Na een vrij rustige tijd op Fiji begon het drukke reizen weer voor ons in Australië. Vanaf Fiji zijn we op het vliegtuig gestapt naar Brisbane, vanaf waar we de volgende tien dagen noordelijk richting het Great Barrier Reef zouden trekken en terug. Die tien dagen hadden we niet van tevoren gepland waardoor we meteen bij aankomst in Brisbane een hostel moesten zoeken voor dezelfde nacht. Met onze backpacktassen op de rug zijn we met de trein naar het centrum gereisd waar we een hostel hebben gevonden.

De volgende ochtend moesten we dus uitzoeken waar we heen wilden en hoe we daar zouden komen. Gelukkig hadden we in het hostel een PC tot onze beschikking, waar we het volgende plan uitstippelden: met een Greyhound bus naar Hervey Bay, door naar Agnes Water en weer terug naar Brisbane. Overal zouden we dan drie nachten blijven slapen. Ook hadden we voor de volgende drie nachten online al een redelijk geprijsd hostel gevonden en direct gereserveerd.

Dezelfde dag kwamen we na een vijf uur lange busrit aan in Hervey Bay en liepen we naar de hostel, waarvan wij dachten dat het niet zo ver van de bushalte lag. Na 2,5 km lopen met een mega zware en niet zo efficiënt ingepakte backpacktas op onze rug kwamen we aardig uitgeput aan bij de hostel. Om daar te horen dat ze een pickup service hebben... Nouja, in ieder geval al een goede oefening voor in Azië straks!

Hervey Bay wordt vooral bezocht vanwege de vele tours naar het nabijgelegen Fraser Island, het grootste zand eiland ter wereld. Fraser Island werd ons meerdere malen aangeraden, dus besloten wij de volgende dag een dagtour te doen. Met een 4x4 bus/vrachtwagen reed je over de zandwegen die zo mul (denk aan het Beekhuizerzand) en hobbelig waren dat je letterlijk uit je stoel vloog. Nu snappen we het nut van de verplichte gordels in de bus. Met de tour ging je langs een kleine regenwoud, een beek en de 75 mile beach (wat ook dienstdoet als een snelweg en landingsbaan) en waar onder andere de restanten van een daar vergaan schip te zien zijn. Het was een leuke dagtrip, maar veel te prijzig (zoals wel meer dingen in Australië). Wat ons betreft niet echt het geld waard, bijna 100 euro pp!

Op fietsen met stijlvolle, en verplichte, helmen op zijn we een dag later zelf nog Hervey Bay gaan verkennen. We zijn onder andere naar de Shark Show gegaan. Een man genaamd Vic Hislop is ooit een jacht op mens etende haaien begonnen en is er nog steeds mee bezig, bijna geobsedeerd. Hij gaat op jacht naar haaien op plekken waar mensen zijn aangevallen en zijn hulp word ook ingeroepen door verschillende overheden. Hij probeert de mens etende haaien dus niet uit te roeien, maar er alleen voor te zorgen dat de mensen minder gevaar lopen! Hij heeft een hele showroom ingericht met alle gevaren, krantenberichten/foto's van aanvallen, alle incidenten in Australië op een rij, een bevroren Great White shark (die hij ooit heeft gevangen) en zijn vaak krankzinnige maar soms ook goede theorieën. Zo noemt hij bijvoorbeeld het kooi duiken, waarbij haaien mensen gaan associëren met voedsel (klassieke Pavlov). Heel interessant, maar na een tijdje werd je toch een beetje misselijk van alle foto's en verhalen van slachtoffers om je heen.

