Zaterdag: vertrek uit buenos aires met de nachtbus om 21.00.

Zondag: aankomst in Viedma rond 10.00 uur. Meteen busticket gekocht voor over twee dagen (dinsdag) in de ochtend, daarna hotel gezocht met de taxi. Eerste was vol, de tweede was dicht en de derde bleek niet meer te bestaan. Taxi chauffeur heeft ons uiteindelijk naar een hotel gebracht waarvan bij wist dat het open was. Dit bleek echter wel 100 pesos per persoon per nacht te kosten, eigenlijk te duur voor ons. Het hotel zag er verder ook niet aantrekkelijk uit. Na dit ritje en een blik op ons nieuwe verblijf waren we er al snel uit, hier willen we geen twee dagen blijven! We hebben meteen het busticket omgeboekt naar maandag ochtend. Daarna hebben we toch nog wat sightseeing gedaan, want het dorpje aan de overkant van de rivier (Carmen de Patagones) heeft nog enigzins historische betekenis. Hier staat namelijk het oudste gebouw van patagOnie, een overblijfsel van de veste die hier stond om te stad te verdedigen. Verder was er ook een grot te zien waar de eerste koloniale bewoners (Europeanen) gewoond hebben. Het leukste hiervan was eigenlijk nog dat Elvira eerst dacht dat het de caravan was die erboven stond geparkeerd. Verder was hier geen bal te doen dus zijn we hem snel weer met het bootje gesmeerd naar Viedma. Hier was tot onze verbazing zowaar een triathlon begonnen dus er viel nog wat te beleven. Uiteindelijk hebben we zelfs nog genoten van een grappige fanfare groep die een optreden kwam geven. Nog een laatste opmerking over Viedma betreft de smerige diareende zwerfhonden die overal door de stad lopen en je de hele tijd volgen. Dit is echt te ranzig (en ook nog best wel eng want als ze je bijten of likken ben je best de lul) en ik hoop dat we dit niet meer meemaken.

De volgende dag (maandag) vetrokken we al vroeg (half 8) met de bus naar de ecologische stad bij uitstek, puerto madryn. Vanuit hier kan je allerlei trips maken om het maritieme wildlive van patagonie te aanschouwen. Na enig debat en een paar hostels later kwamen we uit bij een super leuk hostel met een geweldig behulpzame staff die ons gelijk alles uitlegde over de hele omgeving. Ook waren ze in staat alle mogelijke tours en tickets voor je te boeken ( meestal via msn?) en kon je er auto's en fietsen huren. De rest van de dag hebben we lekker op een strandtent gechilled en niet zo veel meer gedaan.

Dinsdag hebben we een auto gehuurd van het hostel en zijn we de peninsula valdes in gegaan met als hoofddoel het spotten van orka's bij punta norte. De peninsula is een soort groot schiereiland net boven madryn en is een groot nationaal park. We zijn in het stuk van argentinië beland waar asfalt wegen schaars zijn dus zijn alle wegen in de peninsula (en ook voor een groot deel in de stad) gravel wegen. Ondanks (dankzei?) dit was het een prachtige tocht en hebben veel gezien. Zo hebben we ons verbaasd over het lawaai van een kolonie sea lions, zijn we tot op een halve meter bij pinguïns vandaan geweest, hebben we wilde paarden, gaunoca's (een soort lama's) en gordeldieren gezien en zijn we uiteindelijk beloond met een prachtig zicht op twee orka's die aan het jagen waren op sea lions. Dit was echt geweldig om te zien en we schijnen best veel geluk gehad te hebben. Al met al een prachtige dag.

Waar dinsdag zo geslaagd was, was woensdag voor mij precies het tegenovergestelde. Zodra ik wakker werd wist ik het al: ik voel me niet goed. In het boek 'Beter' van Maarten van der weiden beschrijft hij dat hij zich een tot een half uur nadat hij heeft gekotst niet zo ziek meer voelt. Dit gevoel deelde ik woensdag sterk met hem. Ik voelde me vreselijk beroerd en heb de hele dag in bed gelegen met af en toe een toilet bezoek als uitzondering. Waarschijnlijk was die bolonaise saus van de avond ervoor niet zo vers en 'huisgemaakt' zoals op de kaart werd aangegeven.

Gelukkig voelde ik me donderdag alweer een stuk beter en durfde ik me weer aan het ontbijt te vertonen. We hadden voor de komende twee dagen nog twee trips te doen: een middag trip naar punta nimfas, waar je vlak naast een kolonie elephant seals kunt staan en een lange trip naar het zuiden, waar de grootste pinguin kolonie ter wereld huist en waar ook kleine patagonische dolfijnen gespot kunnen worden. We besloten voor vandaag de middag tour te nemen en de langere trip voor de volgende dag te bewaren. De tour begon gelijk voorspoedig, toen we allemaal in het busje zaten brak de sleutel van de chauffeur/gids af en konden we niet wegrijden. Nadat er een nieuw busje was geregeld konden we dan eindelijk vertrekken. Ditmaal met een nieuwe chauffeur ("Don Vito") en met de gids achterin. Na een lange rit over de gravelwegen en een super steile afdaling met behulp van een touw naar beneden ("een stukje afdalen") waren we dan eindelijk op het strand waar de lompe beesten de hele dag liggen te boeren. Verder gebeurt er volgens mij vrij weinig in het leven van deze beesten. Het was desondanks wel erg gaaf, want we konden echt zo dichtbij komen als we wilden! Een grappig detail over punta nimfas is hoe de plek aan zijn naam komt. De spaanse kolonisten dachten toen ze langs voeren zeemirminnen (nimfa's) op het strand te zien liggen. In werkelijkheid waren dit dus de iets minder charmante elephant seals..

Voor vrijdag stond de tour richting het zuiden op het programma dus moesten we (alweer) vroeg opstaan (het is toch vakantie!?). Rond kwart voor acht werden we opgehaald en tot onze verbazing was Don Vito weer onze chauffeur! Gelukkig hadden we ditmaal wel een andere gids. We hadden geregeld dat onze backpacks mee mochten in het busje omdat we in de avond de bus verder naar het zuiden wilden nemen. Het was weer een behoorlijk eind rijden maar het was zeker de moeite waard. Het is erg raar en merkwaardig om al die pinguïns daar in de woestijn te zien staan en liggen. Het hoogtepunt was echter het boottochtje waarbij we opzoek gingen naar de dolfijnen. Dit was echt heel vet en we hebben er een heleboel gezien!
Hierna hadden we nog de mogelijkheid even rond te kijken in een van de welsh- nederzettingen die hier zijn. De meeste steden in deze omgeving zijn namelijk gesticht door mensen uit Wales. Dit is terug te zien in de stads namen (Trelew, Gaiman, Rawson, Madryn) en aan bepaalde gewoontes zoals de theehuizen in de omgeving. Erg grappig om te zien! 's Avonds hebben we de bus gepakt richting El calefate, waar we nu zijn. Morgen (zondag) gaan we naar gletsjers kijken! Dat is een heel verschil met het heerlijke weer in Buenos Aires.

Adios!