Into the wildlife of Malaysia

Twee weken geleden dachten we nog dat we voor langere tijd aan de westkust zouden zitten en zouden gaan genieten van de geweldige eilanden Penang en Langkawi. Helaas werden we achtervolgd door een aantal stortbuien (lees: zware monsoon die dagen duurt) die het minder prettig maken voor toeristen op een eiland. Ondanks dat Langkawi volledig is ingesteld op toeristen, vooral Europeanen, de prijzen zijn namelijk identiek aan die in Europa, was er voor ons niet zoveel te beleven. Na twee dagen lang van restaurantje naar cafeetje te zijn gehopt en een poging konden doen voor een strandwandeling was het tijd om weg te gaan, en heel snel graag... Dus hopla, een nachtbusje geregeld en op weg naar een ander eiland aan de Oostkust. Pulau Perhentian (struikel met je tong over de 'h' en de 'ti' voor een correcte uitspraak) staat bekend om het ultieme duik- en snorkelgebied. Om op het eiland te komen kun je met een bootje op zeer hoge snelheid overvaren. Om zeven uur 's ochtends vertrok de eerste boot richting het eiland. Gapend en zonder koffie of ontbijtje de boot op. De tocht zou 45 minuten duren dus konden we nog even bijslapen... NOT!!! Gillend (Chris), vliegend (Chris) en tierend (wederom Chris) kwamen we 40 minuten later aan, het gevoel of je al die tijd in de achtbaan (Mark) hebt gezeten. Onderweg hebben we twee Duitsers (Nino & Lena) en een Estlander (Allan) ontmoet. Gezamelijk zijn we op zoek gegaan naar een verblijf. Op 5 Mei waren we dus gestrand op een eiland met Duitsers en hebben met hen 's avonds bevrijdingsdag gevierd!

De dagen erna hebben we heerlijk van de zon, zee en strand kunnen genieten. Na twee dagen luieren was het tijd voor wat actie -> snorkelen. Nou klinkt dat niet heel spannend maar als er reuzeschildpadden om je heen zwemmen, duizenden visjes je aan willen raken en je daarna met haaien gaat zwemmen maakt het een toch iets grotere uitdaging. Superduperübergaaf was het, met één gids en nog een aantal andere mensen hebben we de hele middag midden op open zee gesnorkeld. 's Avonds hadden we dus wel weer een pilske verdiend! We waren ingelicht over een feestje in de jungle waar een reggeabandje zou optreden. Aangezien dat ons als muziek in de oren klonk zijn we daar naartoe gegaan. Heerlijk in de rimboe met een biertje in de hand naar covernummers van Bob Marley luisteren. We stonden net op het punt om een dansje te wagen toen er vijf jongens achter ons keihard wegrenden de jungle in, ahum ok, kan gebeuren wij rennen ook vaak graag 's nachts een donkere jungle in!?! Hé, achter de bar staat ook niemand meer... uhm, ok gratis? Totdat we omkeken en iemand met een blauw uniform en geel hesje aan de andere kant zagen... Uiteindelijk waren er nog 15 extra blauwe uniformen en stopte de band, ok maakt niet uit, kan ook gebeuren. Alleen ben je in Azië, in Maleisië welteverstaan waar stokslagen en lange gevangenisstraffen voor kleine vergrijpen normaal gevonden worden, en sta je midden in de jungle op de Perhentian (vergeet de 'h' en de 'ti' niet met uitspreken) eilanden. Uiteindelijk had 1 mannetje in blauw uniform de microfoon van de zanger gepakt om iets te zeggen. Dat ging ongeveer zo: "Yes, hello, I am a policeman, a detective. I work for the narcotica police, yes, in malaysia. I would like to have your cooperation yes? Foreigner people has to stand on my right side and Malaysia people must stand on my right side, uhhh I mean haha, left yes, ok? I count now ok, 3,2,1, you go! Yes, yes go very good. Now wait..Thank you". Dus daar sta je dan met je goede bedoelingen en je biertje. Na 30 minuten nam Meneer de Detective het woord weer en vertelde dat wij, de buitenlanders, weg mochten. Uiteraard wilde niemand weg en wij dus ook niet. Misschien gaat de band zo verder met spelen? Na ongeveer 10 minuten kwam Meneer de Detective weer op het podium. "Yes, hello, we want you to go now, only Malaysia people have to stay, we are sealing the area, you go ok??"... "Sorry, what are you saying? NO, hahahaha, no sorry haha I can not sing good, sorry you go now!!"
Volgende dag na een aantal mensen van het eiland gesproken te hebben en tot de conclusie komend dat dit land zo corrupt is als je maar bedenken kan. Alle mensen die moesten blijven (de locals) moesten hun urine inleveren. Er werd lachend verteld dat ze elkaars bekertjes hadden verwisseld en dat Meneer Agent houdt van een aantal ringgit (= $). Uiteindelijk ging het dus om een spontane politie-inval voor drugs die de locals gebruiken. Het was wel weer een interressante wending van de avond. Na nog twee dagen op het strand gelegen te hebben was het tijd om het eiland weer te verlaten.

Samen met Lena & Nino een mini-busticket geboekt naar Taman Negara. Taman Negara is het oudste regenwoud van de wereld en heeft daarnaast ook als extra trekpleister de langste canopy brug van Maleisie. Dit is een brug die met een aantal touwtjes aan elkaar vast is geknoopt en een lengte heeft van 560 meter en een hoogte tussen de 25-45 meter. Hartstikke leuk dus, behalve als je niet zo van grote hoogtes houdt. 's Ochtends vroeg zijn we richting het natuurpark gegaan voor een jungletocht (met bloedzuigertjes) richting DE brug. Dankzij de bemoedigende woorden van onze vriend Nino "Frau Antje, think about Gouda cheese and fighting for the animals and all the other rights, you can do it!" hebben we een half uur later met knikkende knietjes toch de overkant gehaald.
Verder is er helaas in Taman Negara niet zoveel te beleven en zijn daarom na twee nachtjes vertrokken naar Kuala Lumpur. Vandaag zijn we dus aangekomen in KL. Hier zullen wij tot zaterdag verblijven en dan vertrekken met het vliegtuig naar het andere wilde leven in Maleisisch Borneo op zoek naar de orang oetans. De verjaardag van Mark zullen we dus hoogstwaarschijnlijk vieren ergens in de jungle.

Een nieuwe fotoreeks is weer te vinden in de map Singapore & Maleisië!

Vanuit Kuala Lumpur weer een dikke kus,

Mark & Chris