Tijd voor een nieuwe blog om na al die vertraging weer even up-to-date te komen!

Op 3 september vroeg op en hup in de prive auto richting Pangandaran. Onderweg veel leuks gezien, mooi uitzicht op bergen, uitzicht op gifgroene rijstvelden. Erg leuk om te zien allemaal. Bij 1 van de pauzes stopten we tegenover een school. Voor de Indonesische mensen zijn wij allemaal bijzonder omdat wij wit zijn en een 'pointy nose'. Dus de kinderen van die school helemaal enthousiast. Iedereen wil altijd op de foto door een blanken. Na iets van 6 uur aangekomen in Pangandaran bij Mangu. Een hele leuke guesthouse op 200 meter van het strand met ontzettend vriendelijke en behulpzame mensen. Brak van de reis hebben we de rest van de dag op het strand gespendeerd. Waarbij Liam en ik nog even de hoge golven getrotseerd hebben met een bodyboard: erg vet! We hadden gehoord van de fish market hier dus 's avonds daarnaar op zoek. Net als de food market in Bandung is het een soort plein met, in die geval grotere, restaurantjes er omheen. Een restaurant uitgezocht en daar sta je dan: allemaal bakken met vis, garnalen, kreeften, inktvis etc voor je neus. Je maakt je keuze en dit maken ze dan klaar. Deze avond garnalen, red snapper en een soort schol gegeten. Echt ontzettend lekker! Terug in de guesthouse contact gelegd met Toto, hij helpt vaak in de guesthouse maar heeft een eigen tourorganisatie. Via hem geregeld dat we de volgende dag naar de Green Valley en Green Canyon zouden gaan.

Dus de volgende dag weer op tijd op. Rugzak ingepakt en op de scooter gesprongen. Dwars door allemaal kleine dorpjes gereden totdat we in een dorpje stopten om te kijken naar het proces van de kokosnoot: het ontdoen van de schil etc etc. Werkelijk alles wordt gebruikt. De schil om vuur mee te maken, de kokosmelk wordt gedronken, het vruchtvlees wordt gegeten. Uit de bloemen wordt nectar gehaald (zoet, maar erg lekker) en bruine suikers. Kortom, alles wordt gebruikt. Op dezelfde plek was ook een man bezig met het maken van houten poppen (Javaanse Wayang Golek). Alleen het hoofd uit een blok hout maken kost hem een week, maar ze zien er dan ook echt prachtig uit. Diverse verschillende poppen bekeken en van de maker ook een showtje gekregen. Leuk om te zien hoe ze dat doen en kan mij goed voorstellen dat het niet alleen voor kinderen maar ook volwassenen erg vermakelijk is. Goed, na dit alles doorgereden naar de Green Valley. Een heel stuk omhoog gelopen tot een plek hoog stroomopwaarts waar we het water in zouden gaan. Hier kon je ook meteen van iets van 3 meter hoogte het water in springen. Ok, en daar sta je dan op die rots. Het water is kraakhelder dus elke steen lijkt dichtbij (ook al was het behoorlijk diep). En dan komt natuurlijk ineens je hoogtevrees weer opzetten... Zucht, zo irritant. Maar op dat moment besloten dat ik klaar ben met dat hele hoogtevrees gebeuren dus ik heb gewoon gesprongen. En dat was toch wel heel vet! Daarna was het eigenlijk de rivier verder zwemmend volgen. Hier en daar had je kleine watervalletjes (1-2 meter) waar je dan weer vanaf sprong en weer verder sprong. Eigenlijk een soort body rafting. Op een gegeven moment bij een grot aangekomen, heel mooi uitzicht maar je kon er niet doorheen zwemmen. Dus het water weer uit, stukje naar beneden lopen en weer het water in. Hier kwam je uit bij de andere kant van de grot. Tja en toen kwam het: via dikke boomwortels en lianen kon je langs de steile rotswand omhoog klimmen naar een rotsblok op 8 meter hoogte... En vanaf daar kon je natuurlijk springen. En daar stond ik weer voor een keuze, twijfel twijfel. Klimmen zou namelijk 100% zeker springen betekenen omdat naar beneden klimmen echt lastig zou zijn. Na ongeveer 2 meter klimmen kreeg ik weer een twijfelmoment maar ik wil van de hoogtevrees af dus toch doorgeklommen. Totdat je boven op die rots staan, dat was echt ontzettend hoog... Toch maar even gaan zitten en m'n hartslag proberen terug te krijgen van 140 naar 80. Na een paar minuten de knop omgezet en terwijl iemand vanaf beneden filmde gesprongen!!! Jeej, wat een overwinning!! Daarna was het weer lekker de rivier doorzwemmen totdat we bij het eindpunt (een dam) kwamen. Het water uit, heerlijk geluncht en weer op de scooter richting de Green Canyon.

