Herdenken en de schoonheid.

Vandaag staat Nieuw Zeeland in het teken van de aardbeving in Christchurch vandaag precies een jaar geleden. Het is een gebeurtenis die op heel Nieuw Zeeland veel indruk heeft gemaakt. Niet door het aantal doden (185) die staan in geen verhouding tot aardbevingen in andere landen. Maar vooral door het feit dat men bewust is gemaakt van het feit dat ze in een "gevaarlijke" omgeving leven. De grote vraag is nu ook moet Christchurch wel op zijn huidige plek worden herbouwd met alle risico van dien? Er zijn plekken in Nieuw Zeeland met een hoog veiligheid risico en juist deze zijn dichtbevolkt. Zo ligt ook wellington op een breuklijn en had een ieder daar het drama verwacht. Het gekke van mensen is dat ze over de risico heen stappen en toch daar blijven waar ze het gelukkigst zijn. Christchurch en Wellington zijn voorbeelden maar Los Angeles en San Fransisco eigenlijk ook. We weten allemaal dat er ooit een ramp zal gaan plaatsvinden. Maar de mensen kiezen voor de schoonheid en nemen het risico.

De schoonheid is hier alom aanwezig. Zo heb ik opnieuw een mooie wandeling gemaakt. Dit keer naar Fox glacier. Het mooie is dat de wandeling vrij gemakkelijk is en dat je de glacier tot op 20 meter kan benaderen. Het is goed te zien hoe de glacier zich in de jaren heeft terug getrokken als gevolg van de natuurlijke opwarming van de aarde. Ik geloof er niet in dat wij hier veel invloed op hebben. De glacier begon zich vanaf 1700 terug te trekken. Veel auto's reden er toen niet. En laatst las ik dat een vulkaan uitbarsting niet zo veel uitstoot geeft als alle auto's op aarde in een jaar. Tsss wat een vervuilers. Voordeel van de vulkanische activiteiten zijn er ook. Zo heb ik gisteren zalig in een thermaal bad gelegen en heeft mijn vermoeide lijf uhumm van het warme water kunnen genieten.

Ik ben nu op weg naar het Tasman park mijn laatste plek op het zuider eiland. Helaas is het weer omgeslagen en hebben we moesson. Eens kijken wat het gaat worden.