Selamat pagi!

Het was alweer tijd om Pangandaran vaarwel te zeggen. Na afscheid genomen te hebben van de mensen daar de shuttle bus (voor 15 mensen) in en op naar Yogyakarta. De bus zelf was wel ok maar we hadden echt een waardeloze chauffeur... Heel wat tenenkrommende inhaalmomenten, oeps momenten etc en 8 uur verder kwamen we aan bij hostel OstiC house. Een ontzettend mooi hostel met fijne bedden, goede douches en (jaja wederom) vriendelijke mensen. De hosteleigenaar Oskar is ook 29 en weet echt ontzettend veel van Java en de directe omgeving dus is altijd bereid je met alles te helpen. Tours op te zetten. Dingen te regelen voor de 'domestic' prijs ipv de 'foreigner' prijs. Prima hostel dus. Yogyakarta zelf is een verademing vergeleken met Jakarta en Bandung. Ok, ook hier heb je nog wel aardig wat verkeer maar een stuk minder, de lucht lijkt schoner, de stad is mooier. Leuke plek om langer te blijven! Bij aankomst hebben we meteen via Oskar 2 motorscooters geregeld om diezelfde nacht op eigen gelegenheid naar de sunrise bij de Borobudur tempel te gaan. Dus die nacht de wekker om 3u, pfff wat is het vroeg. Spullen bij elkaar pakken, boterham naar binnen gewerkt en hup met z'n 4en op de 2 scooters. Gelukkig heeft Liam een wel werkende Indo sim (mijne werkt nog niet) dus met behulp van google maps naar Setumbu hill (ongeveer 1-1.5 uur rijden). Daar gewacht tot de zon op kwam. Het was mooi maar er was wel wat bewolking en we zaten aan de schaduwzijde dus het was toch wat minder indrukwekkend dan ik had gehoopt. Na de sunrise doorgereden naar de tempel zelf. Rondleiding geregeld. Toch wel indrukwekkend hoe de Borobudur meerdere natuurlijke en menselijke geweldpleging heeft overleefd (vulkaanuitbarsting, bommen etc). Ok, het is dan wel al gerenoveerd. Mede door erosie van de bodem was hier en daar vanalles ingezakt. In 1985 is er 25 miljoen dollar besteed om de tempel in 10 jaar tijd af te breken en opnieuw op te bouwen. Goed dat ze het gedaan hebben want het is echt een mooie tempel. Iets van 2 uur rondgelopen en daarna terug naar de hostel, lunchen en even uitrusten want eind van de middag zouden we naar de Prambanan tempel rijden voor de sunset. Dus rond 15:30 weer vertrokken: s***, rush hour. Scooters vliegen je letterlijk van alle kanten om de oren. Maar goed, we hebben het overleefd. Aangekomen bij de Prambanan: wederom een indrukwekkend complex van meerdere tempels. Het zijn overigens Buddhistische tempels, even vergeten te zeggen. Ook de sunset was enigszins teleurstellend maar al met al wat het een prima dag. 's Avonds laatste avondmaal, de 3 backpackers waarmee ik sinds Jakarta/Bandung aan het reizen was zouden dezelfde avond richting het noorden gaan, terwijl ik richting het oosten zou gaan. Toch jammer, was een leuke groep. Nadat zij vertrokken waren ellende: in 1 klap enorme koppijn gekregen. Balen dus. Magoed, ik denk met pijnstillers en een nachtje slapen gaat het vast beter. Nee hoor, de hele nacht lang koppijn gehouden. In de ochtend nog steeds... Na het ontbijt er maar weer ingedoken. Toen ik daarvan wakker werd voelde ik mij nog erger: letterlijk overal pijn, koorts gekregen (al weet ik niet hoe hoog want ik ben natuurlijk m'n thermometer vergeten), ene moment koud, andere moment warm. Verschrikkelijk. Mogelijk toch door het slaaptekort en midden in de nacht in de wind rijden, ik weet het niet. Ergens in m'n achterhoofd denk ik aan dengue en hoop ik echt dat dat het niet is. De volgende dag: niet veel beter... Wederom na het ontbijt maar weer m'n bed ingedoken en waarachtig voelde ik mij in de middag iets beter. In de loop van de avond ging het gelukkig weer redelijk dus toch maar een tour voor de volgende dag geregeld.

