Waar moeten we beginnen?! Bangkok is een gekkenhuis! Vijftien dagen geleden zetten we voor het eerst voet in Azië. En vielen we meteen in het grootste gekkenhuis wat er is: Bangkok. Die nacht sliepen we in een mooi hotel in de buurt van het vliegveld wegens een late vlucht. De volgende dag gingen we met een trein het centrum in waarna we vervoer moesten regelen naar de guesthouse, de enige die we van te voren hadden geboekt. We hebben meteen ons leven op het spel gezet en een tuktuk gepakt (die Richard na een onderhandeling voor een derde van de gevraagde prijs kreeg). Uiteindelijk viel de rit mee en kwamen we heel huids aan. De grootste gekken op de weg zijn de scooters, die overal tussen door glippen. Niet raar dat er dus veel ongelukken gebeuren, tot nu toe hebben twee van onze chauffeurs al iets of iemand aangereden. En ja, we hebben al zo vaak vier mensen op een scooter gezien dat we er niet meer raar van opkijken. Only in Thailand.
We verbleven in een schattig guesthouse in de buurt van de rivier die door Bangkok stroomt en Khaosan Road, de bekende backpackers straat. Er was veel te zien in Bangkok en we hadden niet genoeg tijd voor alles, dus hebben we de hoogtepunten gedaan. De rest doen we op de terugweg vanaf Cambodja. We hebben een aantal boeddhistische tempels bekeken, waaronder het Grand Palace en een enorme liggende, gouden Buddha. Ook hebben we de bekende fietstocht van Co van Kessel gedaan. Deze 5uur durende tocht (deels ook met een longtail boot) leidde ons door vele kleine straatjes en markten, maar ook over het platteland en langs velden. Je kwam dus op plekken waar je anders nooit zou komen, echt een aanrader! Daarnaast liet de toergids Simoné nog zien hoe je een offer brengt aan een Buddha. Simoné moest eerst de bladeren van een Lotus bloem vouwen en daarna konden wij een wens doen bij een Buddha van onze keuze, we gingen voor de Chinese Buddha voor happiness en de bloem 'gaf' je dan aan het beeld. Verder hebben we het echte centrum van Bangkok, Siam, bezocht en zijn we in de buurt naar de Skybar geweest. De Skybar is bekend van een scène uit de Hangover 2 en vanaf daar heb je het mooiste uitzicht over Bangkok. De avonden sloten we af in de gezellige straat Khaosan Road waar vele eeltplekken en kraampjes te vinden zijn.
Van de protesten in Bangkok hebben die nu nog gaande zijn hebben wij weinig gemerkt. Er waren wat wegen afgezet die werden bewaakt door politie, maar daar wast het stil qua protesten.

De rest van onze reis in Noord Thailand ging als volgt: Ayutthaya, Sukhothai, Chiang Mai, Pai, Chiang Mai en Chiang Rai. We bleven overal 2 a 3 nachten en reisden met de bus tussen de verschillende steden.
De twee (iets) kleinere steden, Ayutthaya en Sukhothai, verschilden niet veel van elkaar. Beiden waren ooit hoofdsteden van koningkrijken (rond de 1300). In de steden liggen verschillende oude ruïnes en tempels wat ooit de koningkrijken voorstelden. Enige verschil is dat we in Ayutthaya een fiets moesten huren, omdat het daar iets verder verspreid lag door de stad.

De volgende stop was Chiang Mai. We wisten dat er een groot festival genaamd Loi Krathong zou zijn dat weekend. Bij aankomst bleek het daardoor erg lastig om een kamer te vinden, maar gelukkig vonden we een net geopend hostel midden in het centrum die nog twee bedden vrij had. In Chiang Mai zelf is niet veel te zien, er gaan veel toers naar bezienswaardigheden buiten de stad, maar deze hebben we niet gedaan omdat we wat rustiger aan wilden doen. Het vele en lange reizen begon een beetje zijn tol te eisen. Overdag hebben we lekker gechilt, waarna we 's avonds uitbundig het feest meevierden.
Loi Krathong is een driedaags festival ter ere van de riviergoden, waar de Thai bootjes met kaarsen de rivier opsturen en een wens doen. Dit festival wordt in heel het land gevierd, maar in Chiang Mai wordt er gelijktijdig ook het Yi Peng gevierd, waarbij de mensen lampionnen oplaten voor good luck. Deze festivals wilden we heel graag zien, we verbleven dan ook alle drie de nachten in Chiang Mai.

Het was heel indrukwekkend om alle lampjes op de rivier en in de lucht te zien. Met alleen de maan aan de hemel was het een prachtig gezicht. De straten waren gevuld met feestvierende mensen, kraampjes met eten en af en toe een verdwaalde lampion die in een boom was blijven steken. Heel gaaf om dat mee te maken!

