Van Sydney naar....Sydney

Voor iedereen die weer terug is van vakantie: Welkom thuis! Voor iedereen die nog gaat: goeie reis! En voor ieder die dit jaar thuis blijft/is gebleven: volgend jaar is er weer een zomer en hopelijk dan wel met mooi weer. En wie weet krijgen jullie wel een hele mooie nazomer…Wij zijn in ieder geval nog steeds op reis. Nog steeds ja, begint nu wel echt de welbekende spuigaten uit te lopen he…Al bijna een jaar, wie had dat ooit gedacht. Nou ik niet, ik dacht het hooguit twee maanden vol te houden toen we begonnen. Maar hier zijn we dan, ruim 11 maanden later aan de andere kant van de wereld en wel in Sydney! En het werd wel weer is tijd voor een blogje, dacht ik zo.

Voor de mensen die er de atlas bij hebben, doe ik zo eerst even een rondje "plaatsen waar we zijn geweest". Voor de mensen die willen weten hoe dat nou is, zolang van huis, komt er vervolgens een stukje "wat er allemaal afspeelt in Margriet haar hoofd na een jaar reizen". En tegen de mensen die denken: "Ga weg met je reisverhalen, nou weet ik het wel." zou ik willen zeggen: "Ik snap je volkomen, je mag best stoppen met lezen". Voor wie toch door wil lezen: Pak even een wijntje, een biertje, een kop koffie of thee….het is namelijk een lang verhaal. Je bent gewaarschuwd!

Ok, het "rondje plaatsen waar we zijn geweest" sinds Melbourne: (even denken hoor…) In 2 dagen in de stromende regen naar Sydney gereden. Daar aangekomen regende het nog steeds. Dus besloten we na 1 nachtje, op een shabby camping te hebben geslapen, Sydney gewoon achter ons te laten. We zouden hier immers (mooi woord) toch nog terug komen. Doorgereden naar Nambucca, Byron Bay, Caloundra en vervolgens naar een festival in Woodfoord of all places. Een festival met Elbow, (herinnert iemand zich nog, dat toen wij gingen trouwen er een liedje vooraf aan de ceremonie ging? Nee, nou wij wel. Dat was van Elbow en errug leuk om dat liedje nu live te horen) the Kaiser Chiefs en Coldplay. Leuk natuurlijk, maar het aller leukste was dat we daar met Bram en Ireen naar toe konden!! Te gek om hier met goeie vrienden van thuis bij te zijn. En het aller aller mooiste was, dat we de 2 weken daarna ook nog met hen vakantie mochten vieren!

Van het festival naar de Zoo van Steve Irwin, via Noosa, naar Harvey Bay, Fraser Island, (don't feed the dingo) Rockhampton, Airlie beach, Withsunday Islands, Townsville, en uiteindelijk Cairns.

Bij elke plek hoort natuurlijk een verhaal, een anekdote, een woord over hoe fijn het was om weer even met mijn lieve vriendinnetje te zijn. Een regel ,dat voor mensen die gewend zijn om in iets meer luxe normaal gesproken de vakantie door te brengen, ze zich echt als ware ervaren reizigers hebben gedragen. Maar dat is iets wat jij als lezer waarschijnlijk niet zo interessant vindt. Dat zijn, voor onschatbare waarde, herinneringen voor onszelf. Dus laten we maar gewoon alleen het hoogtepunt vertellen. Want dat is toch steeds wat er aan ons wordt gevraagd: "Wat is het hoogtepunt wat jullie hebben meegemaakt op reis?" Komt ie:

De varkenshaas! De varkenshaas omhult in spek en liefde. Die Ireen voor ons bereide op een klein camping pitje, in een campingkeukentje ergens in Cairns. Een hoogte punt, wat de rest van de camping gasten zal beamen, al mochten ze alleen maar toekijken en van de geur genieten. Een moment van puur geluk! Lieve Bram en Ireen, het was te "epic" om met jullie de oostkust "te doen"! De bbq saus wordt nog iedere dag genuttigd om de weemoed een beetje het hoofd te kunnen bieden. Ya recon'?

Nadat de tranen, na het afscheid van Bram en Ireen, waren gedroogd, maar toch steeds weer terug kwamen, zijn wij weer (even ;-)) terug gereden van Cairns naar Sydney. Zo'n kleine 3000 kilometer….

