Vandaag 9 januari 2015 begint een nieuw deel van onze reis. We gaan 17 dagen met een groep de Trans-Siberian Express doen van Moskou naar Beijing met stops in Irkuutsk en Ulaanbaatar.

De tour wordt door de reisorganisatie heel passend Vodkatrain genoemd. Het idee is dat je met een groep jongeren de tocht gaat doen en op elke stop wordt opgewacht door een honcho. Een honcho wordt in de gids heel mooi 'your local friend in a different city' genoemd. Deze gaat met ons de stad in en helpt ons op de goede trein terecht te komen. Dit zijn over het algemeen studenten die op deze manier bijverdienen, ervaring op doen in het toerisme en hun Engels verbeteren.

Dag 1 Pre-departure meeting in Moskou

Om 17:00 uur is onze eerste kennismaking met de groep in een hostel in Moskou. Deze liep meteen al uit omdat onze honcho anderhalf uur te laat was. Met grote smart keken we op naar de deur tot onze honcho binnenkwam. Dit is Dimitri. Een Russische jongen, waarschijnlijk eind twintig, die naast honcho ook werkt in een restaurant in Moskou. Tijd om de groep te ontmoeten. Onze groep bestaat voor de komende dagen uit een jong Australisch stel op huwelijksreis, een net beginnende advocaat uit Sydney, een lerares uit Engeland en twee vriendinnen uit Noorwegen.

Na wat formulieren ingevuld te hebben en de treintickets in ontvangst genomen te hebben bestond onze avondbesteding uit eten en voorbereiden op de volgende dag.

Dag 2 Trein

Al vroeg ging de wekker om een bezoek te brengen aan Lenin's mausoleum. Dit was erg indrukwekkend. Goed bewaakt en bijzonder om te zien hoe zijn lichaam is behouden sinds zijn overlijden in 1924. Daarna met hoog tempo terug naar het hostel. Daar stonden drie personenauto's klaar om ons naar het station te brengen. Dit was net zo spannend als je zou verwachten. Vol gas door het drukke verkeer, harde Russische muziek, maar op tijd bij onze bestemming.

Om 13:05 uur vertrok onze trein. De Vodkatrain deed meteen zijn naam eer aan. Een Rus met een vodkafles 'verstopt' in een handdoek kwam bij onze coupé gezellig kletsen. Hij vertelde dat hij een hartchirurg is op weg naar huis. Zijn verhaal was een beetje w***el, net als hij, maar we gingen er maar in mee. Hij was namelijk erg gezellig en kon een aardig woordje Engels. Onze tijdsbesteding op de trein is kort samen te vatten: drinken, kaarten, nog meer drinken en slapen. Veel meer is er niet te doen en dat is eigenlijk ook wel heel lekker.

Dag 3 Trein

We werden allemaal zwaar beroerd wakker. Niet alleen van de drank, maar ook van de hitte. Het is een vreemde gewaarwording om met korte broek rond te lopen en buiten een dik pak sneeuw te zien liggen. In onze coupé kan het raam niet open. In de gang overigens wel. Telkens als wij deze open doen, doet de train attendance deze weer dicht. Dit werd een spel van open-dicht-open-dicht. Uiteindelijk riep ze ons boos in het Russisch na waarna ze het raam op slot deed. Ze zal zelf de warmte meer waarderen.

We slapen in een vierpersoonscoupé die bestaat uit stapelbedden. Het is krap, maar goed te doen. Het lopen naar het restaurant is een avontuur opzich. Tussen de wagons door kan je lopen, maar hier zitten gaten aan de zijkant waar je zo op de rails kan kijken. Daarnaast ligt hier ook sneeuw op het pad waardoor het erg glad is.

Dagbesteding is wederom kort samen te vatten: slapen, lezen, kaarten en nog meer slapen. Weer een heftige dag op de rails dus.

