Maandag 15 oktober - Koh Samet

Het is een kort nachtje geweest. Gelukkig staat de laptop vol met Hollywood klassiekers.
Rond een uur of 01:00 val ik een beetje in slaap. Langzaam zak ik op het ritme van de trein in slaap. Totdat het gordijntje voor mijn bed ruw wordt opengerukt door mijn Ausie bovenbuurman. "Sorry mate" zegt hij gemeend met een dronken australisch accent. En klimt met wat moeite naar het bedje boven mij. Meteen valt meneer in een diepe ronkende slaap. Ik probeer ook weer in dromenland te raken en net als ik de r.e.m. fase bereik knalt zijn mobieltje keihard op de grond naast mij. Weer wakker, hij snurkt vrolijk door.

Wanneer we op Bangkok cs aan een straffe bak koffie zitten zie ik een kantoortje voor busreizen. Om ons een ritje naar het busstation aan de andere kant van de stad te besparen steek ik toch maar even mijn hoofd naar binnen. "Let je wel op dat je goede bestemming doorgeeft", zegt Anne cynisch. Ik sta de laatste week niet echt bekend om het boeken van de juiste hotels en kamers. Ik heb al een keer een kamer voor ons drieën geboekt met maar 1 eenpersoonsbed. Ook hebben we een kamer voor oktober 2013 op onze naam staan. Gelukkig is het laagseizoen dus overal is wel een plekkie vrij.

Om 08:00 klinkt er een harde bel. Er komt een mannetje op de speaker roept wat in het Thai en iedereen gaat staan. Wij natuurlijk niet, opstandig als we zijn. Maar toch worden we enigzins boos gemaand om van de stoelen af te komen.
Ineens klinkt er muziek, het volkslied. Zie ik op Utrecht cs niet snel gebeuren dat iedereen opstaat om het Wilhemus aan te heffen

Het is gelukt een bus- en bootticket te kopen hier op het station. We worden rond 08:30 in een bus gepropt. Er is zoveel haast bij dat ik mijn tas in de al rijdende bus gooi en nog net, als een ware Houdini de dichtdraaiende deur ontwijk. Uitgeput plof ik naast Anne in mijn stoel. Snel val ik in slaap.
"Koh Sameeeeetttttt" Vanuit een diepe slaap worden we ruw gewekt door de chauffeur. Hij heeft bij een afslag op de snelweg zijn bus aan de kant gezet en de pasagiers voor Koh Samet wordt niet vriendelijk verzocht snel, heel snel uit te stappen.
Een volgend busje staat al ongeduldig te wachten op ons. Als lammeren opweg naar de slachtbank worden we in het busje gepropt. Snelheid is geboden. De hele operatie duurt nog geen minuut.
Nog amper wakker scheuren we alweer over de snelweg richting de kust, zo'n 20 km verderop. De reis begint een beetje zijn tol te eisen en al knikkenbollend zakken we weer af naar hoognodige slaap. De korte momenten dat ik even wakker schiet zie ik hoe deze 'miep miep' roadrunner als een gek aan het scheuren is. Snel maar weer de ogen dicht.

Als ik de motor wat minder toeren hoor maken spiek ik voorzichtig langs mijn wimpers door de voorruit. We naderen de boulevard. De zee is te zien door de palmbomen. Iets verderop in zee zien we de contouren van Koh Samet. We zijn er. Nou ja, nog een boottochtje dan.

Het is 16:00. We gooien de handdoeken op een paar bedjes en lopen uitgeput de zee in. Dobberend in het warme water onder een laag middag zonnetje komen we langzaam weer bij.
Vanavond bbq op het strand!

Dinsdag 16 oktober t/m 18 oktober - Koh Samet

Er valt over deze afgelopen dagen niet erg veel te vertellen. Tenminste, niet zonder de grote kans op een hoge mate van jaloezie bij jullie lezers aan de andere kant van het scherm.
Om toch een tipje van de strandhanddoek op te lichten hier een kort relaas van onze fijne dagen op dit tropische eiland in de golf van Thailand.

Het fijne van deze dagen is dat we weer een normaal ritme hebben. Na weken van uit de koffer leven, eten op de gekste tijden, als het al lukte. Chips als avondeten staat toch niet op de schijf van vijf!
We beginnen de dag zo rond 07:30 met een heerlijk ontbijt. De koffie is goed en het geluid van de golven die kapot slaan op het strand is een erg prettig geluid om mee wakker te worden.
Omdat het strand voor ons hotel niet echt super is en er veel dikke witte buiken liggen zoeken we het een paar strandjes verder op. Het is even klauteren maar dan opent zich ineens een bijna verlaten wit zandstrandje. Verscholen tussen rotsen. Een perfect plekje om tot de lunch lekker te dobberen. We hebben duikbril en snorkel mee en kijken onze ogen uit naar al die keurrijke vissen die hier bij rotsen aan het eten, spelen of aan het vluchten zijn voor ons onhandig gesnorkel.
Had ik al verteld over die heerlijke visjes die je hier kunt eten? Dacht het al. Als lunch is een Red Snapper aan te raden. Zo heerlijk. Zo'n beest is zo groot dat we er met zijn allen van kunnen smullen. Soms een beetje te spicy maar daar hebben we ook wat voor: een Singha biertje.

In de middag spelen we als kinderen in de zee. IJda is een erg leuk speeltje om onder water te duwen.
Vanmiddag gaan Anne en ik er met een speedboot vandoor. We gaan naar een paar afgelegen eilandjes om te snorkelen. Ook met schildpadden. Hopelijk krijgt An geen trek bij het weerzien met deze 'fish'!

Vanavond helaas alweer de koffers inpakken en dan morgen ochtend eerst met de boot terug naar het Thaise vasteland en daarna weer een ongetwijfeld avontuurlijke busrit naar de Thaise hoofdstad.