Dinsdag 15 November 2011:

De klooster- en Puucroute......

Vandaag zijn we van plan de Puucroute te doen. Deze route die ons door het westen van de staat Yucatan gaat voeren, brengt ons langs Mayadorpen, oude ruïnes, kloosters en cenoten (watergaten). De Puuc-regio is een gebied van lage kalkheuvels ten zuiden van Merida. Puuc betekent in Mayataal "berg, heuvel". De naam wordt ook gebruikt om de architectuurstijl van deze regio aan te duiden. Deze stijl wordt gekenmerkt door horizontale lijnen en prachtig versierde gevels en de paleizen bestaan uit verschillende vertrekken met beperkte omvang. Ze hebben deuren met pilaren. Op de gevels, met mozaiken en kleine steentjes, worden geonmetrische figuren (ruiten, Griekse motieven en dwarsbalken) tot in het oneindige herhaald. Er zijn her en der reliëfs en ronde uitstulpingen op aangebracht en vooral het masker van Chac, de God van de regen, met zijn bolle ogen slurfachtige neus en bek vol tanden, vallen op.

We vertrekken vroeg via de route 18 want de hele route is ongeveer 260 km lang en vertrekt en eindigt in Merida. In Acanceh op de markt vinden we al dadelijk oude kloosterkerk, vlak naast een piramide en een koloniale kerk. We rijden voorbij Tecoh om naar Tekit verder te rijden. In het centrum ligt de kerk van Antonio de Padua. 12 km verder stoppen we even in Mani, een redelijk dorp. We lopen even over de groenten- en vleesmarkt en iedereen wuift naar ons. Ze zijn blijkbaar blij dat "een" toerist hun dorp een bezoek brengt. Foto's maken... geen probleem! Ze poseren graag en giechelen erop los als uiteindelijk de flitser gaat. De mannen zitten op banken op de markt onder prachtig geschoren (?) bomen. Wat een werk! Ze groeten vriendelijk en nemen hun hoed galant af. We bekijken snel het klooster achter de kerk maar hier "niemand thuis". We rijden dan maar verder naar Ticul. Ticul zou beroemd zijn om zijn rode aardewerk, lederen schoenen en geborduurde witte jurken die oudere Mayavrouwen dragen. Om witte klederen te zine hebben we lang moeten zoeken in de huizen en het rode aardewerk... niet gezien (of gevonden?)...

We vervolgen onze weg richting "Grutas de Lotlun." Het valt ons op dat links en rechts van de weg de appelsienen (of mandarijnen want ze lijken iets kleiner) heel dik op de bomen hangen! Ganse velden vol bomen, in onze ogen niet goed onderhouden, ze geven zelfs een verlaten indruk. De weg is in slechte staat en naast de bulten (verkeersdrempel) weer putten in de weg! Hier en daar is zelfs de weg volledig opgebroken en we moeten over zand, keien, gaten en bulten.... We rijden voorzichtig verder want we willen onze mooie rode Dodge niet beschadigen of lek rijden... ;-)

Aan de grotten aangekomen geeft de parkingwachter aan dat we té vroeg zijn. De volgende rondleiding begint pas om 14u. Het is zo dat je enkel deze grotten onder begeleiding kan (mag) bezoeken. Ok! Dan maar eerst eten en daarna de grotten in. Onze Engelssprekende gids staat al op ons te wachten en legt dadelijk de regels uit: bij elkaar blijven, foto's trekken mag, lichten gaan aan voor ons en gaan achter ons uit, niet zelf ervan door gaan want je loopt verloren in deze minimaal 6km lange grot en vooral: op het einde een fooi geven van ... 600 peso de man! We slikken even, bekijken elkaar en de rest van de groep en lachen deze regel weg: 30 euro drinkgeld per persoon! Dat zal waar zijn.... de gids ziet ons verbouwereerd gezicht en zegt dat wij natuurlijk zo een hoog bedrag niet moeten betalen, maar dat 200 peso (10 euro) per man ook oké is... nu, dan moet zijn uitleg al heel goed zijn om zoveel geld te vragen! Dit is blijkbaar de eerste corrupte Mexicaan die we tegenkomen op ons pad :-(. We dalen af in de vochtige grotten en in de verlichte gangen zien we tekeningen van de maya's en een kunstvoorwerp dat midden in de grote "kathedraal" staat. We gaan verder over de gladde wegen en komen uiteindelijk in de zaal waar we rechts omhoog moeten "klefferen" om de uitgang te bereiken. Door 2 grote gaten verschijnt opnieuw het daglicht... de gids begint dadelijk over zijn fooi! Wij bekijken elkaar voor de 2de maal! 100 peso voor 4 personen (5euro) is volgens ons meer dan voldoende. Hij (de gids) vindt blijkbaar van niet want vol ongeloof kijkt hij onze richting uit en zegt dan "maar 100 peso voor 4 personen"? We hebben al 95 peso per persoon inkom betaalt, wat volgens ons al te veel is als je ziet dat je voor een ganse grote site zoals Teothiuacan maar 51 peso betaalt! Maar goed, we hebben de grot (cenote) gezien en het was de moeite. We zullen ze binnenkort zien met water en er een duikje in wagen... dat zal beter zijn.:-)

