Vrijdag 19 oktober - Bangkok

We willen niet steeds opscheppen of altijd diegene zijn die zeggen "we zeiden het al", maar in dit geval gaan we dat wel doen. Ondanks dat jullie hem nog niet kennen gaan wij nu al zeggen dat we de nieuwe wereldkampioen rally rijden gespot hebben. Dus wanneer deze jongen over een paar jaar doorbreekt hebben wij nu al zwart op wit staan dat wij hem al 'kennen' vanuit zijn jeugd als chauffeur bij Mekong Express.
We zijn werkelijk in record tijd vanuit de kustplaats Phe naar Bangkok gescheurd. In een minibusje vogepropt met 11 grote blanken. Op stoeltjes die qua beenruimte voor een gemiddelde Thai krap aanvoelen. IJda op de voorste bank, ingeklemt tussen de bagage van 11 backpackers. Anne en ik op de achterbank samen met nog 2 nederlandse meiden. Dat lijkt dan voor mij geen straf met 3 blonde dames achter in een bus maar ik kan verklappen dat ik 3 uur lang heb gesmeekt om de bus te stoppen en ons eruit te laten. "Ik kan dat makkelijk lopen joh naar Bangkok"

We hebben achteraf een suggestie achtergelaten in zijn 'Suggestion box': Lever aan elke klant een brommerhelm en een niergordel. Het leek onderweg wel of we in een wasmachine zaten gepropt.
Na een half uur met hele grote ogen van angst en een misselijk gevoel alsof ik 3 flessen cognac achterover heb getikt, heb zitten zweten probeer ik maar te gaan slapen. Ja je moet wat.
In Ethiopie hebben ze een dans waarbij de danseressen hun hoofd ronddraaien. En dat doen ze op een ongelooflijk snelle manier. Anne vertelde mij na afloop van de rit dat terwijl ik sliep ik toch wel het niveau van die dames heb bereikt met mijn dansende hoofd.

Halverwege heeft Anne van plaats gewisseld met IJda. Het bruine was er wel af op haar inmiddels bleke gezicht. IJda is nou niet bepaald bang aangelegd maar die deed ook even haar verhaal. "Die gast is gek man". "Hij heeft ook zijn hele facebook bijgewerkt, iedereen ook nog even aan de lijn gehad." Ja ik zei al, het is een rally coureur in hart en nieren (als die er nog zitten). Als je toch met 1 hand zo door het verkeer kan sturen. Petje af.
Ander verkeer bestond niet voor hem. Kuilen in de weg ook niet trouwens, die werden ook met volle vaart genomen. Vandaar die helm als suggestie voor toekomstige slachtoffers.
Die jongens die nu op topniveau hun wedstrijden rijden moeten ook in een split-second een beslissing kunnen nemen. Geen probleem, dat kan ie! Hij ziet gaten waar wij nog vrachtwagens zien. Hij stuurt je richting de achterkant van een vrij snelle mercedes en hup, zit je er ineens voor. Nee een toptalent.

Binnen recordtijd zijn we dus in Bangkok. Op naar de skytrain en richting hotel.
Oh ja, jullie zijn natuurlijk razend benieuwd hoe die gozer dan wel heet. Geen idee. We stapten uit bij het vredesmonument in Bangkok, kregen onze tassen aangegooid, letterlijk. En voordat ik mijn grote dank aan hem kenbaar kon maken voor het overleven van deze rit from hell, had hij zijn rechtervoet alweer vol op het gaspedaal staan. Het enige wat we nog zagen was een stofwolk die zigzaggend door de vrijdagavondspits zijn weg naar de kust zocht.

Zaterdag 20 oktober - Bangkok

Drie weken zijn omgevlogen. Vanochtend zaten we alweer aan ons laatste ontbij met zijn drieën.
Rond 09:00 stappen we de skytrain in naar Siam square en vandaar met de Airport Express naar het vliegtuig. Vandaag even geen ruige taxi verhalen.
We drinken nog even een koffie nadat IJda is ingechecked. Nog even het afscheid uitstellen.
"Nou dan ga ik maar" We staan onderaan de roltrap die IJda naar de douane brengt.
"Dag schatten, het was gezellig, tot in januari. De zuurkool met gehaktballen zal klaar staan!"

Het was erg gezellig de afgelopen 3 weken. We hebben veel gezien, veel gedaan en veel kilometers afgelegd, de ene angstiger dan de andere.
Leuk dat je erbij was IJ. We hebben er erg van genoten. Tot over 3 maanden!

Zondag 21 oktober - Bangkok

Vandaag niks gedaan.

Morgenochtend vliegen we naar Kathmandu in Nepal. Weer een nieuw avontuur. Weer een ander straatbeeld, andere geuren en kleuren.
We hebben hier super veel zin in. Himalaya here we come.