Dag 4 Trein

Na een dag vooral te hebben gelezen was het tijd voor wat afwisseling. Op naar de restaurantwagon. Hier werd het een doel opzich om al het bier uit de koelkast leeg te drinken. Een dronken Rus vond dit allemaal erg gezellig en begon een heel verhaal in het Russisch. Dit was aan het begin erg leuk, maar werd steeds vervelender. Gelukkig viel hij daarna boven zijn bord in slaap waardoor we weer verder konden met het plunderen van de koelkast. We werden naast onze groep vergezeld door een Zweedse en Nederlandse jongen die beide alleen op reis zijn. Toen het later begon te worden gingen we onze coupé in. Zoals eerder gezegd is deze geschikt voor vier personen. Wij zaten hier nu met zijn tienen. Deze groep werd nog groter door twee Russische mannen die met eten en drank aan kwamen zetten. Met handen en voeten werd duidelijk dat ze een soort soldaten waren en eentje een medaille gekregen. Wat hiervan waar is zullen we nooit weten, maar het eten wat ze brachten was erg lekker. Na meerdere klachten was het toch echt tijd om te slapen. twaalf man in één coupé maken toch iets te veel herrie.

Dag 5 Trein

Vandaag was een stille dag na alle klachten van de voorgaande avond. Een beetje gekaart en vroeg naar bed. De volgende dag komen we namelijk rond 08:00 uur aan in Irkuutsk. In Irkuutsk is het vijf uur later dan in Moskou. We komen dus gevoelsmatig om 03:00 uur 's nachts aan. Genoeg slaap pakken werd hierdoor geen succes.

Dag 6 Aankomst in Irkuutsk

Eén uur slaap verder kwamen we aan in Irkuutsk. Dit is één van de grootste steden in Siberie met een populatie van bijna 600.000 inwoners. Onze nieuwe honcho stond ons al op te wachten en had een busje klaar staan. Dit is Xsenia, een Russisch meisje dat Amerikaanse cultuur studeert. We maakten meteen een rit van ruim een uur naar Listvyanka, een plaatsje aan Lake Baikal. Dit is het grootste zoetwater meer ter wereld wat 20% van het totaal zoete water op de wereld bevat. Na een hobbelige route kwamen we aan in ons chalet. We werden blij verrast met een tweepersoonskamer en eigen badkamer. Na vier nachten in een veel te hete trein te hebben gezeten zonder iets van een douche, was douchen prioriteit nummer één. Nadat we opgefrist waren verzamelden we ons in het restaurant van het chalet. Dit heeft meer weg van een huiskamer als een restaurant. De Russische tv stond hard aan, er liep een kat, een puppy en er zat een grote Russische dame achter de laptop. Onze honcho gaf ons een korte introductie waarna we naar Lake Baikal liepen. We begonnen met een goede maaltijd na alle dagen noodles te hebben gegeten op de trein. Hier hebben we nog over een klein marktje gelopen en een zeehondenshow gezien. Deze leven in Lake Baikal. Vervolgens nog een lange wandeling gemaakt naar een museum over het meer. Toen we terugkwamen in het chalet was de tafel al gedekt. De salade viel het meest in de smaak, omdat dit eindelijk iets gezonds was na 4 nachten trein.

Dag 7 Listvyanka

Na elf uur geslapen te hebben stond het ontbijt al voor ons klaar. Vandaag is de grote dag. Dog sledding staat op het programma. Dit alles vind plaats op een boerderij op loopafstand van ons chalet. We mochten zelf de slee besturen. Dit deden we om de beurt op een parcours van 5 km, wat binnen 10 minuten al gedaan was. 'S avonds hebben we de tradiotionele Banja gedaan. Hierbij hebben we tsjapka's gedragen, dit zijn vilte hoedjes om je haar te beschermen tegen de hitte. In de sauna wordt je op je rug 'geslagen' met Venik, een takkenbos. Afkoelen doen we door in de sneeuw te rollen.

