1 december - Ruteng - Flores

Het niksen zit erop. We kunnen niet meer. Helemaal op genikst. Het weer is er ook niet echt naar. Het is bij het ontbijt al een zwetende 30 graden. Gedurende de dag loopt de temperatuur alleen nog maar hoger op. Dus een fijn stukje hardlopen zat er niet in. Op zich kwam het wel goed uit want dan kon Anne haar oren nog wat laten bijkomen. De medicijnen en oordruppels lijken te werken. De pijn is weg maar het gehoor is nog steeds niet helemaal ok. Ach er is wifi in ons hotel en dan kun je net zo goed een what's app berichtje sturen als je de suiker wilt. 1 of 2 schepjes? Zie ik dan de wedervraag terug komen.

We hebben nog een week Indonesië. En die gaan we volmaken op Flores. Auto met chauffeur en airco.
Vanochtend om 08:00 uur stond Hakim van sesamstraat voor de deur met een glimmende Toyota. Ze nemen altijd heel veel afleveringen achter elkaar op van Sesamstraat. Dus om dan in de stille maanden wat bij te klussen scheurt Hakim wat door Indonesië. Echt sprekend!
We zijn nog maar een half uurtje onderweg maar we komen gelijk weer in ons element. Dat stilzitten aan een zwembad is leuk voor een dagje maar dit was te veel voor ons. Niet zo zeiken, hoor ik jullie al koukleumend denken. Maar het is fijn weer 'on the road' te zijn; om maar eens een mooi boek onder jullie aandacht te brengen.
Al snel stijgt de weg. Een enorme slingerweg kronkelt zich een weg naar boven de bergen in. Na een uur rijden zien we, dan wel links dan wel rechts van ons, de oceaan en de stad waar we net vertrokken zijn. We kronkelen verder naar boven. Overal hutjes langs de weg. Veelal houten armoedige gevalletjes. Maar in de dorpen ook veel mooie stenen huizen. En in ieder dorp een kerk. Dat hebben wij en de portugezen er goed ingestampt hier.
We stoppen bij een kerk waar een dienst aan de gang is. De mensen staan rijen dik, tot in de tuin, naar de zalvende woorden van meneer pastoor te luisteren. We worden vriendelijk binnengelaten.

Een dorp verder en nog een stuk hoger drinken we wat. Het eerste wat je merkt is de koelte. Oh wat heerlijk. Aan de kust hoef je maar met je ogen te knipperen of het liep al met straaltjes je nek in maar oh wat is het hier fijn.
Het is nog een klein stuk richting Ruteng. Een klein plaatsje waar we zullen overnachten. De chauffeur wilt ons vanmiddag nog meesleuren naar watervallen en 'traditionele' dorpen maar daar gaan we niet meer aan beginnen.
We rijden verder over een hoge vlakte. Veel rijstvelden hier en veel worden er in een spinnenweb vorm gemaakt. Ziet er weer eens anders uit dan de traditionele terrassen.

Ik denk dat we vanavond moeten bidden voor het eten. We slapen namelijk bij de nonnen.
We mogen wel op 1 kamer. We hebben maar gezegd dat we al jaren getrouwd zijn. "Any children?" s***, eh, sorry overste.
Naast hun devotie voor de here Jezus zijn het gelukkig ook devoot schoonmakers. We hebben een spartaans ingerichte kamer, zonder bijbel in het nachtkastje maar brandschoon. Amen.