Inmiddels staat de teller op twaalf dagen Thailand, waarvan een week in Singburi en vijf dagen in Bangkok. De dag waarop ik hier heen zou vliegen zag ik er tegen op om Vietnam te verlaten. Inmiddels kan ik zeggen dat ik hier ook weer aardig op m'n plek zit. Het begon gelijk goed met een uitnodiging op het vliegveld van een franse belg die hier op een eiland woont en me uitnodigde om op bezoek te komen (ik vroeg om een vuurtje). Eenmaal in het hostel in Bangkok kwam ik bij de eerste meeting in gesprek met een Nederlands meisje waar ik alle dagen mee op ben getrokken. Dat was erg gezellig! Alles wat ik van Bangkok gezien heb was met haar. We hebben echter de meeste tijd in het hostel doorgebracht aangezien het daar goed vertoeven was (veel mensen, leuk overdekt terras en dezelfde ideeen over dagbesteding in de stad). We gingen met de flow en het kwam er op neer dat ik alle nachten niet voor vier uur in bed lag. Ik vond Bangkok ook niet zo super en had weinig behoefte en belangstelling om er veel van te zien. Het was voornamelijk warm, druk en vol met geur van auto's en eten wat me niet lekker op de maag zou liggen als ik er voor gegaan was. Ik zag er weinig speciaals aan en heb ook gemist wat er nou zo hectisch aan is. Waarschijnlijk kijk ik na de cultuurschok die ik in Vietnam op straat heb ervaren nergens meer van op. Tenminste, dat is de verklaring die ik kreeg en me aannemelijk lijkt.
Op zondagmorgen werd ik op gehaald door de organisatie waarvoor ik zou gaan vrijwilligen. Samen met een aantal anderen werden we gedropt in een plaats waar behalve de plaatselijke bar (een koelkast met een parasol erboven) niets te beleven is. Het complex bestaat uit een gezamenlijke ruimte waar we met elkaar eten (en waar wifi is) en een aantal bungalows waar wij verblijven (twee stapelbedden, een badkamer, ventilator). Iedereen doet hier een ander programma en switcht (per week) naar een volgende. Het doet me een beetje denken aan een woongroep of een zomerkamp. Ik en mijn bungalowgenoot zijn de oudste van het stel en hebben goede gesprekken over de aanleiding van bepaald gedrag als je net van de middelbare school komt. We vinden weinig aansluiting maar hebben het wel gezellig met elkaar. De rest leeft in groepjes en behalve een paar uitzonderingen zijn de mensen niet bepaald sociaal. Driekwart zegt niks terug als je goedenmorgen zegt en iedereen staart naar een computer- of telefoonscherm in de vrije uurtjes. Behalve de verveling op sommige momenten kan ik er niet echt mee zitten en heb een leuke week gehad. Ik ben begonnen met de cultuur/intro week en heb veel van de omgeving gezien. Samen met mijn groepje vertrokken we iedere morgen achter in een truck naar alle bezienswaardigheden in de omgeving. We hebben ontzettend veel tempels bezocht waar we overal met de rituelen mee moesten doen (wierookjes, bloemen,kaarsje, drie keer bidden op je knieen,muntjes werpen voor geluk,trappen op en af lopen voor geluk, beelden optillen voor geluk, geld geven voor geluk, stokjes gooien voor geluk, klokken luiden voor geluk, beelden aanraken voor geluk enz.). Behalve dat het erg mooi was hadden we na de eerste ook al wel een beeld van alle anderen die nog zouden komen. De hoogtepunten waren voor mij het bezoek aan een school, de thaise taal les, kookles en de massage. Dat laatste was echter niks ontspannends aan aangezien er niet met handen maar met ellebogen en knieen gemasseerd wordt. Je kon boos kijken wat je wilde maar dat maakte het niet dragelijker (net als au roepen wat hier niks betekend). We hebben ook een apen tempel bezocht wat ongeveer tien keer extremer was dan het apen eiland waar ik eerder over vertelde. Mijn beeld van apen is flink bijgesteld na deze ervaringen in Azie. Ik had altijd het idee dat ze schattig waren zoals in de dierentuin en dat het,ook al mag het niet, zo leuk was als je er een thuis had die je vast kon houden als je televisie kijkt. In werkelijkheid blijken ze evil en kijken ze als het gevaar zelf uit hun ogen. Bij een krab of een bijt zou je drie keer naar het ziekenhuis moeten voor prikken dus was het veiliger om bij elkaar te blijven staan (de gids had een katapult). Toen ik hurkte voor een close up van een klein aapje vlak bij me en mn rug keerde naar de massa werd ik gelijk besprongen door een aap die zich vast klemde aan mijn arm. Ik geloof dat dit de dag is dat ik een nieuwe angst heb ontwikkeld.
Nu het weekend is zijn de meeste mensen voor wat afwisseling naar Bangkok vertrokken. Ik ben met een klein groepje overgebleven in het complex. We hebben ons gister naar het zwembad in Singburi laten brengen en vandaag ben ik mee gereisd om even te kunnen computeren. We moeten de kosten met elkaar delen maar dat heb ik er graag voor over. Er is ook een keer per week een uitstapje naar Tesco (supermarkt) waar iedereen naar uit kan kijken (lekkers kopen). In het complex krijgen we drie keer op een dag rijst, waarvan de eerste het ergst is omdat je ervoor op moet staan (7am). Ik heb deze week ook nodig gehad om te wennen aan de koude douche. Inmiddels heb ik ingezien dat je alleen overdag moet douchen, aangezien het hier 35 graden is en een beetje koud water meer dan welkom is.
Aankomende week ga ik 'werken' in het weeshuis. Ik kijk er wel naar uit maar ben ook een beetje huiverig voor wat komen gaat,aangezien het in niks overeenkomt met het beeld dat ik had. Ik hoor elke dag mensen klagen en teleurgesteld zijn over de inhoud van de programma's aangezien het thuis anders voorgesteld is dan de werkelijkheid. In het weeshuis schijn je geen of amper contact met de kinderen te hebben, maar mee te werken aan bouw projecten (muur maken, weg aanleggen, schilderen). Je kan ook les geven maar er is geen programma voor en het is onduidelijk wat de kinderen al weten of wat ze aankunnen. Ik denk dat ik er voor kies om een dag te klussen en de rest te teachen. Morgen eerste dag. Volgende week zaterdag of zondag zit voor mij het project er op en ga ik weer zelf aan de reis. Ik ben er nog niet uit hoe ik mijn tijd ga verdelen,maar verwacht linea recta naar het dichtsbijzonde eiland te bussen om een paar dagen een hutje aan het strand te bewonen. Ik hoop jullie niet te jaloers te maken, maar mocht het wel zo zijn: er gaat elke dag een vliegtuig deze kant op ;)