5 november - Chitwan National Park

Zo we zijn weer een enerverend busritje rijker. En een massage. De wegen zijn op zich wel ok maar er zijn soms stukken bij waarbij je denkt, och jochie rijd toch gewoon om die kuil heen. Als fabrikant van schokbrekers kun je hier best leuke zaken doen.
Na 6 uur heel veel aan de verkeerde kant van de weg gereden te hebben en veel tegenliggers heeeel dicht langs onze bus te hebben zien glippen bereiken we Sauraha. Hier in een pick-up gestapt zonder schokbrekers. We moeten nog meten maar ik denk dat we een paar centimeter ruggengraat hebben ingeleverd in een kwartiertje.
We hebben op goed geluk een lodge uitgezocht en het blijkt een schot in de roos. De Sapana Village Lodge. Mede door nederlanders opgezet, waar kom je ons niet tegen! Ze steunen met de opbrengsten van het hotel het halve dorp hier. En dat is nodig want we zien erg veel armoede. Er is al een school opgericht en hier om de hoek staat ook een klein fabriekje waar vrouwen allerlei spullen maken. Onder andere Katja Schuurman haalt hier haar spullen voor Return to Sender vandaan, die je bij de Hema kunt kopen.
We zitten na het diner rond het kampvuur met de eigenaar. Hij is erg bekend met Nederland en vooral de nederlandse vrouwen. Ik kruip wat dichter tegen Anne aan en we horen dat er net een tv ploeg is geweest om een programma op te nemen genaamd 'get a life', begin maart op tv.
Het vuur dooft langzaam en de jungle geluiden nemen in volume toe. Tijd om onze lodge op te zoeken.

6 november - Chitwan National Park

"Goedemorgen, lekker ontbijtje, koffie zwart?" vraagt één van de nepalese kelners in surinaams nederlands.
De lodge is mooi gelegen aan de rand van het dorp. We hebben vanachter een kopje dampende koffie uitzicht op een snelstromende rivier waar vissers met hun netten bezig zijn. Daarachter weilanden en plantages met palmen. Helemaal aan de horizon doemt het Annapurna gebergte op. Vooral eind van de middag wanneer de zon zakt zijn de bergen erg mooi in hun rode gloed.

We zullen vandaag rond 14:00 opgehaald worden om naar onze slaapplek in de jungle gebracht te worden. Tot die tijd is het recept koffie, hangmat, boekje, dutje.
"Thomas, mr Thomas, where are you" Ik hoor de stem die bruut ons middagslaapje verstoord. Ik draai me om in de hoop dat hij weggaat. "Mr Thomas, we're leaving".
Slaperig zoeken we een plekje achter in de laadbak van de Tata truck.
Na een kwartier hobbelen bereiken we de rand van het National Park. Te voet gaan we verder en al snel zien we de toren waar we vanavond slapen. Door het hele park staan van dit soort torens met daarin een aantal basic slaapkamers. Hopelijk spotten we morgen vroeg een neushoorn voor de deur.

We eten vanavond bij een familie en omdat er geen Appie in de buurt is zullen zelf voor ons eten moeten zorgen. Vanavond op het menu, varens. Alleen de jonge scheuten natuurlijk. De moeder en dochter uit het dorpje die met ons mee lopen plukken snel behendig een flinke bos maar onze handen blijven enkel met een paar laffe blaadjes gevuld. "This one?" vraagt Anne hoopvol. Bozig schudt moeders voor de zoveelste keer haar hoofd.
De andere toeristen die mee zijn hebben al net zoveel moeite met het vinden van wat eetbaars. Ach ja in de buurtsuper loop ik me ook altijd rot te zoeken. We zijn met 2 duitse stellen en nog een nederlands stel. Leuke mensen. Nederland - Duitsland, tussenstand nog 0-0.

