Mijn plan was om vanuit Boston naar de Niagara watervallen te gaan. Ik opende 'Google Maps' en zocht naar Niagara Falls. Niet wetende dat Niagara Falls zelf ook een plaats is, en dus niet enkel een park, leek Buffalo de dichtstbijzijnde stad. Ik boekte daarom een bus naar en een hostel in Buffalo. Vrijdag 5 september vertrok 's avonds de nachtbus naar Buffalo. De reis was verschrikkelijk! Ik dacht slim te zijn en geld voor een overnachting uit te sparen door de nachtbus te nemen, 'but I learned the hard way'. Om de twee à drie uur gaan alle lichten aan en wordt je wakker gemaakt voor de stop, om nog maar te zwijgen over de super oncomfortabele stoelen. Zelfs met een hoofdkussen en een blinddoek was het bijna onmogelijk te slapen. Ik zat gelukkig wel naast een interessante kerel uit Londen. Zijn hobby was 'Airsoften', op elkaar schieten met replica wapens die kleine plastic bolletjes afvuren. Hij vertelde over een locatie in de buurt van zijn woonplaats waar je een zombiespel kunt doen, met acteurs die als zombies verkleed zijn, in een verlaten winkelcentrum (vraag me voor meer info). Toen we bijna bij de bestemming waren kwam de chauffeur de kaartjes van ons traject controleren. Bij mij zei hij "Buffalo, next stop" en tot mijn grote verbazing zei hij bij de volgende "Niagara Falls, second stop". "Wacht, is Niagara Falls ook een stad met een stopplaats" dacht ik. "s***, had ik een ticket tot daar moeten kopen…". Aangezien ik toch al mijn hostel in Buffalo had geboekt en het onmogelijk was om nog snel een extra busticket te kopen, besloot ik maar om gewoon in Buffalo uit te stappen. Ik vertrok te voet naar het hostel en kwam er om ongeveer 6u 's morgens aan terwijl het hostel pas om 8u open ging. Na een half uurtje op een bankje voor de deur te hebben gelegen, begon het te regenen en leek me het de moeite waard om gewoon proberen aan te bellen. Er was namelijk een 'Service' deurbel. Gelukkig was de receptionist al zo vroeg op en kon ik inchecken. Ik legde me nog een paar uurtjes in bed om de slechte nachtrust van een paar uur geleden in te halen.

In de namiddag informeerde ik me naar de 'Niagara Falls'. Blijkbaar kon je voor twee dollar een bus naar daar nemen en dit was slechts een uurtje rijden. Achteraf was het dus niet zo slecht om naar Buffalo te zijn gegaan in plaats van Niagara Falls, want het hostel was goedkoop en Niagara Falls zelf leek een redelijk arm en onveilig stadje. In het hostel waren enkele vrijwilligers in de keuken aan het koken. De ingrediënten hadden ze gratis uit supermarkten die het anders gingen weggooien en de maaltijden gingen ze 's middags aan daklozen uitdelen. Terwijl ze aan het koken waren begon ik een gesprekje met één van de vrijwilligers, Molly. Ik had opgepikt dat zij veganist was, dus ik vroeg haar "waarom ben je veganist". Nu moet ik even tussen door vermelden dat ik me schaam voor mijn bekrompen gedachtes over vegetariërs en veganisten vóór het gesprek. Ik heb altijd wel respect gehad voor hun keuze, maar ik heb ze nooit begrepen, tot nu toe dan. Ik dacht, zoals misschien de meesten, dat de meest voorkomende reden om vegetariër te zijn is dat ze het zielig vinden voor de beestjes die doodgaan. Ook al kan ik er een beetje begrip voor opbrengen, aangezien ik ook dubbele gevoelens heb bij de gedachte aan het jagen op dieren (ook al is het puur om op te eten), vond ik het toch een beetje raar dat ze niet inzien dat dat gewoon overleven is, 'the circle of life', 'survival of the fittest', bovenaan