Profile
Blog
Photos
Videos
Dinsdag 30 november 2010
Hallo beste lezers,
Op deze dagen vol sneeuw & koude begroeten wij jullie vanuit het prachtige Laos met hopelijk nog steeds boeiende verhalen…
Ondertussen zijn we al een kleine 2 weken in Laos… vol avonturen , diverse indrukken en veel te lange busritten, maar laten we starten bij het begin:
De grensovergang vanuit Thailand verliep vlotjes. We staken de grens over per boot. (de grens = de Mekong) Een bootrit van ongeveer een halve minuut & we waren officieel in Laos. Alles is veel losser in Laos en dat zie je dan ook aan het immigratiekantoor dat licht verstopt in de kant van de kade is. Wie wil, kan Laos dus eigenlijk zomaar binnen wandelen. Dat zou echter veel problemen opleveren als je Laos wil verlaten… dus zorgden we dat alle paperassen mooi in orde waren, kregen we weer een visumsticker in ons paspoort (hoera: de collectie breidt uit) en konden we op weg in Laos.
Een 4 uur durende busreis bracht ons naar het noordelijke stadje Luang Nam Tha op 50 km van de Chinese grens. We merkten onmiddellijk op dat het eten & drinken algemeen duurder was dan in de andere landen. Dit komt doordat Laos amper een eigen productie heeft. Het is heel afhankelijk van import vanuit Thailand, Vietnam & China. Dat maakt dat alles duurder. Gelukkig is er één goeddraaiende fabriek in Laos, namelijk die van ‘Beer Lao’. Een grote fles bier kost hier een euro & zorgt ervoor dat je een heerlijk drankje hebt bij iedere maaltijd (ontbijt niet meegerekend).
Onze eerste echte dag in Luang Nam Tha huurden we 2 uitstekende mountainbikes voor 1 euro per fiets per dag: een koopje! We maakten een grote dagtocht langs kleine, lokale dorpjes waar we getuige waren van het prachtige, authentieke Laotiaanse leven. We fietsten langs enorme rijstvelden waarop de achtergrond bergen uit de grond rezen. Een fenomenaal zicht. Op de velden waren overal mensen aan het oogsten, helemaal ingepakt als bescherming tegen de felle zon.
De 2 volgende dagen deden we een trekking doorheen één van de vele beschermde gebieden van Laos. Deze trekking was veel beter dan degene in Thailand. De jungle was hier echt een jungle en geen bosje langs de kant van de weg. We aten een heerlijke maaltijd aan een klein riviertje in de jungle. Onze gids improviseerde een tafellaken met bananenbladeren en daarop werden boontjes, een lekkere tomatensaus, een pittiger sausje en heerlijk gekruid vlees gelegd. Ieder kreeg een persoonlijk pakje ‘sticky rice’ (plakkende rijst) & zo hadden we een heerlijke gedeelde junglemaaltijd, natuurlijk eten we hier met onze handen!
Onze tocht ging verder. We zagen niet zo veel dieren, maar één maal klonk plots het woord ‘SNAKE!” door de jungle. Elke had ze niet gezien, Steven zag de bladeren & het gras bewegen van de wegkronkelende slang.
Op een ander moment liep plots één van onze porters ‘dat zijn mensen die het eten dragen’ met een zeer bang gezicht naar achter en klonk er een luid gegrom doorheen de jungle. Onze harten klopten van schrik, maar het bleek ‘slechts’ een wild zwijn te zijn (die ook gevaarlijk kunnen zijn)… gelukkig was het geen tijger.
Na een vermoeiende op en neergaande tocht kwamen we aan in het dorpje waar we gingen slapen. Deze nacht zouden we een “homestay” doen. Dat betekent dat we mee in het huis van enkele dorpsbewoners overnachtten. Wij sliepen in dezelfde hut als de dochters (& hun baby’s). Ook hier kregen we een heerlijke maaltijd aangeboden. Nadat we de vraag kregen of we kip lekker vonden en wij volmondig “Ja!” antwoordden… zagen we plots de bewoners achter de kippen rennen….. de rest van het verhaal lijkt me duidelijk. ’t Was lekkker!
De volgende dag nog een vermoeiende, maar prachtige wandeling terug naar Luang Nam Tha, waar we na een heerlijk avondmaal als een blok in slaap vielen.
De dag nadien gingen we dan naar Luang Prabang. Een dikke 8 uur op een bus, hobbelige wegen, vele bochten… onze eerste busrit komt nog steeds goed overeen met alle andere busritten in Laos: vermoeiend, een licht tot zeer misselijk gevoel en lang!
Luang Prabang is een UNESCO werelderfgoedstad en dat heeft zijn voordelen! Grote vrachtwagens en bussen worden geweerd uit het centrum. Rustig dwalen langs de Mekong of doorheen de pittoreske straatjes, enkele tempels bezoeken,… Luang Prabang is mooi & rustig. ’s Avonds is er een grote avondmarkt: ideaal voor goede koopjes te doen & je onderhandelvaardigheden te trainen.
