zo. Van Haarlem naar Munchen. Ze vonden het dan ook erg leuk dat er bekende langs kwamen en hebben ons 3 dagen op sleeptouw genomen. Erg fijn.

Nu werd het tijd om meters te gaan maken, kilometers wel te verstaan. En niet een paar dus. Van Esperance naar Uluru, midden in Australië. Je weet wel, die rooie rots, ook wel bekend als Ayers rock. Maar de Aboriginals waren hier veel eerder dus: Uluru! Ik geloof dat het zo'n 4000km was. Ik kan er natuurlijk altijd een paar honderd naast zitten, dus pin me er niet op vast ;-) Het heeft heel wat bloed , zweet en tranen gekost om hier terecht te komen, maar we hebben ons er doorheen geslagen. Ik zou natuurlijk kunnen vertellen hoe mooi en indrukwekkend Uluru is (is het ook), maar uiteindelijk is het gewoon 'een grote kei in een rooie zandbak', toch Margriet ;-) En dus weer snel 1500km naar het zuiden waar Adelaide ligt te wachten.

Adelaide, een stad waar volgens de boeken 'nix' te doen is en wij het toch heel erg naar ons zin hebben gehad. Eindelijk weer een bewoonde wereld, een stad met mensen, winkels, restaurants, bioscoop, een dierentuin met panda's…uit Chengdu. (waren we al geweest he, dus die hoefde we niet meer te zien ;-)) Toen we op dag 1 een wandeling uit de lonely planet probeerde te maken, liepen we Jane tegen het lijf. 'Waar moeten jullie heen?' vroeg ze. 'Ow, ik loop wel even met jullie mee'. En zo hadden we onze eigen tourguide. Super vriendelijk, had alle tijd en vond het gewoon heel leuk om even de stad te laten zien en een hoop te vertellen. Thanx Jane, topstad dat Adelaide!

Verder kan ik jullie nog vertellen dat de rit van Adelaide naar Melbourne zo mooi is, maar al die mooie verhalen zullen jullie ook je neus wel uitkomen. En trouwens, wat het aller mooiste stuk had moeten zijn, daar hoosde het, toen wij langs kwamen.

Anyway, nu dus in Melbourne. Waar we de campside steeds een paar dagen verlengen. Het lijkt wel, hoe langer je er blijft, hoe nog veel langer je er wilt blijven. Ook al vriest het 's nachts, regent het er te pas en te onpas en sta je altijd in de file. Melbourne heeft het! Wat dan precies? Nou gewoon, alles!! En nog veel meer. En als je denkt een indruk te hebben van wat er allemaal is, blijkt er nog veel meer te zijn.

Als je nieuwsgierig bent geworden, moet je Melbourne maar even googlen. En eigenlijk zou je even zelf moeten komen kijken. Maar ik heb je gewaarschuwd, hoe langer je blijft, des te langer wil je er blijven. Morgen gaan we ons dan toch echt proberen los te weken. Eerst nog even vanmiddag een Australian Football game mee pakken ;-)