Waar te beginnen. Het is vreemd te bedenken dat ik hier pas twee weken ben terwijl er zoveel gebeurd. Ik kan me niet herinneren dat ik ooit zoveel heb ondernomen in zo'n korte tijd. Ook niet zo gek natuurlijk, aangezien ik aan het reizen ben :) En dat betekend elke paar dagen naar een andere plek, voorbereiden, maar ook verkennen en nieuwe plannen maken. Mijn laatste bericht schreef ik vanuit Hanoi, vlak voor vertrek met de nachttrein. Deze rit, die vijftien uur duurde, was een ware kwelling. Om een beeld te krijgen: ik had een bed bovenin een stapelbed met een TL lamp die me net niet raakte en niet uit kon. Het was bloedjeheet, we hobbelden met zo'n 40 kilometer per uur met vele noodstoppen, naast mij lag een snurkend persoon,onderin zaten niet keurig twee mensen maar een hele familie met aanhang en de kakkerlakken liepen over me heen. Een coupe zoals ik die had was alleen voor touristen werd me verteld. De locals zitten gewoon op een pallet dus het is nog genant om te klagen ook. Gelukkig was het niet alleen maar kommer en kwel, want toen ik eenmaal vrienden was geworden met de familie heb ik me best vermaakt. Ik deelde mijn mandarijnen en kreeg er een bakje popcorn voor terug. Na een aantal keer vriendelijk te bedanken nam ik sochtends ook een glas drinken aan uit een waterzak waar al de hele nacht uit getapt werd. Ik weet nog steeds niet wat het was maar het had veel weg van zelfgestookte drank wat dankzij de kruiden als een bruine drap geschonken werd. Van de geur alleen al kwamen de mandarijnen weer omhoog dus heb de rest van de reis met de beker in mijn hand gezeten tot ik er ongezien vanaf kon komen.
Mijn bestemming was Hue en heb hier twee dagen doorgebracht. Ik vond het een mooie plaats maar niet zo spectaculair. Op de eerste dag heb ik een tour in iemands bakje gedaan en zo een aantal highlights gezien. De tour zou een uur zou duren waar we een prijs voor onderhandeld hadden, maar aangezien het een uur en tien minuten heeft geduurd werd ik weer flink afgezet. Ook werd ik heel ergens anders afgezet dan afgesproken waardoor ik er weer even de balen in had. De volgende dag werd het weer een stuk slechter en heb mijn biezen gepakt. Vanwege een typhoon is het behoorlijk stormachtig in sommige plaatsen. Ik ben per bus naar Hoi An vetrokken wat een zit was van bijna vijf uur in een sleeper. Weer een bijzondere manier van vervoer. Het idee is dat je in die bus kan liggen,maar aangezien de meeste van ons reizigers niet van aziatisch formaat is, kan je niet liggen en ook niet rechtop zitten. Met z'n drieen op een rij in de kreukels.
Hoi An was overigens een erg mooie plaats en tot dusver mijn favouriet. Ik viel dan ook met mijn neus in de boter,want bij aankomst was er een festival vanwege de volle maan (eens per maand). Het hele (oude) stadscentrum was volledig donker en overal zaten mensen met kaarsjes op de grond. De restaurants werden verlicht met lampionnen en er was muziek. Erg mooi en erg gezellig. Helaas te donker voor mijn camera om een mooi plaatje van te schieten. Ik ben hier vier dagen geweest, waarvan een dag een uitstapje naar My Son. Met de bus er naartoe, monumenten bekeken, met de boot terug en onderweg een stop in een arbeidersdorpje aan het water. Het is grappig om te zien dat veel tours je het echte Vietnam willen laten zien en doen voorkomen alsof je een speciaal plekje bezoekt. Als je rondloopt is dit ook wat je ziet, maar ze staan ook al klaar om de volgende lading touristen te ontvangen in hun winkel waar alles in dollars wordt uitgedrukt. Omdat ik in een winkeltje aan de praat raakte miste ik bijna de boot. Iedereen zat er al in en de gids probeerde me al enige tijd te bereiken (' you!'). Toen de trossen al los waren en ik met mijn spiderman sprong aan boord dook heb ik pijnlijk genoeg mijn hand gekneusd.
In Hoi An heb ik veel leuke mensen ontmoet en een leuke tijd gehad. Een aantal keer overwogen om kleding te kopen, maar vanwege mijn beperkte opbergruimte (ondanks dat ik overal waar ik ben al iets achter laat)(wat niet altijd werkt want soms komt de receptioniste achter me aan om me mee te geven wat ik ben 'vergeten') heb ik het niet gedaan. Deze plaats staat bekend om de kleermakers en is daardoor een waar walhalla voor iedereen. Ze maken kleren, schoenen en tassen op maat en smaak en het is allemaal vrij goedkoop. Het enige probleempje is dat er zo'n driehonderd winkels zijn,dus als je besluit ervoor te gaan kan je wel wat dagen uittrekken om een goede te vinden. Wel heb ik sandalen laten maken die in een dag klaar waren (erg blij mee).