Na een busreis van 3,5 uur kwamen we aan in Agnes Water. In Agnes Water hebben we de stad en het aangelegen stadje Town of 1770 verkend. Stad is eigenlijk een groot woord, want behalve een paar kleine winkeltjes is er helemaal niks. We waren er dus ook zo uitgekeken, waardoor we aardig wat tijd op het strand hebben doorgebracht (ook niet erg). Waarom dan naar Agnes Water? Vanaf de Town of 1770 gaat de enige tour naar Lady Musgrave Island in het zuidelijke deel van de Great Barrier Reef. Lady Musgrave is meer beschermd en rustiger, waardoor het rif daar veel mooier zou zijn dan in andere delen van het Great Barrier Reef.
Door middel van de ergste boottocht ooit (ruim 90 minuten, al leek het een eeuwigheid) kwam je bij een drijvend platform naast het eiland. We zeggen ergste boottocht vanwege het volgende probleem: zeeziekte. Van te voren hoor je verhalen over mensen die zeeziek raken op de tocht daarheen, omdat het water niet bepaald rustig is. Wij hadden geen pillen tegen zeeziekte en waagden het er maar op. Met trots kunnen we wel zeggen dat wij allebei niet zeeziek zijn geworden. Maar dat nam niet weg dat het nog de ergste boottocht ooit was. Iedereen om ons heen werd zeeziek. Daar zit je dan 90 minuten op een boot naar de horizon te staren (omdat iedereen om je heen bezig is met een kotszakje) en je stoel vast te grijpen (vanwege het ruwe water). Ondanks dat was de tour het zeker weten waard! Het koraal was prachtig! Net als de vele verschillende en kleurvolle vissen die er zwommen. En des te meer, omdat wij eindelijk een schildpad hebben gezien tijdens het snorkelen! In het 'turtle cleaning station' lag een schildpad van ruim een meter lang te chillen terwijl allemaal kleine visjes zijn schild schoonmaakten. Geweldig! Als laatste maakten we ook nog een wandeling over het eiland wat volledig uit koraal bestaat.

In Brisbane hebben wij te voet de stad verkend en zijn wij naar de Lone Pine Koala Sanctuary geweest. Lone Pine is geen dierentuin, dus minder groot, maar misschien wel leuker dan een dierentuin. Ze hadden een overvloed aan schattige, in de meest rare-posities-slapende, koala's waar je uren naar kan kijken. Ze hebben daar shows over de verschillende Australische dieren die niet alleen leuk maar tegelijk ook educatief zijn. In Australië worden bijvoorbeeld veel dieren aangereden en dit proberen zij te verminderen dus geven ze mensen tips om daarmee te helpen. We hebben alle shows gekeken: dingo's, roofvogels, koala's, tasmanian devil, platapus, schaapshonden en schaapscheren. Het leukste was toch het in contact komen met de dieren. Je kon onder andere kangoeroes voeren en koala's knuffelen. Kangoeroes die heel lief, zachtjes uit je hand aten en het niet erg vonden als ze geaaid werden zolang je maar laag bleef. Je mocht ook nog een tijdje met een koala knuffelen. Alles was goed geregeld. Een koala mag maar max 30 minuten per dag geknuffeld worden en heeft om de 2 dagen vrij. Wij mochten koala Hugo knuffelen. Je moest je handen houden alsof je de tak van een boom was waar hij op zou zitten en dan bleef hij daar rustig zitten (iets zwaarder dan je zou verwachten) terwijl hij je vast hield. Vooral Simoné was verliefd en wilde alle koala's wel mee naar huis nemen! Echt een top dag!

Na Brisbane zijn we naar Adelaide gevlogen waar we onze camper hebben opgehaald. Met de camper zouden we in elf dagen via de Great Ocean Road en Melbourne, weer omhoog rijden naar onze laatste stop in Australië, Sydney.
Net geland in Adelaide hoorden we van de piloot dat het maar 16 graden was. Oké, het kan vast niet kloppen dat het zo koud is in Australië. En toch, hebben wij de laatste elf dagen maar twee dagen boven de 20 graden met zon gehad. Dan is het toch opeens erg frisjes 's nachts in de camper. Richard is op een missie om het hele halve jaar zijn vakantieoutfit te dragen: een korte broek. Met het koude weer had hij het soms wat moeilijk maar tot nu toe is het hem nog gelukt!

