In Tanzania werd het ziekenhuis bezocht omdat ze dachten dat ik malaria had. In Valencia moest ik ook naar het ziekenhuis vanwege een enorme zonnesteek. Ik denk dat je al weet waar dit naar toe gaat. Ook in Chili heb ik een bezoekje mogen brengen aan het ziekenhuis. Het begon allemaal afgelopen zondag met het eten van een kiwi. Nienke eet al 20 jaar kiwi, maar dit keer kreeg ik dus een enorme allergische reactie. Echt heel bizar. Binnen een uur zat mijn hele huid onder de rode bultjes. Ik dacht dat trekt wel weg, maar maandagochtend was het alleen maar erger geworden. 's ochtends had ik een belangrijk college dus daar wilde ik graag heen, maar in de pauze toch maar even naar de coördinator van het buitenlandprogramma gegaan. Zij zei dat ik direct naar een kliniek moest gaan. Uhm oke dan gaan we dat doen, maar er was een probleempje. Ik wilde namelijk liever niet alleen. Hoewel ik me wel kan redden in het Spaans wilde ik graag iemand mee hebben die alles begrijpt gewoon voor de zekerheid. Mijn Chileense mama had gezegd dat ik moest bellen, maar al een aantal dagen had ik geen bereik en kon ik haar dus niet bellen. Gelukkig was daar Paul en die wilde wel met mij mee. Hier in Chili zijn er publieke ziekenhuizen en privé klinieken. Naar zo'n ziekenhuis moet je niet willen dus wij werden naar een kliniek gestuurd. Wat een ontzettend efficiënt systeem daar zeg (niet). Na 4 mensen en twee keer terug te zijn gestuurd naar de wachtkamer had ik eindelijk een dokter voor mijn neus. Hij vond het maar raar, want ik had geen koorts of last met ademen alleen die huid. Ik kreeg medicijnen daar zou het van afzwakken. Wij dachten alle twee dat het om pillen ging, maar komt er opeens een zuster met twee spuiten binnen! Als je mij kent weet je dat ik een angst voor spuiten heb en regelmatig flauw val daarvan. Dus ik meteen in de stress, maar gelukkig viel het mee. De volgende ochtend moest ik terugkomen voor controle. 's Avonds kwam mijn Chileense mama thuis, helemaal in de stress. Ze had mij wel vier keer gebeld die dag, maar mijn telefoon deed het dus niet. Ik voelde me best wel beetje schuldig. De volgende ochtend was het wel iets minder, maar het zat er wel nog steeds. Ik had geen last van andere symptomen, maar ik voelde me wel gewoon slecht. Dus samen met mijn Chileense mama naar het ziekenhuis. Dokter vond het nog steeds maar raar. Ik kreeg weer twee spuiten, wat een feest. De dag ervoor had ik blijkbaar ook een recept gekregen. Iets wat we alle twee niet mee hadden gekregen, vast door dat hele gedoe met die spuiten. Maar nu, na vier spuiten en drie dagen medicijnen is het bijna helemaal weg. Gelukkig maar, want over een week heb ik vakantie dus had er dan liever niet mee gelopen en die medicijnen maakte me echt een zombie. Voor nu even geen kiwi's meer voor mij.

Oke dat was het ziekenhuisverhaal, wat is er voor de rest gebeurd de afgelopen tijd. Niet heel veel bijzonders eigenlijk. Vooral gestudeerd en gedanst. Twee weken geleden ben ik mee geweest naar een optreden van het ballet. Ze hadden een optreden op een wijnboerderij net buiten de stad. Heel leuk om te zien dat het allemaal precies hetzelfde gaat zoals bij ons in Nederland. Te kleine ruimte om te dansen, aanpassingen die later toch weer terug worden gedraaid omdat er op een andere plek wordt gedanst. Kledingcrisis, tijdsstress etc.

Aankomende week hebben we nog één weekje les en dan is het afgelopen. De laatste dingen moeten worden ingeleverd en nog twee toetsen en een presentatie en dan zijn we er vanaf. Donderdagavond vertrek ik samen met Paul richting het zuiden. We pakken een nacht bus van 15 uur helemaal naar Puerto Montt en dan pakken we daarna de bus naar Chiloé. Daar zullen we een paar daagjes zijn, daarna gaan we naar Puerto Varas en we sluiten af in Valdivia. Ontzettend veel zin in! Waarschijnlijk is het wel koud en regen, maar het moet er heel mooi zijn. Woensdagochtend 8 juli komen we terug in de ochtend en dan ga ik meteen door naar het vliegveld om mijn vader op te halen!! Het zit namelijk zo, voordat ik naar Chili vertrok zei mijn vader altijd: Als je bij het ballet komt en je hebt een optreden dan kom ik naar Chili. Nu zijn we al die tijd met een stuk bezig en 9 en 10 juli zijn daarvan optredens. Toen opeens tijdens een repetitie zei de leider dat ik mee mocht dansen als ik dan nog in Chili zou zijn. Echt een geweldige ervaring waar ik meteen ja op het gezegd. Nadat ik mijn reisplannen had omgegooid stuurde ik mijn vader een berichtje van ga je ticket maar kopen, want ik mag dansen. Het was meer als een grapje, maar toen ik de dag erna mijn ouders sprak zei mijn moeder wil je echt dat je vader komt. Natuurlijk dat lijkt me ontzettend leuk. Ja ja ik kom wel zei mijn vader, maar niet echt serieus en toen zei mama als je nu ja zegt gaan we boeken ook. Dus toen hebben ze meteen een ticket geboekt. Echt heel bizar! Maar papa komt dus de 8e aan. 's avonds heb ik de generale voor de optredens en donderdag en vrijdag zullen we ook in Santiago zijn. Overdag laat ik papa de stad zien en 's avond dansen. Daarna zullen we zaterdagmiddag het vliegtuig pakken naar het noorden, San Pedro de Atacama. Donderdag komen we weer terug, vrijdag gaan we waarschijnlijk nog een dagje naar Valparaiso en 's avonds uit eten met mijn chileense mama als afscheid. Dan is zaterdag alweer tijd om terug te vliegen naar Nederland.

Als aankomende week voorbij is worden het 3 enorm leuke weken. Met sowieso als hoogtepunt mijn optredens met het Ballet! Aanstaande zondag hebben we nog een extra repetitiedag waarbij we ook met de kleding aan gaan dansen. Ik ben benieuwd of mijn lengte een probleem gaat opleveren ;)

Foto's zullen op facebook verschijnen tegen die tijd!