Ook hier werd het weer na een aantal dagen slecht en ben (op mijn verjaardag) per vlieguig naar Nha Trang gevlogen. Sochtends vroeg vertrokken en smiddags ingecheckt. Na een chillmomentje besloten naar een spa te gaan, waarvan ik op het vliegveld een flyer in mn hand gedrukt kreeg. Dit was een zeer aangenaam cadeautje van mezelf. Na wat rond te lopen door de buurt viel mijn oog op een gusethouse met zeer goedkope kamers. Aangezien mijn hotel de prijs van een middenklasser heeft en ik wel wat kan besparen leek het me de moeite om te switchen. Tijdens mijn tour langs de kamers liet ik vallen dat ik jarig was en net was aangekomen. Omdat het halloween was (overal!halloween feesten) en zij zich klaar maakten om te gaan werd ik uitgenodigd om hen te vergezellen, zodat ik wat leuks te doen had. Ik heb het aanbod aangenomen en heb een hele leuke avond gehad! We waren met een groep van een stuk of acht vietnamezen en een aantal europeanen die daar wonen. We begonnen in een bar waar er op mij werd geproost en de rest van de nacht ben ik heel vaak gefeliciteerd. We eindigden in een enorme club die doorliep op het strand. Deze plaats is De uitgaans-en touristen spot en verzamelplaats voor veel ex-pats. Allemaal duikers, bareigenaren, gidsen en leraren. Best een groot contrast met de rest van vietnam, maar wel een stuk makkelijker om te wennen. Het is leuk om te horen hoe iedereen hier terecht is gekomen en te merken dat het zo gek nog niet is om te vertrekken. Mensen zeggen hun werk op en zoeken hun heil in Azie. Als het geld op is zoeken ze ander werk of gaan bijvoorbeeld naar Australie (aantal keer gehoord) waar het goed verdienen is. En waarom ook niet,denk ik dan. Door de ontmoetingen met andere reizigers lijkt de wereld soms ineens zo klein. Hier in Nha Trang ben ik ook al een aantal mensen tegen gekomen die ik eerder ergens op een boot in halong bay heb ontmoet. Op zich wel logisch want zo'n beetje iedereen doet dezelfde route: van boven naar beneden of van zuid naar noord. Het is wel jammer dat ik daardoor erg op de touristische route ben gebleven en uiteindelijk veel van hetzelfde heb gezien. Ik heb ook niet erg goed doordacht wat een slim plan van reizen was, aangezien ik bijna in het zuiden ben en mijn vlucht naar Bangkok vanuit Hanoi is. Ook niet heel erg want ik geniet erg van wat ik gezien heb. Momenteel overweeg ik een tour door de omgeving van een aantal dagen met een easy rider. Die mensen (mannetje op scooters) zie je (te) veel en bieden je een reis door Vietnam, het echte. Het is heel moeilijk om te bepalen of iemand betrouwbaar is en de prijs okee,omdat ze je op straat benaderen en er echt heel erg veel van zijn. Het mannetje van gister had een boekje bij zich met aanbevelingen van andere touristen en een mapje van foto's. Omdat ik haast had stemde ik in met een nieuwe meeting, vandaag om 13 uur, maar omdat ik niet wist of ik het wel wilde en me niet zo best voelde ben ik niet gegaan. Dat bleek geen enkel probleem, aangezien hij gewoon voor het hotel bleek te staan wachten toen ik om 15 uur de deur uit kwam. Ik kon direct achter op springen voor een koffie om het door te spreken en heb dat gedaan. Alles goed door gekeken, onderhandeld over een prijs en weer afgezet om het te overdenken. Over een half uur hebben we afgesproken en ik weet dat hij nu al op de stoep staat. Het schijnt een hele mooie ervaring te zijn (je komt op plekken waar je alleen met een scooter kan komen) maar is ook een risico. Ik heb het meisje van de receptie gevraagd en zij zegt dat ik het niet moet doen. Ze vindt het gevaarlijk en denkt dat ik al zielig ben (omdat ik alleen reis en niet getrouwd ben).
Hoe het ook zij, ik neem nog even mijn tijd om het te overwegen en laat jullie lezen met welk voertuig ik over een aantal dagen Saigon heb bereikt. Groetjes!