Inmiddels is het 10 september. Samen met Elizabeth (een backpacker uit California) in een prive auto richting Goa Jomblang. Een grot waar je het zogenaamde 'Heaven light' kan zien. Het laatste stuk was heel mooi rijden, echt door het platteland, over slechte wegen zonder asfalt. Maar hele mooie omgeving en natuur. Aangekomen bij de Goa Jomblang: toch wel indrukwekkend. Het is gewoon een flink gat in de grond (doorsnede 100 meter ofzo?), ongeveer 60 meter diep. Aan de rand gaan staan: ok, dat is toch wel echt diep. De hoogtevrees is op het moment al een heel stuk minder en ik kon daadwerkelijk redelijk dichtbij de rand gaan staan. Goed, alle gear aangetrokken en dan kon de afdaling beginnen. Alles aangesloten, gezekerd en hup via het touw naar beneden. Vanaf daar de grot ingelopen en toen kwam iets wat wederom niet in woorden te beschrijven is. Je ziet in de verte al lichtstralen, hoort een ondergrondse rivier. En dan kom je daadwerkelijk in die open grot. Wat onzettend mooi. Ik heb mijn foto's teruggekeken en het komt zelfs met de spiegelreflex camera niet in de buurt van hoe mooi het er in het echt uit ziet... Natuurlijk ontzettend veel foto's gemaakt, rondgelopen, mooie lime-stone gezien, hier en daar een klein kikkertje. Wel echt enorm zweten in die grot, het was niet warm maar wel enorm vochtig. Verder valt er weinig over te zeggen: kijk maar gewoon de foto's!

Daarna door naar Goa Pindul. Daar zouden we gaan cave tuben (oftewel: op een band door een grot). Wij hadden avontuur verwacht maar het viel toch wel een beetje tegen. We werden gewoon door de grot geleid (hadden een stroming verwacht), hier een daar wat uitleg. Kijken naar zwaluwen en vleesmuisjes en dat was het eigenlijk wel. Op dat moment konden we kiezen: of we gaan tuben op de Oyo rivier, of we gaan naar de waterval. Gezien dit best wel tegenviel gekozen voor het laatste.

Aangekomen bij Sri Gethuk: het was inmiddels wat later dus de boot ging niet meer, gelukkig was het maar iets van 500m lopen. Maar wel langs wederom ontzettend mooie gifgroene rijstvelden, kleine watervalletjes, bananen en kokosnoot bomen. In 1 woord prachtig! De waterval (het waren er eigenlijk meerdere, van zo'n 15 meter hoog) was ook echt geweldig. De basis bestond weer uit lime-stone. Je mocht eigenlijk niet 'douchen' onder de waterval maar eigenwijs als wij waren natuurlijk toch gedaan. Waarschijnlijk is die regel er voor het regenseizoen (nu is het droge seizoen), dus nu kon je er best onderstaan. Hier een hele tijd geklooid en gezwommen en natuurlijk weer van een rots afgesprongen (ik ben echt op dreef hier :P). Maar langzaam aan werd het wat donkerder dus tijd om terug te gaan. Taufi (onze chauffeur) stond al op ons te wachten. Op de terugweg langs Star Hill gereden waarbij je een prachtig uitzicht over verlicht Yogyakarta had, heel indrukwekkend. Thuis aangekomen samen met Oskar en een paar anderen gaan eten in een Mediterranean restaurant hier: yes, steak!! Eindelijk weer een goed en flink stuk vlees. Meestal hier bij de maaltijden krijg je namelijk maar een heel heel klein stukje vlees... Al met al een prima dag!

Eigenlijk zou ik vandaag (11 september) door reizen naar het oosten. Maar toch nog besloten een extra dagje hier te blijven. Nog een beetje herstellen (als er ergens een goed hostel is om ziek te zijn, dan is het deze wel), m'n blog schrijven etc etc. En rustig uitzoeken wat m'n volgende stap is. Twijfel nog of ik naar Bromo/Ijen ga of morgen een vlucht pak naar Denpasar (Bali). Ik wil gewoon echt Flores (duiken) en de Komodo Islands niet missen aangezien dat reden nr 1 en 2 voor mij waren om naar Indonesie te gaan.

Geen idee wanneer ik weer beschikking heb tot een computer om weer een blog te schrijven. Magoed nu zijn er in 3 dagen tijd meerdere blogs en foto's verschenen dus jullie kunnen even vooruit :)!

Liefs!