Over onze reis van Adelaide naar Sydney zijn er maar een paar dingen noemenswaardig, namelijk de Great Ocean Road, Melbourne, Tilba en Kiama. Allerbelangrijkste is eigenlijk de Great Ocean Road, deze begint bij Warrnambool en eindigt net voor Melbourne. We zijn in twee dagen naar Warrnambool gereden waar voor het eerst echt iets te beleven was. Net voor Warrnambool liggen de Princess Margaret Rose Cave, Cape Nelson en Tower Hill Reserve. Wij zijn beiden altijd erg onder de indruk van grotten en de Princess Margaret Rose Cave was niet anders. Bij Cape Nelson nog twee wilde kangoeroes gezien terwijl we naar de vuurtoren reden. Bij Tower Hill Reserve, wat bekend staat om de wilde dieren, zagen we ook twee kangoeroes en een koala in een boom.
In Warrnambool zijn we 's avonds naar de laser- en licht show Shipwrecked geweest, waar we meerdere malen advertenties over hadden zien langskomen. Het gaat over het schip de Loch Ard dat in de 19de eeuw net voor de kust van Australië ten onderging na een reis van 13 weken vanuit Engeland. Het verhaal is bijgebleven vanwege de drie overlevenden die aanspoelden bij de later naar het schip vernoemde kloof: een jongen, een meisje en een beeld van een pauw (nu 4,5 miljoen waard!) welke bestemd was voor de wereldtentoonstelling in Melbourne. Voor de show liep je met een lantaarn door een nagebouwd 19e eeuws dorpje richting de haven waar de laser en licht show boven het water werd afgespeeld. Allemaal heel vet gedaan!

Daarna begon de Great Ocean Road. Je kan niet veel zien vanaf de weg, maar er zijn vele uitkijkpunten. We zijn dan ook bij allemaal gestopt, onder andere bij the Grotto, London Bridge, Bay of Islands, Loch Ard Gorge, Thunder Cave en de meeste bekende en drukste the Twelve Apostles. Hele indrukwekkende rotsformaties en delen kustlijn! Tijdens de wandeling naar Thunder Cave nog een vos gezien, maar gelukkig geen slangen (al werd je wel overal voor ze gewaarschuwd)! Vooral Simoné was hier blij mee...
Verder zijn we tijdens onze rit over de Great Ocean Road onder andere nog bij Cape Otway en Kenneth River gestopt. Cape Otway wordt veel bezocht vanwege de vuurtoren en de locale bewoners, oftewel koala's. We zagen dan ook vele koala's in de bomen, zelfs een moeder met een joey op haar rug en een oude vriendelijke koala die het leuk vind om naast de weg te gaan zitten. Ook bij Kenneth River zijn de wilde koala's een attractie. Je kon ze zo goed als aanraken in de bomen! Ze blijven zo leuk en schattig dat je er niet op uitgekeken raakt.
Bij de Great Ocean Road hebben we ook twee nachten wildkamperen ervaren. Dat betekent ergens gratis staan in de buurt van publieke wc's en niet douchen. Het was een (spannende en leuke) ervaring, maar wat waardeer je een warme douche toch weer daarna! Vooral met het koude weer.

In Melbourne hebben we twee dagen doorgebracht. We zijn naar de Shrine of Remembrance (mooi gebouw ter nagedachtenis aan alle oorlogen), Albert Park (Formule 1 circuit), Federation Square, Melbourne Museum en ACMI geweest. Bij Albert Park heeft Richard met onze camper nog een rondje over het circuit gereden. De eerste avond in Melbourne was het ook Halloween en wij wilden niet saai in onze camper gaan zitten. Op Federation Square draaiden ze gratis een oude Frankenstein film speciaal voor Halloween. Met onze stoeltjes en snacks daar gezeten, terwijl mensen verkleed om te gaan trick or treaten langs kwamen lopen. De volgende dag heel enthousiast naar het Melbourne Museum geweest, want het was de première van de tijdelijke 'Designing 007: 50 Years of Bond Style' tentoonstelling! Ze hadden alles van auto's, props van de sets, kleding en uitleg van alle ideeën die achter een Bond film zitten. Awesome!