Dag 8 Irkuutsk en terug in de trein

Vandaag is de laatste echte dag in Rusland. Deze begon bij een Black Smith. Hier konden we zelf een zwaard of een ketting maken. Een zwaard zou drie uur duren, dus hebben we het maar gehouden op een ketting. Hier kon een symbool naar keuze op komen. Dit is uiteindelijk het symbool voor joy and happiness geworden. Wat we hopelijk genoeg gaan krijgen op onze reis. Daarna was het tijd om terug naar Irkuutsk te gaan. Hier hebben we een lunch gehad met heerlijke dumblins en een stadstour gedaan. Deze eindigde in een pub. Hierna was het tijd om weer de trein op te zoeken. Dit keer niet zo lang als daarvoor. Met twee nachten zijn we de trein alweer uit.

Dag 9 Trein - grensovergang Rusland/Mongolië

Na een rustige eerste nacht in de trein is het vandaag tijd om Mongolië in te gaan. En dit blijkt niet zomaar iets te zijn. Het heeft ons in totaal 8 uur, 6 paspoortcontroles, 2 formulieren en twee keer een check van de coupé gekost. Tegen de tijd dat we de grens over waren was het alweer avond.

Dag 10 Ulaanbaatar

Om 05:40 uur kwamen we aan in Ulaanbaatar, de hoofdstad van Mongolië. Onze nieuwe honcho Odka stond hier op ons te wachten. Hierna was het tijd om geld te wisselen. Je voelt je erg rijk door de Mongoolse Tugrik. Eén euro is rond de 2000 Tugriks. Hierna gingen we door naar ons hotel. Eerst even een paar uur powernappen en op Ulaanbaatar in. De honcho had geregeld dat we konden brunchen bij een Mongoolse barbecue. Een ontbijt met meerdere borden vlees, zoals het hoort. Klaar om de stad in te gaan! Het valt meteen op hoe rustig het overal is. Het is dan wel zondag, maar het blijft een hoofdstad. Na een korte wandeling over het centrale plein in Ulaanbaatar gingen we door naar de black market. Wij waren hier letterlijk de enige toeristen, maar lastig gevallen werden we niet. Na nog wat souvenierwinkeltjes gezien te hebben waren we weer betijds in het hotel. Nog even wat extra slaap pakken na een korte nacht.

Dag 11 Ulaanbaatar - Ger Camp in Gorkhi-Terelj National park

Vandaag gaan we naar een Ger Camp. Een ger is een traditionele Mongoolse tent, waar we de komende twee nachten gaan verblijven. Onderweg hebben we nog een stop gemaakt bij een beeld van Chinggis Khaan. Dit is enorm groot en gemaakt in 2006, 800 jaar na het samenvoegen van de Mongoolse stammen. We konden hier naar binnen gaan, wat zorgde voor een prachtig uitzicht. Hierna was het nog een uurtje rijden naar het Gorkhi-Terelj National park. Onderweg zijn we nog gestopt om gieren en arenden vast te houden. Het ger camp kwam in zicht op een prachtige locatie te midden van heel veel niks. De tenten zijn verassend warm. Ze worden warm gehouden met een openhaard. Af en toe moet er nieuw hout op om het warm te houden. De wc is om te huilen. Een geur die opzichzelf al dodelijk is met daarnaast een behoorlijk groot gat in de grond. Groot genoeg om in te vallen. Daaronder lag een perfecte stapel poep van ruim een meter hoog. Ondanks dat ligt het kamp op een prachtige locatie. Vooral glooiende heuvels, rotsen en heel veel stilte. Mongolië bevalt tot nu toe prima. Vrolijke mensen, mooie landschappen en lekker eten.