Dan nu een stukje "wat er allemaal afspeelt in Margriet haar hoofd na een jaar reizen". Uhm…een hoop. En het liefst allemaal door elkaar. Kortom: daar is niet zoveel in veranderd. Zoals ik al eerder schreef, had ik nooit gedacht zolang van huis te kunnen zijn. En nu zijn we al bijna een jaar verder. Of ik thuis mis? Tuurlijk, soms. Maar dan doe ik even mijn ogen dicht en dan ben ik er. Dan zie ik mezelf thuis zitten, bij familie, bij vrienden, heel fijn en vertrouwd! Om daarna mijn ogen open te doen en weer door te gaan met waar ik mee bezig was. Het klinkt verschrikkelijk verwent, maar ook reizen went. Er zijn momenten dat ik het te gek vind, er zijn momenten dat ik het stom vind, momenten waarin in van mezelf verstelt sta over wat ik allemaal wel niet doe en durf en momenten waarop ik mezelf stom vind, omdat ik het nog steeds niet aan ga om van alles te regelen en het Sander maar weer is lekker laat doen. Kortom: het leven is hier net als thuis… alleen de omgeving veranderd. Hetgeen waar ik nu vooral mee bezig ben, is het overwinnen van mijn vliegangst. Ja, inderdaad best lastig als je aan de andere kant van de wereld zit. En dat ik helemaal tot hier ben gekomen met die angst, vind ikzelf heel knap. Of stom, tis maar net hoe je het bekijkt ;-) Ik heb in iedergeval morgen een afspraak bij de hypnotherapeut, we'll see.

Onze plannen tot wanneer we weer naar huis gaan:

We stappen gewoon dat vliegtuig in (positief denken, leer ik vanuit mijn zelfhulp boeken, is de sleutel tot het overwinnen van angsten) en dan stappen we uit op Honolulu Hawaii. Waar we Sanne en Ivo een paar dagen vergezellen op hun honeymoon! Jeuj, dikke vette zin in schatjes! Daarna vliegen we door (hopla net zo makkelijk) naar LA. Waar mijn (inmiddels zwangere!!!) zus en zwagert ons opwachten om twee weken door Californie te crossen in hun campertje! Ja, heel erg vervelend allemaal. Wat we na Californie gaan doen, dat weten we nog niet helemaal. We willen dan nog zo'n 2 maanden reizen om in ieder geval voor de kerst thuis te komen.

Tot 10 september verkennen we Sydney, wat een fantastische stad is. We hebben helaas afscheid moeten nemen van Charlie, ons campertje. Ons huisje met "eigen" bed, waar we 4 maanden intens van hebben genoten!! Toen we hem te koop zetten hadden we hem binnen 48 uur verkocht. En dat is dikke vette mazzel geweest, zien we aan de grote hoeveelheden auto's die hier voor de deur en soms al langer dan 3 weken, te koop staan….Nu we niet meer in ons "eigen" bed slapen, hebben we gelukkig wel een goed betaalbaar 2-persoonskamertje gevonden! En ookal wordt de algemene keuken, de algemene badkamer en onze kamer met "hetzelfde 1000-dingen doekje zonder uit te spoelen" schoongemaakt en zou Rob Geus niet vrolijk worden van de rubbers die in onze koelkast op de kamer zitten, toch zijn we heel blij met een eigen plekje. Hostels met dronken pubers is toch niet zo ons ding. Ik zie pubers liever in de schoolbanken. Muisstil, rechtop zittend en ijverig aan het werk….haha grapje, weet ook wel dat een gezonde puber dit niet behoort te toen.

Zo, ik ben klaar. Ik zei toch dat het een lang verhaal was. Je hebt ondertussen een fles wijn, pot koffie of thee op? Tja, reizen is hard werken, I know. Maar dan ben je wel weer even lekker op de hoogte ;-)

Veel liefs,

Sander en Griet

P.S.1: Mocht je nou een camping willen beginnen, dan zijn we best bereid om ons, met "na al die campings die we hebben gezien" toch wel professionele oog, advies hierover met je te delen ;-).

P.S.2: Zie net dat de site van offexploring alweer voor de tweede keer helemaal veranderd is….poeh, dan ben je best lang op reis…