Zoo!! Leuk dat jullie dit blijven lezen, maar dan moet ik natuurlijk wel blijven updaten!
Heb inmiddels weer zoveel dingen gedaan! Om maar niet te beginnen met een tripje die ik heb gemaakt, omdat ik veel vragen krijgen of ik überhaupt wel een stage doe, omdat ik daar niets over schrijf en wel over uitstapjes, hier een stukje over mijn dagelijks leven hier in Beijing.
Het ene moment denk ik echt, goh wat is deze stad toch heerlijk. De Chinese mentaliteit, het chaotische verkeer, het gemak waarop alles gedaan wordt en het feit dat iedereen zo ongeveer op straat leeft. Het andere moment denk ik, 'ik zou hier nooit kunnen wonen'! om precies dezelfde redenen! Het verkeer is soms zo chaotisch dat het gewoon gevaarlijk is. Mensen rijden over het fietspad met hun auto, taxi sjezen overal langs, autobestuurders kijken niet om of er misschien ook verkeer aankomt, misschien fietst er wel een fietser links naast hun, voor dat ze van hun parkeerplaats willen wegrijden, wat vaak ook midden op de weg is! Het valt niet goed te beschrijven.. Dat moet je zien! Soms zit ik zomaar ineens op de derde rijbaan op de ringweg in Beijing… Ongelofelijk! Haast hebben mensen hier totaal niet, wat zijn voor- en nadelen heeft ;) En tja, er zijn nou eenmaal miljoenen Chinezen in Beijing. Ik meende dat er ongeveer 17 miljoen mensen in Beijing wonen. En vergelijk dat maar eens met NL!
Mijn stage is ook erg leuk, mag met veel dingen mee 'gluren', meedoen, ook bij verschillende afdelingen en verschillende onderwerpen. Daar heb ik zeker niets over te klagen! Elke ochtend ga ik op mijn fietsje, die ik voor 80kuai (8.5 euro) heb gekocht, door het drukke verkeer naar mijn stage. Soms, als ik de fiets op de ambassade heb laten staan omdat we ergens met de taxi of metro heen gaan, neem ik 's ochtends een taxi. Taxi's krijgen is alleen niet altijd even makkelijk, zeker niet als er bij jou ook Chinezen op een taxi staan te wachten, die gaan dan vaak voor. (Geen discriminatie! ;) )
Tegenwoordig eet is 's ochtends een broodje met hagelslag als ontbijt, dankzij een pakketje van mijn mama!! :-D Anders weet ik ook niet wat ik als ontbijt moet nemen. Rijst, jaozi (dumplings) of baozi (stuffed buns/bapao) trek ik 's ochtends niet en van cruesli ben ik ook niet heel erg fan. Als je hier verteld dat je thuis brood eet als ontbijt en lunch kijken ze je erg raar aan. Als je hier een broodje als avondeten eet, kijken de meeste mensen je ook raar aan (om maar niet te beginnen over als je het op de fiets op eet!!) 's Middags is het de gewoonte om uit eten te gaan naar een restaurant, net als 's avonds. Je eet ook hetzelfde. Bij het werk zit een heerlijke Italiaan, een goede Sichuanees (Chinees), Koreaan, Japanner, Vietnamees, een erg dure Duitser met currywurst und pommes frites, noem maar op! De baozi wil ik nog wel eens eten, als ik moe ben, en lekker thuis wil eten. Deze zijn 4 kuai (45 eurocent) en dan heb je echt een hele maaltijd! Verder ben ik fan van de zure groene mandarijnen en drink ik bij mijn ontbijt 's ochtends Ovomaltine! Er zijn een aantal westerse supermarkten waar je redelijk veel westerse producten kunt kopen, haribo snoepjes, Duitse broodjes, Nederlandse dure Goudse kaas of Italiaanse Gnocchi uit een pakje :D Maar ook zit er in Beijing een Wal Mart en een Carrefour waar ik beide nog nooit ben geweest.
'S Ochtends op de fiets zie ik vaak hetzelfde. Mensen die rekken en strekken. Oude opa's en oma's die zo hun been op een muurtje gooien, die de takken aan de bomen gebruiken als fitness apparaat. En elke ochtend vaak dezelfde mensen. In het begin kocht ik 's ochtends nog wel eens een krant op straat. Het oude mevrouwtje dat deze kranten verkoopt, zag mij vaak al aankomen, en pakte dan de krant alvast voor mij en legde het in mijn fietsmandje. Ik hoefde er niet eens mijn fiets voor af! Doordat je dingen herkent, zoals dezelfde mensen die elke ochtend de bladeren op straat opvegen, ieder een kant van de weg, beging je je thuis te voelen binnen een bepaalde omgeving ;) Chinezen die bij het stoplicht staan te wachten, maar niet op het 'oversteek knopje' drukken, maar liever wachten op een moment waarop er (in de spits) even geen auto's aankomen. Totdat iemand anders op het knopje drukt.

Er valt nog zo veel meer te zeggen, maar ik ga nu eerst op bed. !