We ontmoetten hier ook enkele andere Vlamingen en gingen gezellig pintelieren in het Belgische restaurant-café, gerund door Vlamingen! Het was een zeer gezellige avond, we aten nog eens echte frietjes en kregen de laatste internationaal-Belgische nieuwtjes te horen! Zo blijkt Prins Laurent op vakantie te zijn in Laos en was ook hij langs dat Belgische cafeetje geweest (wie details wil: hij heeft een Laotiaans vliegtuig gecharterd voor zijn vervoer ter plekke in Laos).
In Luang Prabang deden we ook een daguitstap naar een grot vol Boeddhabeelden & bezochten we een park vol prachtige watervallen. Een ideale ontspanning voordat we..
… weer op een 8 uur durende busrit zaten richting Phonsavan. Dit stadje is allesbehalve charmant & heeft maar één echte toeristische trekpleister: The Plain Of Jars. Er zijn verschillende sites rondom de stad die bezaait zijn met grote stenen vaten of stenen bekers of … Ze zouden 2000 jaar oud zijn en het doel is door niemand gekend. Een mysterie dat niemand heeft opgelost…… tenzij de Italiaanse man in onze groep die na 2 minuten op de velden een eigen theorie had ontwikkeld en ervan overtuigd was dat zijn theorie de juiste was. Zonde van al dat werk van de archeologen….
We moeten eerlijk zijn, er is nog een interessant infogebouw in Phonsavan. Er is een NGO aan het werk rondom Phonsavan: MAG! MAG houdt zich bezig met het opruimen van UXO (Unexploded Objects oftewel bommen die niet ontploft zijn tijdens de Vietnamese oorlog). Jaarlijks vallen er nog honderden slachtoffers door de vele bommen die nog verspreid liggen over heel Laos. Een bescheiden tentoonstelling geeft ons informatie over het meest gebombardeerde land ter wereld. Zowel de VS als Vietnam hebben (in het geheim) hier 7 jaar lang non-stop bommen gedropt… het uiteindelijke aantal komt neer op een halve ton bommen per inwoner! Vandaag maakt al die rommel nog slachtoffers & moet dat dus opgeruimd worden…. Zeer boeiend en pakkend.
Vanuit Phonsavan vertrok onze bus om 7 uur ’s morgens (dat is dus om 6 opstaan! – en wij die dachten dat we op vakantie waren!) naar de hoofdstad Vientiane. Een busrit van een kleine 10 uur. Vientiane is waar we nu zijn! We vinden Vientiane niet echt op een hoofdstad lijken: je kan het wat meer vergelijken met Lier of Mechelen. Maar deze stad is zeer gezellig & heeft de beste prijs-kwaliteit verhouding ter wereld om uit eten te gaan. Dat is dan ook wat we doen: wat meer geld uitgeven aan eten, maar wel heerlijke maaltijden. De Franse kolonisatie laat een stad achter die belang hecht aan zijn eten & dat merken we. Ook in de straten zie je de Franse invloed & dus voelen we ons een beetje in Europa.
Ook hier hebben we fietsen gehuurd en de stad per fiets verkend. Zo bezochten we een lokale markt, een grote gouden Stupa (soort van tempel), de ambassade van Cambodja (voor ons visum), en “de arc de triomphe’ van Luang Prabang. Dit is een bouwwerk dat van ver duidelijk geïnspireerd is op het Franse model, maar als je dichter komt zie je duidelijk de Laotiaanse invloeden. Als je er vlakbij sta, zie je dan weer dat er minder geld was dan nodig, en het eigenlijk een grote blok cement is, op vele plaatsen onafgewerkt. Het gebouw is eigenlijk neergezet met Amerikaans cement dat bedoeld was voor een luchthaven, maar hier dachten ze er anders over… daarom krijgt dit gebouw als bijnaam “de verticale landingsbaan”.
Vandaag nemen we een ‘snipperdag’: relaxen, een boekje lezen, een blog schrijven. Want morgen wacht ons alweer een lange busrit. We trekken naar een grot en een rivier die 7km lang onder die grot stroomt… Dat belooft!
groetjes,
Steven & Elke
www.wegwijzer.be
PS: internet is hier zeer traag, dus foto’s zullen later volgen.
- comments
vake Elke en Steven, 'n puur genot, jullie wedervaren. Knap! Morgen breng ik jullie schrijfselen over aan oma en opa. Trouwens, jullie antwoord op de brief van oma is ook fantastisch knap! Wij geraken hier stilaan 'ingeijzeld'... en toch voel ik in de verte....de lente! Doeikes!
tante Karina ben nog steeds dol op jullie reisverhalen. Geniet ervan!