Voor de lemen hutjes, of eigenlijk stronthutjes (en dan beledig ik niemand want de muren zijn van koeienstront), bereiden we de maaltijd voor. De varens worden een kopje kleiner gemaakt en we schillen aardappels met een levensgevaarlijk mes. Geef mij maar een dunschiller.
Met alle vingers nog intakt duiken Anne en ik met de andere nederlanders de hut in om te gaan koken. Niet lang want zodra het vuur aangaat en de eerste kruiden staan te pruttelen staat de hele kiet vol met prikkende rook. Op de vraag of de afzuiger aan kan wordt amper gereageerd. Buiten, in het late middaglicht schiet ik nog wat foto's. Ik heb een model gevonden, 4 jaar oud en een schat van een meid. Die zou je zo meenemen in de koffer.
"Dinner is ready" walmt het met de rook de hut uit. Maar eerst proosten natuurlijk. Vanuit een oude Pepsi fles krijgen wat huisgestookte rijstwijn ingeschonken. Het smaakt een beetje naar schnapps, iets minder sterk. Het is denk ik geen goed jaar voor de wijn geweest. Ma Flodder brouwde de drank beter.
Het eten smaakt heerlijk. Er zijn flink wat kruiden door de varens heen gegaan en de smaak is prima. Duik bij ons toch ook maar een keer het mastbos in. En daar gaan we weer "cheers". Tja je slaat het ook niet af zo'n drankje.
De andere zijn met elkaar in gesprek maar ik hoor hun stemmen ver op de achtergrond. Ik begin te zweten en heb het enorm warm. 'is Anne ook zo aan het zweten. Pff dit gaat niet goed',denk ik. Snel hoor ik alleen nog flarden van het gesprek, ik moet naar buiten, frisse lucht. "An ik wordt niet goed, denk ik" In mijn hoofd begint het te suizen en ineens ben ik weg.
"Je bent flauwgevallen" zegt reisgenoot Tiné, een kaakchirurg uit het Utrechtse Diac. Hij zag het aankomen en heeft mij vliegensvlug neergelegd. "Nog een glaasje?" vraagt Anne pesterig. "Alleen als ie ijs- en ijskoud is" weet ik er fluisterend uit te krijgen.

Al snel ben ik weer bij mijn positieven maar ik wil geen minuut meer in dat rookhol zitten. Door onze gids worden we naar de toren gebracht. De geluiden van het dorp sterven snel weg en maken plaats voor de jungle geluiden. Bij de toren aangekomen laat de gids ons achter. Wanneer hij een paar meter bij ons vandaan is en het licht van zijn zaklamp ons niet meer bereikt zegt An, "moet je eens omhoog kijken" Een sterrenhemel zo groots, zo helder en met zo veel meer sterren zichtbaar dan bij ons. Zo mooi. Een vallende ster schiet langs de hemel. Ik wens dat ik nooit meer aan de rijstwijn hoef.

In ons kamertje vallen we snel in slaap onder onze klamboe. Het is een uurtje of half acht!
Dan midden in de nacht schiet ik wakker. Er is iets anders aan het jungle geluid. De beesten zijn stil. Duidt dit op gevaar. Staat er een rhino voor de deur? Ik luister nog eens goed, ja daar is het weer. Een hard geluid. Maar het komt niet uit de jungle het geronk komt van de buurman die een heel dun triplex plaatje verder ligt.

7 november - Chitwan National Park

"shh, quiet" Het is 06:30 en we lopen door het bos. Verderop bewegen wild wat takken. "Rhino!!, back, back". De grote neushoorn, op nog 60 meter van ons vandaan, heeft haar baby bij zich. Dat maakt het voor ons wat gevaarlijker want ze zijn erg beschermend. We schieten snel wat foto's maar maken dan dat we wegkomen. Anne fluistert "mijn hart zit in mijn keel, ik heb de neushoorn niet eens gezien. Ik bekijk de foto's later wel."

Dan is het jungle avontuur voorbij. Op naar de koffie en een gebakken eitje. We halen de tassen op in ons jungle hotel en lopen richting de gate. Als een laatste groet aan ons springt er nog een bambi het pad op. Staart ons met zijn grote ogen even aan voordat hij weer de jungle in springt en verdwijnt in het dicht begroeide groene bos.

De koffie in de lodge doet goed. De tweede smaakt nog beter. Laten we er nog eentje in de tuin drinken. Maar zover komen we niet. De weg naar de heerlijke tuin met hangmatten en schommelstoelen wordt versperd door 2 olifanten. De twee grijze reuzen willen graag gewassen worden. We stappen samen met de chauffeur van dit gevaarte op de rug van de olifant en er wordt koers gezet naar de rivier.
Eenmaal in het water bukt het beest en werpt ons zo van zijn rug in het snelstromende koele water. Heerlijk! Met een steen wassen we de grijze harige huid. "Ga er maar weer op zitten zegt de bestuurder". "loper loper loper" roept hij vervolgens. Ik weet nu wat het betekent in het olifants. Een grote plens water wordt over ons heen gespoten vanuit de slurf van het beest.

Later die avond proosten we een flink aantal wijnglazen samen met Tiné en Carla, het nederlandse stel die mee waren in de jungle. Het is erg gezellig. Wanneer het zoveelste glas ineens leeg is blijkt dat iedereen in de lodge al op 1 oor ligt. De kelners staan ook al vrij luid schoon te maken. Voordat ze André kunnen opzetten met 'de hoogste tijd….' Duiken ook wij maar ons bed in. Morgen weer vroeg op voor een olifanten safari.
Dachten we dat iedereen op 1 oor lag. Helaas niet onze duitse buren. Hij is al wat op leeftijd maar die twee hebben tot laat erg veel plezier zo te horen. Hij zal wel een pilletje gebruiken.
Duitsland - Nederland, 1 - 0. In de verlenging gescoord.