Na ook nog een bezoek aan het Australian Center of Moving Image, met tentoonstellingen over de ontwikkeling van films/tv/games, zijn wij op zoek gegaan naar een nieuwe fotocamera. Mensen die Simoné wat langer kennen weten dat zij altijd al ongeluk heeft gehad met haar camera's en deze keer was het niet anders. Een paar dagen eerder was haar camera kapot gegaan, niet heel handig als je aan het reizen bent. Gelukkig hebben we voor een goede prijs een hele nieuwe en betere camera kunnen vinden, dus hopelijk nog mooiere foto's vanaf nu ;)

Na Melbourne omhoog gereden naar Sydney, waar onderweg ook weinig te zien was. Alle stadjes zijn klein en wel leuk, maar lijken allemaal op elkaar. Behalve Tilba. Tilba is een klein historisch dorpje, ook wel bekend als 'hippie' dorpje, tussen de heuvels. Het is maar een paar straten groot bestaande uit kleurvolle huisjes die ook als winkeltjes functioneren, vooral 'hippie' winkeltjes. Heel leuk om door heen te lopen.
Verder zijn Jervis Bay en Kiama mooi. In Kiama zat een attractie wat men het 'blowhole' noemt. Door de golven vanaf de oceaan wordt het water door een soort schacht in de rotswand geperst, zodat het er aan de andere kant metershoog uit spuit.

Toen we onze camper na elf dagen weer moesten terugbrengen vonden we het toch wel jammer. We waren lekker op dreef, we hadden alles wat je nodig kan hebben, totale vrijheid en we wilden nog zoveel meer van Australië zien. Maar het is totaal niet erg om Australië in Sydney af te sluiten. In Sydney is het gewoon weer lekker warm, rond de 28 graden en zonder een wolkje aan de lucht. We hadden een hostel midden in het centrum waardoor alles te voet te bereiken was. En wat hebben wij veel gelopen. Bijna iedere dag wel zere voeten, maar het is wel de leukste (en goedkoopste) manier om de stad te verkennen.
We hebben het Opera House van alle kanten bewonderd, vanaf Opera House de Harbour Bridge bekeken, 's avonds een stukje over de Harbour Bridge gelopen, gerust in de Royal Botanical Gardens, geshopt in George Street, door Hyde Park gelopen, goede film Captain Phillips gezien in de bios, rondje door Darling Harbour gelopen, uitgewaaid op Bondi Beach en de ferry gepakt naar Manly en terug. Op onze laatste avond stuitten we toevallig op de filmpremiere van Bad Grandpa, de nieuwe film van Jackass ster Johnny Knoxville, wie we daar hebben zien langskomen. Al met al dus echt een geweldige stad! De leukste stad in Australië en een goede plek om onze tijd in Australië af te sluiten.

Toch een kleine opmerking bij het hele bovenstaande verhaal: wij zijn tot nu toe van alle landen nog het minst onder de indruk van Australie. Delen, zoals het landschap, lijken veel op Zuid-Afrika en dat was vooral voor Simoné niet heel bijzonder. Toch hebben wij genoten, beleefd wat we wilden (slangvrij nog wel) en we willen zeker nog een keer terugkomen! Er is nog genoeg te doen in bijvoorbeeld het midden waar Ayers Rock en de outback liggen.

Het volgende deel van onze reis gaat naar Azië. Morgen vliegen wij naar Bangkok, waarna we drie maanden rond gaan reizen. Hoe, wat en waar weten we nog niet, want behalve verblijf in Bangkok hebben wij verder nog niks geregeld. Dit is waarschijnlijk het spannendste deel van onze reis en we hebben er zin in!!