Na meerdere keren van mede-backpackers gehoord te hebben dat Pai een heel leuk, klein dorp is waar je echt heen moet, werd dat onze volgende stop. De drie uur in een klein busje met een hardrijdende chauffeur, die inhaalde op plekken waar je er niet over zou peinzen om in te halen, waren zeker de moeite waard. Pai ligt in een vallei in de bergen met veel landbouw eromheen. Al snel vonden we een klein maar mooi guesthouse voor maar €7,50 per nacht! Pai staat bekend om de rustige natuur er omheen. We huurden een scooter en verkenden de uitzichtpunten en de watervallen. Je reed over kleine weggetjes tussen huisjes en mensen die in de velden aan het werk waren. We genoten erg van Pai, het was een fijne afwisseling van de altijd drukke steden.

Na Pai gingen we weer naar een van onze andere favorieten steden, Chiang Mai. De enige dagtour die wij (en vooral Simoné heel graag) wilden doen was de 'Mahout' training en deze was tijdens ons eerste bezoek aan Chiang Mai helaas niet beschikbaar. Zodoende besloten we daarvoor terug te komen.
Bij Woody's hadden we na wat vergelijken de mahout training geboekt. Dat houdt in dat wij voor een dag olifanten trainer zouden worden! Woody's lag een stuk buiten Chiang Mai en was in één woord: GEWELDIG!!! De dagindeling bestond uit: de olifanten voeren, hen met behulp van Thaise commando's leren sturen en beklimmen, ze door een jungle rijden (wij hadden een grote, lieve 40-jarige dame) naar een kleine rivier waar we ze gewassen hebben en met ze hebben gezwommen! Only in Thailand. 's Avonds hebben we nog nagenoten van de dag tijdens een paar drankjes met een paar mede-mahouts.
Naast Woody's hebben wij in Chiang Mai nog een 'monk-chat' en korte meditatiecursus bijgewoond. In een kleine oase van rust met een mooie zilveren tempel, midden in een stad, hadden wij de kans om als buitenlanders in gesprek te gaan met een boeddhistische monnik. Het gesprek verliep soepeler dan verwacht en hij vertelde gepassioneerd over boeddhisme en zijn dagelijks leven als monnik. Heel gaaf om mee te maken. Vervolgens in de tempel de meditatie geprobeerd, maar ondanks dat het heel interessant was zijn wij tot de conclusie dat het niet echt ons ding is. Stil zitten en nergens aan denken is veel te moeilijk.

Dit blog schrijven vanuit Chiang Rai, een stad in de buurt van de grens met Laos en Myanmar. Met een scooter hebben we de bekende White Tempel (die overigens nog niet af is), een waterval (800m klimmen door de jungle vanaf de parkeerplaats) en het Black House (soort tegenhanger van de White Tempel, huis van een kunstenaar diie gek is van meubels maken van onder andere dierenskeletten) bezocht. De White Tempel was super mooi van buiten, totaal iets anders dan de gouden tempels die je op bijna iedere hoek van een straat vindt. De binnenkant was alleen niet wat je zou verwachten. Het is nog niet af, dus er zijn nog mensen de muren aan het schilderen, maar de schilderingen die al af zijn zou je niet in een tempel verwachten. Zo waren er kleine schilderingen van onder andere Superman, Spiderman, Batman, World Trade Center, Elvis, Michael Jackson en de pop van Saw met een drakenhoofd als achtergrond. Enige wat we konden zeggen was: "Oke, apart."
Gisteravond zijn we naar de bioscoop geweest naar de Hunger Games 2 (Engels gesproken met Thaise ondertiteling), even lekker wat normaals doen. Niet heel bijzonder zou je verwachten, behalve dat we net voordat de film begon samen met alle Thaise mensen moesten opstaan voor het volkslied. Kennelijk doen ze dit voor iedere voorstelling. Wij zouden gek worden als je dat in Nederland iedere keer moest doen.

Morgen gaan de grens oversteken naar Laos, waar we net over de grens een slow boat over de Mekong rivier gaan nemen.

Onze eerste indruk van Azië is dat alles heel anders is, maar wel super leuk! Het ontdekken van zo'n ander manier van leven is waar we deze reis voor maken. We hebben ontdekt dat de Thaise mensen vriendelijk zijn, wel moeite doen om je te begrijpen ondanks dat sommige bijna geen Engels praten en dat ze een mooie (boedhistische) cultuur hebben.

We zien er naar uit om de volgende landen te gaan verkennen, maar zijn ook blij dat we wel weer terugkomen naar Thailand.