We snijden een stuk af van de Puucroute en rijden door naar Uxmal. We komen er tegen 16u aan en dan zou de site op zijn mooist zijn (vanwege de invallende schuine zonnestralen!). We betalen onze inkom en verwonderen er ons over dat hoe dichter we bij de kust komen (meer toeristen) hoe meer de Mexicanen ervan profiteren. Hier betalen we net als in Teothiuacan 51 Peso (2,5 euro) inkomgeld maar er komt nog eens een slordige 115 Peso (8euro) bij. Deze laatste bijdrage is voor de staat die zo maar eens eventjes meer dan het dubbele vraagt! Schandalig... hier komt nog bij dat ze ons zeggen dat we "maar" ongeveer 1 uur hebben om de site te bezoeken omdat ze om 18u ten laatste sluiten. Tja... wij dus in ijltempo binnen. Het valt dadelijk op dat hier meer toeristen komen (veel meer) en dat heel de archeologische zona kunstmatig heropgebouwd is. Dit geeft enerzijds een beter zicht op de gebouwen en op die manier kunnen we ons een beter beeld vormen van hoe het er in het verleden moet hebben uitgezien maar anderzijds gaat ook veel van de charme van de site verloren. Alles lijkt "kunstmatiger" en vele gebouwen bestaan uit meer beton van heden dan uit stenen van het verleden.... :-(

Uxmal (wat in Mayataal 3x gebouwd betekend) is zeer complex en harmonieus. De geschiedenis van de stad is onzeker maar de meeste gebouwen stammen uit de 7de - 10de eeuw N.C. (niet zo oud dus!). De werkelijke functie van de vele gebouwen is onbekend en ze dragen de namen die de Spanjaarden gaven. Uxmal heeft geen heilige bronnen (in tegenstelling tot alle andere sites in Yucatan). Het water werd verzameld in reservoirs, waarvan er 1 dadelijk bij de ingang te zien is.

We lopen binnen en de eerste piramide waar we tegen stoten is die van de Tovenaar. De ongewone piramide van de Tovenaar staat op een ovale basis en is één van de meest opmerkelijke monumenten in Uxmal. De legende wil dat een dwerg, met bovennatuurlijke krachten, op 1 nacht deze piramide bouwde. We mogen er niet op om verder erosie te voorkomen... jammer want dit zou weer een spectaculair uitzicht gegeven hebben. We lopen verder en komen bij het "nonnenklooster". Dit indrukwekkende gebouw kreeg zijn naam omdat de Spanjaarden vonden dat de 74 kamers rond een centraal binnenhof op een nonnenkloosterhof of nonnencellen leken. Het is vochtig warm en de tijd dringt. We lopen dus verder op de site en bereiken de "Grote Tempel". Deze 30m hoge piramide is versierd met chack-maskers (god van de regen) en makaken. We klimmen omhoog (ik overwin wederom mijn hoogtevrees - en ja... hier zijn de trappen steil omhoog :-( ) en we hebben een prachtig uizicht op het "duiventil". Deze ongewone dakpannen vallen op en de paleisruïne kijkt uit op een rechthoekige tuin. We dalen rustig af naar beneden en gaan via het "Gouverneurspaleis" naar de "Jaguartroon". Deze troon toont een 2-koppige jaguar, een dier dat met koningen wordt geassocieerd. Via het "Plein van het balspel" komen we terug aan de ingang. We staan nat vant zweet maar het was de moeite! Deze piramide schijnt beter te zijn dan Chitzen Itsa en als we moesten kiezen zouden ze ons aanraden van deze van Uxmal te nemen. Nu... we hebben er geen spijt van! Het was mooi en de ondergaande zon deed natuurlijk ook een duit in de zak! Tevreden vervolgen we onze weg. "Binnen" zijn voort donker zal niet meer lukken maar we zetten koers naar ons hotel. De bulten deskundig nemend en de kuilen even deskundig vermijdend... komen we tegen 19u aan in Merida. We vinden vrij snel ons hotel! Douchen en .... op naar onze "korpsmaaltijd"! Vandaag is het "Koninsdag" en naar goede gewoonte moeten onze militairen kunnen klinken op de koning en het koningshuis. Vorig jaar zaten we in Cambodja, het jaar ervoor in Ubud (Bali). Nu zitten we in Mexico en een Tequilla zal in deze omstandigheden super smaken. We gaan terug naar "El Portico del Peregrino" aan de calle 57 tussen calle 60 en 62 en we eten hier supergoed! Net als gisteren trouwens ;-) Dit is toch wel een van de betere zaken in Merida (of misschien wel van heel de reis tot nu toe). Gezellig, goed bediend, betaalbaar en vooral: lekker!!! Ja, we eindigen onze 15de november in stijl.... ""hiep hiep hoera voor de koning" ;-)

Morgenvroeg checken we uit en gaan we op weg naar onze laatste stop: Playa del Carmen.