Dag 12 Ger Camp

Een vroege dag vandaag met veel op het programma. Te beginnen met het verkleden in traditionele Mongoolse kleding. Dit bestaat uit een hoge hoed. Hoe hoger de hoed hoe belangrijker de persoon is. Aan de hoed hangen kralen kettingen. Deze hangen half over het gezicht. Onze honcho gaf aan dat ze dit doen omdat de Mongoolse vrouwen hiermee een smaller gezicht willen creëeren. Verder hoort hier een traditionele jurk bij. Als hier een band om zit, betekent dit dat men niet getrouwd is en vice versa. Wel zo duidelijk dus. Volgende punt op het programma is paardrijden. Twee oude mannetjes kwamen ons halen om te gaan rijden. Eentje te paard, de ander moest lopen. Het was een spectaculaire tocht en een goede eerste keer op een paard. Verkleumd kwamen we terug (-18 C) in de ger. Daarna was het tijd voor de lunch bestaande uit drie gangen. We krijgen hier twee keer per dag een warme maaltijd. Na de lunch zijn we op bezoek gegaan bij een Mongools gezin. Na een hobbelige weg met het busje (respect voor de chauffeur) kwamen we aan bij twee tenten. Eén daarvan was een schuur en de ander zat vol met acht man. Met onze groep daar nog bij maakte dit een behoorlijk volle tent. De familie was bezig met het maken van dumblins, erg populair hier in Mongolië overigens, die ze maakten voor het Mongools nieuwjaar, Tsagaan Sar. De jongeren in de tent konden goed Engels, de rest werd vertaald door onze honcho. Het was een bijzondere ervaring en eigenlijk ook een beetje ongemakkelijk. Wel is dit een mooie manier om een extra kijkje te nemen in de Mongoolse cultuur. 'S avonds in het ger camp hebben we zelf geleerd om dumblins te maken en nog de film 'The Mongol' gekeken over het leven van Chinggis Khaan, de man hier in Mongolië.

Dag 13 Terug naar Ulaanbaatar

Spullen pakken en terug naar de bewoonde wereld. Hier maken we eerst een stop in een klooster waar de monniken bezig waren met een ritueel. We kwamen terecht in een soort zaal waar de monniken in banken zaten. Hier waren er drie die in het midden zaten en heel snel door elkaar praatten. Daarna moesten we langs een paar objecten lopen waar de Mongolen zelf hun handen bij elkaar houden en hun hoofd buigen. Daarna kwamen we langs een monnik waarvoor we hetzelfde moesten doen waarna hij je met papieren op het hoofd tikte. Bijzonder ritueel, maar hadden geen idee wat er nou gebeurde. Achteraf vroegen we aan de honcho wat we nou precies bijgewoond hebben. Ze vertelde dat de monniken in de oud-Mongoolse taal spraken wat zij zelf ook niet kan verstaan. Wat ze zeiden zou in iedergeval iets goeds moeten zijn. Onduidelijk verhaal, maar toch een bijzondere ervaring. Daarna terug naar het voorgaande hotel in Ulaanbaatar. Tijd voor een douche en een normale wc! 'S avonds zijn we naar een Mongoolse show geweest waar traditionele muziek werd gemaakt en gezongen en gedanst. De show was erg leuk en soms was het lastig om de lach in te houden vanwege de rare keelklanken. Door de Mongolen wordt dit Khoomei genoemd.
Daarna gegeten als koningen. De sfeer was zo goed dat we besloten een karaoke avond te houden. Dit is niet zoals we gewend zijn in een kroeg, maar in aparte kamers die je als groep kan huren. De karaoke was een groot succes. De sfeer dan. Over de zangkunsten moeten we het maar niet hebben. Na veel te veel gedronken te hebben, was het tijd voor bed. Over een paar uur moeten we alweer op. Onze trein vertrekt al om 07:15 uur.

