M?n voorlaatste werkdag is al bijna halfweg en had nooit gedacht dat ik dit ging zeggen, maar ik denk toch dat het werk iets gaat zijn wat ik ga missen.

 

Deze week heb ik een mail uitgestuurd naar alle agenten waarmee ik heb gewerkt de afgelopen jaren om ze te bedanken voor de fijne tijd en heb een hele hoop mail teruggekregen. De ene al liever dan de andere. Je zou bijna gaan zweven als je al die complimenten leest. Voor de ene was ik een ?ray of sunshine?, een andere noemde het een voorrecht om met me te mogen werken hebben en bijna allemaal hebben ze me uitgenodigd om langs te komen mocht ik in de buurt zijn.

 

Nu moet je weten dat ik met agenten van over de hele wereld samenwerk en dat zo?n uitnodigingen dus als muziek in m?n oren klinken. Ik kan een volledige wereldreis maken alleen maar door m?n agenten te gaan bezoeken. Dus de emailadressen zijn uitgewisseld en wie weet maak ik m?n avontuur nog wel een pakje langer en doe ik de hele wereld aan J 

 

Iets wat ik niet verwacht had, is dat ik al een krop in de keel kreeg bij het opstellen van m?n afscheidsmail en nog meer bij het lezen van alle antwoorden. Wat gaat dat morgen dan wel niet geven? Al m?n collega?s hier waar ik dag in en dag uit mee heb samengewerkt en die elk zoveel verschillen als al de verschillende landen waar ze vandaan komen... Ik ga hen toch ontzettend missen.

 

Maar zoals ze zeggen: het einde van een periode is het begin van een andere. En ik ben zeker dat het avontuur waar ik me nu in ga storten overweldigend gaat zijn. Ik heb geen flauw idee wat ervan te verwachten en het is dan ook moeilijk te antwoorden op al de vragen die ik nu al een keer of 50 heb gekregen: ?waar ga je slapen??, ?wat ga je doen??, ?ga je echt helemaal alleen?? ... Logische vragen van bezorgde mensen die in mijn ogen evenveel hiervan aan?t genieten zijn als ik, maar jammer genoeg moet ik een antwoord schuldig blijven.

 

Nee, ik weet niet waar ik ga slapen, en nee, ik ken niemand daar... Ja, ik ga alleen... En wat ik er ga doen? LEVEN!!!! En vooral erg veel genieten, want ookal weet ik nog niets, 1 ding is zeker, dit is iets wat nooit meer terugkomt in m?n leven.

 

Sira

 

Ps: oh ja, om op de vraag te antwoorden die op ieders lippen brandt: ik heb geen verlanglijstje opgesteld voor m?n verjaardags/afscheidsfeestje. Ik heb maar 1 rugzak die ik kan meenemen. Dus als je iets wil geven, dan mag het altijd iets zijn dat in een envelopje past, daar zal ik zeker gebruik van kunnen maken; En ik zal de komende tijd ook erg veel tijd in AS Adventure doorbrengen, dus als jullie me niet bankroet willen zien vertrekken, is een bon van die winkel ook welkom J