Gister ben ik na 5 maanden weer gearriveerd op Nederlandse bodem. Bij dezen mijn laatste blog om jullie te vertellen wat ik afgelopen maand allemaal heb gedaan. Dat is ontzettend veel, maar ik zal alles zo beknopt mogelijk vertellen.

Die maand begon met nog een weekje les. Nadat we alles hadden afgesloten en ingeleverd pakten Paul en ik donderdagavond de bus richting Puerto Montt. Daar kwamen we vrijdagochtend aan en meteen pakte we de bus door naar Castro, de hoofdstad van het eiland Chiloé. We moesten ook een deel met de veerpont en in dat half uurtje hadden we al meerdere zeehonden en zelfs dolfijnen gezien! Vanuit Castro pakten we een kleiner busje richting de andere kant van het eiland namelijk het dorpje Cucao. We kwamen 's avonds aan toen de zon al onder ging, maar wat was het een enorm mooi hostel. Eigenlijk was het gewoon een hotel. Direct aan het water gebouwd met enorm mooi uitzicht. De volgende dag gingen we wandelen in het Nationaal Park van Chiloé. Eerst door de bossen en daarna richting het strand. Een ontzettend mooie tocht. De volgende dag was het weer ietsje minder, maar we besloten toch om naar Punta Pirulil te gaan. Een soort steiger midden in de natuur iets ten zuiden van Cucao. Het was een tocht van een uur en omdat het zo geregend had was het ontzettend modderig. We hebben vaak tegen elkaar gezegd als een van ons niet onderuit gaat is dat een wonder. Het landschap was ontzettend mooi en toen we aankwamen stonden er wilde paarden. De dag erna besloten we terug te gaan naar Castro. 's Avonds hebben we daar voetbal gekeken, Chili stond in de halve finale van de Copa America. De volgende ochtend nog wat door Castro gelopen en 's middags de bus gepakt naar Puerto Montt en vanaf daar naar Puerto Varas. Puerto Varas is een stadje met veel Duitse invloeden van vroeger en omringt door twee vulkanen. Vulkaan Osorno en vulkaan Calbuco. Die laatste was een maand voordat wij kwamen nog uitgebarsten en heeft voor anderhalve meter as gezorgd. Dat ondervonden we zelf ook toen we de volgende dag naar Petrohue gingen om te wandelen. Het heel zandpad was bedolven onder as, wat het lopen erg zwaar maakten, maar het was een hele mooie tocht met constant uitzicht op vulkaan Osorno en het meer Todos los Santos die door bepaalde mineralen turquoise is. We zijn ook nog richting het meer gelopen door een op gedroogde lavastroom! De volgende dag in Puerto Varas scheen de zon volop en hadden wij een dagje kajakken op de planning staan. Samen met twee andere jongens van het hostel en de gids gingen we 's ochtend 11 uur op pad. We reden naar uitloper van het meer waar we eerste helemaal naar het einde toe kajakten. Daar hadden we perfect uitzicht op de nog rokende vulkaan Calbuco. De gids vertelde dat de krater net een paar dagen geleden was gesloten. Daarna gingen we naar het meer waar je op hetzelfde moment uitzicht had op vulkaan Osorno en Calbuco. Ondertussen zaten we al aardig wat uren op het water en ik was ondertussen helemaal verkleumd omdat je voeten nat waren. Dus ik was ontzettend blij dat we weer terug gingen. In het baaitje waar we moesten aanleggen was het ontzettend rustig en windstil dus daar hebben we nog even rondgedobberd voordat we terug gingen. De dag erna pakten we de bus naar Frutillar, een klein plaatsje aan het meer met ook veel Duitse invloeden. Je kon ontzettend goed vulkaan Osorno zien vanuit daar. Ondertussen hadden we de reis er bijna opzitten. Zaterdag pakten we de bus naar de laatste bestemmingen, Valdivia. Dit was een beetje de domper van de reis. Het weer was ontzettend slecht en de stad niet heel bijzonder. We zijn een middag nog naar Niebla gegaan om een fort te bekijken, maar dat was het ook wel. Dinsdag pakte we de bus terug naar Santiago.