Dag 14 Trein - Grensovergang Mongolië/China

De dag begon goed. Eén iemand had zich verslapen en Myron is de held geweest om hem wakker te maken. We vertrokken 20 minuten later als gepland, maar na snel gelopen te hebben toch nog op tijd in de trein. Wat opvalt is dat deze trein veruit het mooist, schoonst en modernst is van allemaal. Overal lazen we dat het alleen maar slechter zou worden. Het tegenovergestelde bleek waar. Geen verwarming die te hoog staat en een schone wc. Iedereen ging meteen slapen en rond 13:00 uur waren we weer een beetje bij de levenden.

Rond 19:00 uur gaan we de grens over. Dit neemt minder tijd in beslag als de grensovergang van Rusland naar Mongolië. We waren misschien drie uur kwijt. Hierna was het echter tijd voor de wisseling van de wielen. De rails in China hebben een ander formaat. Vlak na de grensovergang reden we een soort garage in. Hier werden de wagons los gekoppeld en omhoog gehezen. Vervolgens rolden de wielen eronder vandaan, waarna er nieuwe voor in de plaats aankwamen rollen. Vreemde ervaring en nam toch wel een paar uur in beslag.

Dag 15 Aankomst in Beijing

Het landschap is totaal veranderd als we wakker worden. Veel bergen en kleine dorpjes. We zijn duidelijk in een ander land. Rond 12:00 uur arriveren we in Beijing. Onze honcho 'Snow' stond ons op te wachten. Eerst naar het hotel. Dit is in het Shicha Hai gebied. Een gebied met veel gezellige straatjes en winkeltjes. In de lobby van het hotel is het een halve dierentuin. Ageponissen en parkieten in kooitjes, vissen in een vaas en twee krekels. Ook nog een bijzondere zwarte vogel die 'Ni Hao' zei bij binnenkomst. De dag begon met een stevige lunch. Het eten is hier heerlijk. Ook hoef je niet bang te zijn om een hond of kat voorgeschoteld te krijgen. Onze honcho vertelde dat dat toch echt alleen in het Zuiden van China is. Hier is eend erg populair en de standaard vlees- en rijstgerechten. Hierna gingen we naar het plein van de hemelse vrede, Tiananmen. Een reuzachtig plein, 440.000 M2, waar volgens onze honcho zeker een miljoen mensen op kunnen. Hier waren we rond 17:00 uur want om 17:22 uur vind er een ceremonie plaats waarbij soldaten de Chinese vlag naar beneden hijsen.

Vervolgens zijn we naar een markt gelopen vol met eetkraampjes. Hier kon je de raarste dingen eten: kakkerlakken, slang, schorpioen, spin, zeepaardjes, noem het maar op. Om toch een beetje cultuur te 'proeven' hebben we heel dapper een schorpioen gegeten en een hapje slang genomen. De schorpioen was erg lekker, wij vonden dit zelf vergelijkbaar met chips. De slang was geen succes, erg taai.

'S avonds zijn we nog kort naar een zwarte markt gegaan. Niet spectaculair, maar het afdingen is hier echt een ding. De prijs waarmee ze beginnen is duurder als we gewend zijn in Nederland. Als je wegloopt wordt deze prijs soms 10x of zelfs meer verlaagd.

Onze indruk van Beijing is tot nu toe goed. Gezellige straatjes, lekker eten en veel bezienswaardigheden. Het is een grote stad met 21 miljoen inwoners. De honcho gaf echter aan dat dit er waarschijnlijk zelfs 30 miljoen zijn, omdat veel mensen niet in Beijing staan ingeschreven. Smog is aanwezig, maar niet zo erg als verwacht. Dit is door meerdere maatregelen flink afgenomen de laatste jaren. Bijna alle scooters zijn elektrisch. Goed voor het milieu, maar je hoort ze niet aankomen waardoor je soms bijna van je sokken wordt gereden. Autobezitters mogen niet alle dagen in de week rijden. Het laatste nummer van hun nummerbord bepaalt welke dag zij niet mogen rijden. De censuur is opvallend aanwezig. Geen facebook, youtube, twitter, google en veel meer.

