Twintig toeristen, vier gidsen en dertig zogenaamde 'porters'. Vier dagen lopen, in totaal 45 kilometer op een hoogte tussen de 2500 en 4200 meter. Drie nachten kamperen, alleen ijskoude douches, geen elektriciteit, 's nachts rond het vriespunt, maar een subliem uitzicht! En bovenal prachtig weer!

Lang verwacht, toch gekomen: de Inca trail met aan het einde dat ene hoogtepunt, één van de zeven wereldwonderen, the lost city of the Inca's: MACHU PICCHU. We smashed it!

Na een dag met bezoeken aan verschillende Inca sites (ruïnes) konden we in een prachtig gelegen hotel in Ollantaytambo nog één keer genieten van een heerlijke warme douche en een goed bed.

31 maart was de grote dag. Om 9.00 uur vertrokken we uit het hotel om nog 45 minuten te rijden naar het startpunt van de Inca trail: Piscacucho. Hier aangekomen moesten we wachten totdat de dertig 'porters' die al onze spullen zouden dragen alles hadden ingepakt. Per persoon mochten we een tas mee met 6 kilo aan spullen. Daarnaast moesten de 'porters' de tenten, matjes, tafels, krukjes, kookgerei en eten voor vier dagen meenemen. De regels zijn recent aangescherpt, zodat een 'porter' nog maximaal 20-25 kilo mag dragen (dit was max. 45 kilo). Deze mannen zijn echte buffels (verborgen in een klein lichaam) en als we ze onderweg tegen kwamen kregen ze dan ook een groot applaus om ze aan te moedigen. Zelf hoefden we alleen onze eigen rugtas te dragen (die 's ochtends nog zeven kilo was vanwege alle water en energiedrankjes en 's middags een stuk lichter! ).

Om 11.00 uur begonnen we te lopen en na wat fotomomentjes en de paspoortcontrole (alweer een stempel! ) begon de tocht om 11.45 uur dan écht! De eerste dag een tocht van vijf uur over 11 kilometer. Dit is de zogenaamde warming-up day. Niet teveel klimmen (Inca flat: het lijkt vlak, maar stijgt stiekem!), een prachtig uitzicht in de bergen en onderweg een aantal Inca ruïnes. Aan het einde van de middag kwamen we aan op onze privé camping. De 'porters' hadden de tenten al opgezet, inclusief de grote tent waarin we 's avonds met z'n allen dicht tegen elkaar aan zaten om warm te blijven. Het uitzicht vanaf de camping op 3000 meter was werkelijk prachtig: bergen rondom en hoog daarboven uit de gletsjer Veronica (5800 meter!). Het was op deze camping zelfs mogelijk om onszelf na deze eerste dag (en een koude douche!) op een heerlijk Cusqueña biertje te trakteren. Hoewel ook voor de mannen van de keuken alle faciliteiten ontbraken, kregen we 's avonds een heerlijk diner voorgeschoteld! Nadat de mannen dit tijdens de lunch onderweg ook al hadden klaargespeeld! Het enige minpuntje van de camping waren de toiletten, of beter gezegd: dat éne gat in de grond dat gebruikt moeten worden door véél mensen (en dit trouwens tijdens de gehele track …). Heel veel meer moeten we hier misschien niet over zeggen …

Tegen 20.30 uur vielen we onder een prachtige sterrenhemel ( het was helemaal helder!) in slaap. Ín de tent werd het gelukkig 's nachts niet kouder dan zeven graden. Om 5:30 de volgende ochtend werden we gewekt met roomservice (coca thee!). Toen we de rits van de tent open deden was het eerste wat we zagen het prachtige uitzicht op de bergen rondom en die éne gletsjer in het bijzonder! En nog mooier: de lucht was nog steeds helemaal helder! Dus maar weer de korte broek aan (ook al was het 's ochtends nog wel heel fris) en om 7.00 uur waren we alweer aan de wandel! Klaar voor de zogenaamde challenging day. 9 kilometer moest er worden afgelegd, maar dit inclusief een klim naar 4200 meter (het hoogste punt van de trail: de Dead Woman's Pass. Door de Inca's zo vernoemd omdat de betreffende berg de vorm heeft van een liggende vrouw die haar handen gevouwen heeft onder haar borst (zie de foto!). Een (zware!) klim van in totaal 5 uur! Maar als we onderweg even stonden uit te hijgen en opzij en naar achter keken was het uitzicht weer prachtig! Na de klim van 4 uur begon een afdaling van 2 uur naar de lager gelegen camping. De klim was zwaar, heel zwaar, maar de afdaling daarna was ook zeker geen pretje voor de knibbels! De tweede nacht sliepen we op 3600 meter en werd het 's avonds en 's nachts dus een stuk kouder! Gelukkig was het nog maar 14.30 uur toen we aankwamen op de camping (dit keer één voor meerdere groepen, in totaal 500 mensen!). Omdat het zonnetje nog scheen hebben we een 'bad' genomen in de rivier die door de camping stroomde. Opnieuw ijskoud! Maar je voelt je na die tijd toch een stuk schoner! 's Avonds diner, domino en het gezamenlijke spel 'Maffia' in de grote tent. Onze gids Paul was enorm goed in het leiden van dit spel. In het Engels met zijn Peruaanse accent: "wake up, killers, detectives and lady of the night and do your dirty business!" Om 21.00 uur kropen we (opnieuw onder een prachtige sterrenhemel!) in de tent. In de loop van de nacht hadden we bijna al onze kleren aan in de slaapzak, want het was kóud!!

Om 6.00 uur de volgende ochtend werd er opnieuw op de tent geklopt door de roomservice. 's Nachts had het al even geregend (of volgens de gidsen mochten we het geen regen noemen, maar een soort miezer) en toen we dan ook de rits van de tent open deden, zaten we volledig in de wolken! Na het ontbijt was het echter zo goed als droog toen we om 7.30 uur begonnen te lopen en dus begonnen we maar weer in de korte broek. Na een klein uurtje bij één van de Inca sites onderweg begon het echter harder te regenen en hebben we toch onze regenbroek en regenjas aan gedaan. De regenbroek hadden we speciaal voor deze tocht aangeschaft, maar gelukkig hadden we hem maar een half uurtje nodig! (dat is trouwens inclusief de tijd om hem na de regen weer te laten drogen! ;) ). