Maandagochtend 20 februari vroeg eruit om de bus te halen naar Copacabana. Gelukkig vroeg genoeg, want die bus-terminals in Zuid-Amerika, daarvoor moet je gestudeerd hebben. Ik zag onmiddellijk vier 'boarding gates' (sic), maar nergens staat aangeduid welke bus vanaf welke gate vetrekt. Uiteindelijk blijkt dat je via alle vier de gates gewoon buiten op hetzelfde punt uitkomt, daar waar alle bussen geparkeerd staan. Dat je ook nog 1 boliviano (0,10€) tax moet betalen voor je de gate uit mag, staat nergens aangeduid, daarvoor moet je in een duister hoekje van de busterminal zijn.

Enfin, dat heeft allemaal zijn charme wel. Wat minder aangenaam is, is de kwaliteit van de bussen. Een groot verschil met de mega busmaatschappijen in Peru, en ik vermoed ook in Chili. De afgelopen week zijn er in Bolivië 2 vrij zware busongevallen gebeurd. Geen uitzondering, zo blijkt. Op een van die bussen zat de vriendin van iemand die ik onderweg leren kennen heb. Blijkbaar is die bus 's nachts van de weg geraakt, een paar keer over kop gegaan en een 5-tal meter lager uiteindelijk op z'n zijkant blijven liggen. Gelukkig geen zwaar gewonden, maar het zal je maar overkomen...

Los daarvan is met de bus reizen leuk. Iedereen doet het en je komt er mensen tegen. Zo zat ik op deze bus naast Yui, een japanse globetrotter, die toevallig ook in dezelfde treincoupé zat naar Machu Picchu. Met haar zal ik in La Paz nog 4 dagen optrekken...

Copacabana is een laid-back dorpje aan de oever van het Titicacameer, net over de grens in Bolivië. Het lijkt wel het mekka van de backpacker hier. Op zich niks mis mee, maar teveel is teveel. Het is alsof iedereen die van Lima naar Santiago trekt, of omgekeerd, hier in dit dorpje halt houdt. Dus langer dan een dag of 2 blijf ik hier niet. Genoeg om de lokale omgeving (Calvarieberg) even te verkennen en op naar La Paz!