Bij de Green Canyon eerst een boot in, 10 minuten varen terwijl we een enkele alligator en kleinere varaan zagen. Geeindigd bij een enorm rotsblok. Je moest daadwerkelijk extra betalen om daar te zwemmen (zat bij ons wel in het pakket), dus aangezien we betaald hadden vonden we dat we moesten zwemmen. Maar het zag er allemaal niet aantrekkelijk uit. Dus Liam en ik met onze GoPro het water in, de meiden bleven op de rots. Stukje zwemmen, de bocht om en toen... mijn god wat een prachtig gezicht. Je zwom eigenlijk in een kloof, steile wanden aan beide zijden met aan de bovenkant overhangende bomen en struiken. Wederom een idyllisch gezicht. Zoals je ze ziet op Discovery en National Geographic channel. Dus wij toch maar terug om de meiden te halen. Onze spullen in onze drybags gestopt en weer terug zwemmen. Vanaf daar kon je verder stroomopwaarts zwemmen en klimmen. Echt geweldig, soort van canyoning maar dan anders. Heerlijk in de natuur zijn. Er waren ook betrekkelijk weinig mensen dus we konden daadwerkelijk 'mensloze' foto's maken. Wat we hier allemaal gezien hebben is eigenlijk niet in woorden te omschrijven en de foto's zien er ook niet zo goed uit als in het echt. Na ik weet niet hoelang daar geklommen en gezwommen te hebben weer langzaam terug gegaan. En daar was nog een rots van 5 meter hoog. Tja in het kader van hoe ik het die dag heb gedaan moest ik natuurlijk ook hier vanaf springen. Het ging steeds makkelijker, de 2e sprong zelfs niet eens getwijfeld, gewoon gegaan :D! Daarna weer terug in de boot (die er in eerste instantie weg was, inclusief onze tassen met 'gewone' spullen, maar die gelukkig binnen 10 min terug was). Weer de scooter gepakt en uiteraard 's avonds weer naar de fish market voor nog een portie geweldige garnalen. 's Avonds met Toto gezeten en besloten dat we de volgende dag naar het National Park zouden gaan.

Ja hoor, weer vroeg op! Even langs de supermarkt om een lunch-to-go te halen en door naar het park. Bij aankomst al meerdere dieren te zien: Kijang (een soort ree die vreemde blaffende geluiden maakt) en hele brutale gibbon aapjes (echt goed op je spullen letten dus). Vandaag zou een hike van 4-5 uur zijn, dwars door de jungle. Voordat we daadwerkelijk de jungle in zijn gegaan kwamen we eerst nog in een grot waar echt tientallen vleermuizen hingen (fruit bats, eten alleen zaden en vruchten) en stekelvarkens! Via een strand waar nog een stuk of 3 grote varanen (1-1.5m, niet zo groot als de Komodo varanen) liepen en op naar de jungle. Op meerdere plekken kwam je de Kijang tegen en hoog in de bomen ook meerdere zwarte apen. Na 2 uur hiken op een uitzichtspunt gekomen, met een hoge cliff, uitzicht over de zee. Oftewel: weer een overwinningsmogelijkheid voor mij. Want een hek bij de afgrond? Nee joh, daar doen ze hier niet aan. Wederom vette foto's kunnen maken en zelf weer een stukje van m'n hoogtevrees overwonnen. Daar in ieder geval geluncht en weer doorgelopen om 2 uur later bij een mooi strand te komen waar weer diverse Kijang liepen, gibbon aapjes en een aantal varanen. Ook nog een vliegende hond in de bomen gezien! Helaas niet zien 'vliegen'. Op het strand nog even een uurtje gerelaxed en toen weer terug richting de guesthouse. Wederom een ontzettend leuke dag. En 's avonds, ja jullie weten het al: fish market :).

De volgende dag was het alweer tijd om Pangandaran te verlaten: op naar Yogyakarta! Als het goed is eindelijk eens een stad die niet vervuild is (althans niet zo erg als Jakarta en Bandung...).