6 december - Maumere - Flores

Gisteren in het begin van de middag aangekomen in Maumere. Gelukkig iets buiten Maumere want dat is nou niet echt een stad waar je eens een lang weekendje heen gaat met je lief.
We hebben een bungalow op het strand. Het is 1,2,3,4 ..10 meter lopen naar de zee. Op het strand heerlijke bedjes onder palmbomen. Het water een graadje of 28. Hoe was het weer ook al weer in Nederland?

Tot laat hebben we op onze veranda gezeten totdat het hypnotiserende geluid van de golven die aanspoelden op het strand ons in slaap deed sukkelen.

Vanochtend een heerlijk bakkie koffie op de veranda. Het is een uur of zeven. Vissers varen terug naar de haven van Maumere met hun vangst van die nacht. In plaats van een douche rennen we de zee in. Onze laatste dag hier. We verruilen onze strandstoelen alleen voor de stoelen in het restaurant. Een heerlijk visje. Anne heeft zin in een Prawn Skewer, garnalen op een stokkie op de bbq. En dan speelt zich een voor ons bekende scene af. Hoeveel we dit al meegemaakt hebben in Azië. Iedere keer struinen we het menu af naar dat ene lekkere hapje. Het water loopt al in je mond als je de menukaart tevreden weglegt. De serveerster moet haar best doen om ons te horen over het knorrende geluid van onze rommelende maagjes. Alles lijkt dan in orde, de serveerster loopt naar de keuken om onze gewilde bestelling door te geven aan de chef van dienst. We zitten te wiebelen op onze stoel van ongeduld, trek trek trek, de mes en vork al in de aanslag, trommelend op tafel. Maar dan....Uit onze ooghoeken zien we het al. De serveerster verschijnt schoorvoetend weer aan onze tafel. We weten al wat ze zal zeggen, mes en vork worden alweer langzaam op tafel gelegd. Het zal een teleurstelling worden, pak de menukaart maar weer op. "Ooh so solly, no have prawns today (prawns kan ook een mals biefstukje, watermeloen, red snapper, of ieder ander ingrediënt wat je maar kan verzinnen) en dan de finale dolksteek: "chicken yes we have". Dan maar weer een nasi goreng ayam...

Morgen gaan we met het eerste vliegtuig via Bali richting Jakarta. Het wordt niet meer dan een hotelbezoek bij het vliegveld. De 8e vliegen we vervolgens via Singapore naar Auckland in Nieuw Zeeland. Weer een nieuw land, weer een nieuw avontuur. Dit keer geen overvolle bussen. Geen volgepakte vliegtuigen. Geen stinkende hotelkamers met trippende torren. Geen zoete witte bammetjes met een fried egg als ontbijt. Nee we gaan in onze hippiecamper door het land van de lange witte wolk rijden. Zelf koken, zelf rijden, zelf ontdekken hoe mooi dit land is.
Maar we hebben zo genoten van Azië. Van de uitgestrektheid van het schitterende Mongolië, het dichtbevolkte China wat we van de chinese muur tot aan Hong Kong doorkruist hebben, vervloekt hebben maar waar we zoveel leuke avonturen hebben meegemaakt. Vreemde dingen gegeten en heel veel 'hints' hebben gespeeld. Het heerlijke eten in Thailand zullen we missen, de vriendelijke mensen van Cambodja. De natuur van Azië, de jungle, de palmstranden. Het zeewater van 30 graden. Nepal met zijn machtige Himalaya. Wat was het daar mooi, zelfs vanaf een paard. Ook hier de mensen, oprecht en hartelijk.
Het op straat eten. Alle kraampjes langs de weg. En met een paar woordjes in de lokale taal doe je elke aziaat smelten. Vergeet ook het verse fruit niet. Elke dag hebben we genoten van de verse sapjes.
Wat van heel Azië ook bijblijft is het gevoel van 'gewoon zijn'. Materialistisch is men hier niet, je kunt gewoon jezelf zijn. Men leeft hier met de dag. De zon komt op, de dag begint. Morgen is pas morgen. Dit heeft ons in ieder geval een gevoel van rust gebracht waar in Nederland amper plaats voor is.
Het is een erg groot contrast met het overgereguleerde Nederland. Goed, het is fijn dat er bij ons op de A2 geen koeien lopen maar het vrije van hier, het is zo leuk om je daar eens in onder te dompelen.

Inmiddels is het 18:00. En links van ons is de zon bijna onder. De rode lucht kleurt ook de zee in een rode gloed. Kinderen spelen voor onze bungalow met een lekke bal. Een ander jongetje staat luid zingend een visnet binnen te halen. We proosten met een laatste Bintang biertje op een mooi Azië avontuur. Op naar New Zealand.