Voordat we aankwamen in Santiago had ik al een smsje van mijn zus gehad dat mijn vader vertraging had. Ze konden niet landen in Buenos Aires dus hadden ze uitgeweken naar Montevideo. Dus in plaats van direct naar het vliegveld kon ik nog even naar huis spullen dumpen. Om één uur was die eindelijk geland en nadat hij vrij snel de douane door was konden we naar huis. Silvia kwam heel gezellig thuis om te lunchen en 's avonds had ik de generale repetitie van Antumapu. Het was een chaos avond met dingen oefenen, kleding passen etc. Donderdag liet ik papa alle hoogtepunten van Santiago zien en om zes uur waren we weer in het theater om voor te bereiden voor het eerste optreden. Het optreden ging goed, niet helemaal vlekkeloos, maar dat konden we verbeteren voor de volgende dag. Omdat vrijdag mijn laatste avond bij het Ballet zou zijn wilde ik iedereen wat geven als afscheid. 's Ochtends gingen we naar het grote winkelcentrum boodschapjes doen en 's middag hebben we in de keuken gestaan pannenkoeken bakken. Het optreden 's avonds ging ontzettend goed en ik heb ontzettend genoten om met iedereen op het podium te staan. Het was echt een onvergetelijke ervaring. Na een afscheidspraatje en ontzettend lieve woorden van Isabel en Fran waren de 60 pannenkoeken binnen 5 minuten op. Na alles opgeruimd te hebben en heel veel knuffels was het avontuur afgelopen. De volgende dag, zaterdag, vertrokken papa en ik 's middags naar het noorden van Chili, San Pedro de Atacama, de droogste plek op aarde. Het is echt een ontzettend toeristische plek, maar wel heel apart. Enige minpuntje was dat het hostel geen verwarming had en als de zon weg was werd het echt enorm koud. Daarnaast zijn we twee dagen naar 4000 meter hoogte geweest waar we ook echt kou hebben geleden, maar we hebben mooie dingen gezien. De maanvallei bij zonsondergang, geisers del Tatio bij zonsopgang, we zijn een hele dag naar de hoogvlaktes geweest waar we op ijs hebben gestaan en twee lagunes hebben bezocht. En de laatste avond voordat we weg gingen hebben we professioneel sterren gekeken. Eerst kregen we heel veel algemene informatie en daarna mochten we door 9 professionele telescopen kijken die allemaal op een ander verschijnsel gericht stonden. Zo kon je de formatie van baby sterren zien, een supernova, een ster die uit 11 miljoen sterren bestond, twee sterren die om elkaar heen draaiden en als hoogtepunt Saturnus. Je zag werkelijk de banen rondom Saturnus echt heel indrukwekkend. Donderdag verlieten we de kou weer en ging we terug naar Santiago. Ik was echt helemaal kapot en het plan om de volgende dag naar Valparaiso te gaan werd dan ook geschrapt. We sliepen wat uit en we pakten alles in. 's Avonds kookten we een echte Nederlandse maaltijd (Hutspot) voor mijn chileense mama. Na de laatste pisco sour was het avontuur toch echt voorbij. Heel wat traantjes werden er gelaten bij het afscheid 's ochtendsvroeg. Om 12 uur vlogen we met een tussenstop in Buenos Aires weer terug naar Amsterdam. Na 24 uur was ik weer thuis bij mijn ouders in Wijhe. Wat een omschakeling van Santiago naar Wijhe zeg. Ik heb wel even tijd nodig om om te schakelen. Om niet meteen helemaal weg te zijn werd er 's middags meteen met mijn chileense mama in Santiago geskypet. Ik had het niet beter kunnen treffen, wat een ontzettend lieve vrouw is dat en wat ga ik haar missen.

Dat waren mijn verhalen van mijn semester in het buitenland. De foto's van de afgelopen drie weken zal ik nog op facebook zetten!

Chao