de voedselketen staan. Het is gewoon natuurlijk om te doden om te eten en dus te leven. Met dit in mijn hoofd begreep ik veganisten dus al helemaal niet, want van koeien melken of eieren oprapen gaan ze niet dood. Nu, wat Molly mij toen antwoordde is voor sommige misschien heel logisch, maar voor mij was dit een openbaring. Ze antwoordde, "Voor mij is veganist zijn een vorm van protest. Veel dieren waar wij de vruchten van plukken, zijnde huid, vlees, melk en eieren, leven in erbarmelijke omstandigheden. Sommige dieren ondergaan een hele lijdensweg voordat ze geslacht worden." En je hele leven hutje, mutje tegen elkaar staan is ook niet fijn. Natuurlijk wist ik dat dit gebeurde en wist ik wat legbatterijen waren, maar was ik er om de één of andere domme reden niet in geslaagd om er ook bij stil te staan of om het te koppelen aan vegetariërs en veganisten. Molly zei ook dat ze wel weer vlees en eieren zou eten als ze zeker was dat de dieren op een diervriendelijkere manier behandeld werden. Dus vanaf nu gaat iedereen scharreleieren, -melk en -vlees kopen. En andere reden om vegetariër te zijn is om gewoon de vleesconsumptie te verminderen en al de gezondheids- en milieurisico's die daarmee gepaard gaan. Zo schijnt bijvoorbeeld het effect van de scheten van alle koeien tezamen een niet-te-verwaarlozen effect te hebben op het broeikaseffect. Vlees afwisselen met vis is daarom ook nog een advies dat ik jullie meegeef.

Oké, genoeg daarover. In de namiddag ging ik met een jongen van het hostel, Shawn, de stad verkennen. Shawn is 18 en zocht in Buffalo een nieuwe woonplaats, een baan en het begin van een nieuw leven. Hij was al een aantal dagen eerder dan mij hier aangekomen en was dus een ideale gids. Buffalo telt 300.000 inwoners en is qua inwoners en oppervlakte vergelijkbaar met Utrecht of Gent . De stad was echter redelijk uitgestorven en bijna alles was dicht, terwijl het een zaterdag was. Het leek meer op een stad die vroeger heel weelderig was en nu volledig verlaten is, een 'ghosttown' bijna. We gingen naar de haven waar een groot marineschip ter bezichtiging lag. Na het maken van wat grappige foto's en filmpjes met de GoPro gingen we terug naar het hostel. Die avond ging ik maar op tijd naar bed, want de nacht ervoor was niet veel soeps en ik wilde zondag al om 8uur 's morgens de bus nemen naar…

Niagara Falls. Ik kwam met de eerste bus van die dag aan bij het bezoekerscentrum om 9u 's morgens. Twee chinezen die ook in hetzelfde hostel verbleven liepen samen met mij naar de informatiebalie om te kijken naar de verschillende tickets die er beschikbaar waren. Je hebt daar namelijk een aantal betalende attracties waar je apart of in een bundel voor kunt betalen. Het Chinees gezelschap was echter van korte duur, want tot mijn verbazing zeiden ze dat ze de bus om 11uur al terug namen, ja 11uur 's morgens. Ze wilde dus snel snel de boottocht doen en hadden niet eens de tijd om te kijken wat er nóg allemaal te doen was. Ik moest niet lang nadenken voordat een korte "okay have fun" uit mijn mond kwam, ik me meteen omdraaide en verder op mijn gemak naar de informatiebalie liep en dacht "welke imbiciel komt naar de Niagara Falls om na nog geen twee uur weer weg te gaan". Ik heb nu wel zin in chinees eigenlijk, maar de 'babi panghang', 'bami goreng', gebakken bananen, saté, 'ku lo yuk', 'tsjaptjoi' en 'foe yong hai' van thuis kun je hier helaas niet krijgen…Anyways, ik kocht een bundel voor 37 dollar waar ik alle hoofdattracties mee kon