Dag 16 Beijing

Vandaag gaan we naar de Chinese muur, één van de zeven wereldwonderen. Dit doen we op het deel Mutianyu, twee uur rijden buiten de stad. Een rustiger deel van de muur en het favoriete deel van onze honcho. Dit was een goede keuze. Weinig mensen en een prachtig uitzicht. Hier hebben we een paar uur over gelopen.

Een deel van onze groep ging vandaag al weg. Na deze gedag gezegd te hebben waren we nog met vijf man over. Hiermee hebben we uitgebreid gegeten en heeft onze honcho ons in een gezellige straat, Hutong, afgezet. Hier waren veel kroegjes en zelfs wat live muziek. Chinees gezongen, maar verder prima. Na een gezellige avond en een lange wandeling terug, omdat de metro eerder dicht ging als we dachten, was het tijd om te gaan slapen.

Dag 17 Beijing 'On our own again'

Na een gezamenlijk ontbijt, zeiden we gedag tegen de laatsten van de groep. Na 17 dagen in een groep gereisd te hebben zijn we weer met zijn tweeën. Op naar ons volgende hotel! We blijven namelijk nog drie nachten in Beijing. De reis naar het hotel duurde langer als gepland. Vanuit een app waar onze reservering in stond was de locatie verkeerd aangegeven. Ja echt waar, niet onze schuld! Het hotel maakte de lange wandeling meteen weer goed. We werden vriendelijk ontvangen en onze kamer werd gratis ge-upgrade naar de honeymoon suite gewoon omdat deze vrij is. De kamer is in tradiotionele Chinese stijl ingericht. Het het Double Happiness Courtyard Hotel en mag met recht 'Double Happiness' genoemd worden. Na het inchecken gingen we er meteen vandoor naar de Temple of Heaven. Dit bevind zich in een mooi park. Wat het extra leuk maakt, is dat het vandaag zondag is. Er waren een hoop Chinezen die hier waren voor vrijetijdsbesteding. Er waren rijen waar men kaartspellen deed, dammen, sporten en dansen. Een gezellige bedoening. De tempel is het grootste ronde gebouw in China. Hier werden kalven geofferd voor een goede oogst. Hierna hebben we nog wat rondgedwaald in de smalle steegjes in Beijing. Deze liepen uiteindelijk uit op Qiamnen Street. Dit is één van de gezelligste stukjes die we tot nu toe in Beijing gezien hebben.

Dag 18 Beijing

Nog twee volle dagen te gaan in Beijing. Vandaag gaan we naar het Summer Palace. Dit is wat verder aan de buitenkant van de stad. Erg mooi en zeker een aanrader om heen te gaan. Dit bestaat uit vooral mooie architectuur, een groot meer, mooie tuinen en een heuvelachtig landschap.

'S avonds hebben we in een Chinees 'hot pot' restaurant gegeten. Heel erg lekker. Hierbij krijg je bordjes met rauw vlees die je in het kokende water doet. Het wordt ook wel het Chinese fonduen genoemd.

Dag 19 Laatste dag Beijing

Vandaag gaan we naar één van de grootste attracties van Beijing, the Forbidden City. Dit diende als een thuisplek voor de keizers en hun gezinnen. Ook was dit de plek voor ceremonies en politieke zaken voor bijna 500 jaar. Alles zit binnen gesloten muren en het is behoorlijk groot. Jammer genoeg wel erg druk in vergelijking tot de andere plekken waar we geweest zijn in Beijing. Daarna zijn we nog het Jingshan park in geweest achter de verboden stad. Hier had je een prachtig uitzicht over Beijing en de verboden stad.

Vanavond gaan we nog uiteten met iemand van de Trans-Siberian groep die hier ook ergens rond hangt. Morgen vliegen we naar Tokyo en gaan we drie weken door Japan reizen!