8 november - Chitwan National Park

Het schemert nog wanneer we op onze olifant een rivier doorwaden op weg naar het dichte bos. Het zit niet erg prettig en echt soepel loopt onze dikke vriend niet. Wanneer hij in een open stuk bos ontevreden op volle kracht begint te tetteren springt bij An de hartslag in de 4e versnelling. "Niet eraf springen he" plaag ik.
De 'olifant dude' voorop legt uit dat onze olifant veel gepest wordt door de andere. Maar hij is er met eentje vriendjes en die liep de hele tijd voor ons totdat wij een ander paadje kozen. Tja boos dus. Na een ferme tik op zijn kop gaan weer verder.
Vanuit het dichte groen om ons heen komen ineens allemaal andere olifanten gelopen. Er is een neushoorn gezien aan de rand van het open veld. Al snel zien we het grijze gevaarte staan. Op zijn gemak aan het ontbijt. Kijkt niet op of om terwijl er toch een behoorlijke kijkersfile olifanten is ontstaan.
We sjokken verder terwijl Anne zachtjes het olifanten lied uit Jungle Book zingt: "Zet je beste beentje voor, zing het laag en luid in koor….."
We spotten verder niet zoveel, wat herten her en der.

Het is rond 08:45 wanneer we weer het terrein van de lodge op draaien. Ik ruik het verse brood al.

De dag glijdt loom voorbij. De lodge heeft een heerlijke tuin om te relaxen met een boekje of om even te schrijven in het blog wiegend in de hangmat.
Na de lunch zijn we wat hyper door alle rust. "Do you have 2 bikes for us?" vragen we bij de receptie.
"Wel, for you guys, suuuurrrreee" kweelt de nichterige receptionist.
Om de hoek pakken we 2 mountainbikes van het formaat 'erg klein'.
"Do you have a lock?"
"Hihi nono no lock needed, just tell someone your bike is in front of their store or restaurant, no worries silly"
Goed daar gaan we. Stuiterend over de losliggende keien en kuilen ontwijkend fietsen we op onze kleuterfietsjes met onze knieën ver boven het stuur richting het dorp.
Het is maar een klein dorpje. En met een paar keer flink trappen ben je er zo doorheen. We drinken een biertje en een appel lassie in een piep klein restaurant. We zien de eigenaar naar de koelkast lopen om ons koude drankje te pakken en vervolgens de complete deur van de koelkast weg tillen. Scharnier kapot, maar de koelkast doet het nog dus dan gooi je dat ding toch niet weg.

Het avondeten moet vroeg gegeten worden vanavond want er staat een night jungle walk op het programma. Wanneer het donker is gaan we op pad met Sense. Een lokale gids die zonder zaklamp feilloos de weg kent. We lopen richting de rand van de jungle en moeten stil zijn. We zitten een kwartier in het gras wanneer we achter ons wat horen. De zaklamp gaat aan en in de krachtige lichtstraal houden we een paar ogen gevangen. Niet lang want het hert sprint ervandoor. Dan laat hij de zaklamp verder over de vlakte schijnen, steeds meer oogjes die verschrikt onze kant op loeren.
Het licht gaat weer uit en we zoeken een andere plek op. We zitten nu aan de rand van een rivier. Een plek waar Rhino's vaak oversteken. Muisstil moeten we zijn. Maar het helpt niet. Geen neushoorns vanavond.

Wanneer we door het donkere dorp weer terugkeren bij de lodge hoor ik ineens de klanken van het acht uur journaal. Tiné en Carla zitten heel modern te doen met hun nieuwe HTC's. Borreltje doen? Lijkt ons een mooie afsluiting van de dag. We bestellen een mooie whisky en nog wat cocktails.
Voor de 2e avond op rij doen we de lichten uit in het restaurant.

9 november - Chitwan National Park

We ontbijten laat. Alle gasten zijn al vertrokken naar de jungle lijkt het. Wij blijven vandaag in de lodge. Om 11:00 moeten we in de keuken zijn om de fijne kneepjes van de Nepalese keuken te ontdekken.

We maken momo, deeg gevuld met kip of met alleen groente. Een linzensoep en we leren het geheim achter masala thee.
De vulling van kip en groente wordt in het deeg gelegd en dan wordt het deeg er omheen gevormt in de vorm van een halve maan. Bij mijn momo's was het geen halve maan maar eh, tja eigenlijk kun je het geen naam geven.
Maar het resultaat, eenmaal op tafel, was heerlijk.

Morgen om 9:30 vertrekken we hier weer. De bus zal ons in Kathmandu afzetten en daar nemen we een taxi naar Bhaktapur. Een oude stad vlak bij Kathmandu tjokvol met tempels en op de Unesco werelderfgoed lijst.