bezichtigen en gratis op het hop-on-hop-off treintje kon. Eerste stop, de kelder van het bezoekerscentrum waar een korte film over de geschiedenis van deze magische plek te zien was. Ik was een klein beetje bang voor 'spoilers', maar ik vertrouwde erop dat 'the real deal' toch nog altijd een grotere indruk op me ging maken dan de fragmenten uit dat filmpje. En dat was ook zo, geen enkele foto of video komt in de buurt van wat je daar meemaakt. Met wat meer kennis over de ontdekking, de bewoners en de beroemdheden van deze plek ging ik naar de volgende attractie, de boottocht. De boot van de Amerikanen heet 'Maid of the Mist' en vaart daar al sinds 1846 bezoekers op en af. Ze is vernoemd naar de Maid of the Mist, een indianenmeisje dat volgens de legende zich opofferde om haar dorp te redden. Op de boot kregen we allemaal een mooie blauwe poncho die meer dan van pas kwam toen we tot heel kort onderaan de 'Horseshoe' waterval gebracht werden. Op de boot kon ik het niet laten een scene uit 'Bruce Almighty' te imiteren, waardoor ik erg vreemd bekeken werd door de mensen die naast me stonden. Next stop, 'Cave of the Winds', waar je tot bijna letterlijk onder de waterval kunt lopen. Ook hier krijg je niet voor niets een poncho en zelfs sandalen zodat je schoenen droog blijven. Maar zelfs met de poncho blijven je kleren niet droog als je op 'Hurricane Deck' gaat staan (zie foto's). Dat waren echter wel de coolste minuten van die hele dag en misschien ook wel van de hele reis tot nu toe. Na het bezoek aan 'Cave of the Winds' wandelde ik naar de andere kant van het park, waar 'Three Sisters Islands' en 'Luna Island' waren. 'Luna Island' was helaas afgesloten, maar het heet zo omdat je er 's avonds regenbogen kunt zien door het maanlicht… heel romantisch! De dag was pas half om dus ik besloot om ook de Canadese kant te bezoeken. Hiervoor moest ik de 'Rainbow Brigde' over en langs de Canadese douane. Op de brug hoorde ik tot mijn verbazing een taaltje dat wel Limburgs kon zijn… en dat was het ook. 'What are the odds' dat ik op de brug tussen Amerika en Canada een koppel uit Echt/Susteren tegen kom. Weer eens Limburgs kunnen praten was natuurlijk ook heel leuk. Aan de Canadese kant was ik voor 18 dollar nog één attractie gaan bezichtigen, 'Journey behind the Falls'. Hier liep je tot onderaan de 'Horseshoe' waterval en kon je door een tunnel in de rotsen lopen die uitkwam achter de waterval. Dit zicht was echter niet zo spectaculair als ik had veracht, want je zag gewoon een opening van 4m² waar water omlaag viel. Zonder een referentie maakte dat dus niet veel indruk. In de namiddag had ik nog wat tijd over om naar het 'Aquarium of Niagara' te gaan, waar een kleine zeeleeuwshow wel leuk was om te zien. Hierna was het 17uur en gingen de meeste dingen ook dicht, dus ik wandelde terug naar de bushalte. Bij de halte kwam ik een Duits koppel tegen die een beetje gestrest waren omdat ze dachten dat ze niet op tijd terug gingen zijn voor hun vliegtuig. Toen hadden ze ook nog eens geen geld om de buschauffeur te betalen dus schoot ik hun maar 3 dollar voor. Terug in het hostel was het voornamelijk wachten op de taxi die mij naar het treinstation zou brengen voor de nachttrein van Buffalo naar Chicago. Hopelijk zou ik hier meer slaap krijgen dan in de nachtbus. Of dat achteraf ook zo bleek te zijn lezen jullie in de volgende blogpost, want dit is het einde van een geweldige dag.

TRAVELLING IS GOING WITH THE FLOW BUT KEEPING AN EYE OUT FOR WATERFALLS