In Argentinie is alles anders, maar toch ook vergelijkbaar. Ze spreken praktisch dezelfde taal als Brazilianen, maar toch klinkt het anders. De munteenheid (pesos) is hier nog ingewikkelder dan in Brazilie, maar er is nog steeds een chronisch gebrek aan wisselgeld in iedere toko. Het landschap is hier wat vlakker en iets minder groen. De sfeer in de stad is vergelijkbaar met die in bijvoorbeeld Rio, maar voelt toch wat relaxter aan. Op dit moment zit ik een leuk hostel in Buenos Aires, waar eigenlijk alles in orde is. Voor het eerst in lange tijd is het internet stabiel, het doet hier gezellig aan en de faciliteiten lijken prima. Ik ben beniewd naar het ontbijt van morgen. De stad Buenos Aires voelt Europees aan en je voelt je er eigenlijk gelijk een beetje thuis, het heeft iets bekends. Dat is een fijn gevoel, als je zover van huis bent. De mensen doen hier hun best om zich zo mooi mogelijk te kleden, maar daar kunnen we als backpackers helaas niet altijd aan mee doen.

Ik heb nog niet zo veel van de stad gezien, want we zijn hier vanochtend aangekomen na een busrit van ongeveer 19 uur. Dit was toch wat slopender dan ik had verwacht en ik liep vandaag ietwat verdwaasd door de stad te dwalen. Het is ook wel eens fijn om een beetje rustig aan te doen, want we hebben de afgelopen dagen ontzettend veel gezien en meegemaakt.

Zo zijn we woensdag naar de Argentijnse kant van de Iguazu Falls, wat echt fantastisch was. De watervallen liggen voornamelijk aan de Argentijnse kant, dus vanaf deze kant kan je er letterlijk bijna in staan. Ook heb je een geweldig uitzicht over de watervallen van boven en kan je elke waterval appart van dichtbij bekijken. In het Argentijnse deel is dus een stuk meer te doen en als je maar tijd hebt voor 1 bezoek, raad ik zeker deze kant aan.We hadden deze dag gekozen voor de 'grand adventure' experience wat inhield dat we 20 minuten in een jeep door het sub-tropisch regenwoud konden rijden en een boottocht richting de watervallen gingen maken. Tijdens de jungle rit vertelde een gids vanalles over de vegatatie in het nationale park. Dit was leuk om te horen, maar de jeep redelijk hard. Het was volgens de vrouw echter wel prima om een goede 'impressie' te krijgen. Dat moet ik dan maar op haar woord geloven. Daarna gingen we in een razendsnelle speedboot richting de watervallen, nadat we eerst nog alligator (of was het een krokodil?) hadden gespot. De kapitein had er flinke lol in en hij genoot ervan scherpe bochten te maken zodat iedereen zich dood schrok en bang was om eruit te vallen. En dan opeens doemen in de verte uit het niets de watervallen weer op en kan je eigenlijk alleen maar 'wauw' zeggen. Toch wel een echte, zoals ze dat zo mooi in boeken noemen, 'jaw-dropping' experience. We kregen ruim de tijd om foto's te maken, waarna de kapitein het tijd vond om eens echt goed nat te worden. Dit was uiteraard het deel van de tocht waar ik het meest naar uitkeek. Met volle vaart stuurde hij de boot in de watervallen en onmiddellijk waren alle inzittenden volledig doorweekt, joepie! Na nog een paar keer door alle watervallen te varen was het weer genoeg geweest en keerden we zeiknat terug naar de rivierkant. Ondertussen was het al half 6 dus we moesten maken dat we wegkwamen uit het park, voordat het ging sluiten. 's Avonds hebben weer genoten van een heerlijke zelfgemaakte pastamaaltijd en verder lekker gechilled in het hostel bij het zwembad.

Donderdag was het tijd om naar Buenos Aires te gaan, dus in de ochtend was het weer uitchecken geblazen. Ondertussen ben je hier wel aangewend, dus redelijk snel zaten alle spullen weer in de tas. Op het busstation kochten we een ticket met vertrektijd 16.00 uur in een bus met 'cama'-stoelen en 'con service'. We vroegen ons af wat dit inhield, later kwamen we erachter dat we een maaltijd en ontbijt, snoepjes en zelfs champagne geserveerd kregen in de bus!

We hadden nog een aantal uur te vullen voordat we bus vertrok dus besloten we te lopen naar punt de 'tres fronteras', wat inhield dat je vanaf hier feitelijk op de grens staat tussen drie landen, Argentinie, Brazilie en Paraguay. Elk land heeft een eigen obelisk met de kleuren van vlag en vanaf elke obelisk kan je andere twee zien aan de overkant van de rivier. Aanvankelijk konden we dit niet zo goed vinden, omdat we gaan kaart hadden, maar onderweg kwamen we twee Cannadezen tegen die alleen even de rivier wilden zien. Ze zagen eruit alsof ze ook totaal verdwaald waren maar hadden wel een kaartje in de hand, dus we sloegen onze slag. We hadden ze al snel overtuigd dat ze ook naar 'tres fronteras' moesten gaan en op die manier konden we mooi even gebruik maken van hun kaartje. Gezamenlijk zijn we uiteindelijk naar het punt gelopen en het was zeker de moeite waard. Vanaf hier konden we genieten van een prachtig uitzicht over de rivier en het is indrukwekkend om drie landen tegelijk te zien, alleen met hun eigen vlaggen en obelisken.
De Canadezen waren ook erg blij dat ze het gehaald hadden (wel enigszins klagend en al bijna afgehaakt) maar moesten snel weer in een taxi omdat ze een vlucht moesten halen.
Wij zijn weer terug gelopen (door de enorme hitte) en waren daarna zo uitgeput dat we eigenlijk alleen nog maar in een bus met airco wilden zitten. Gelukkig kon dit al vrij snel en gaat ons avontuur nu verder in Buenos Aires!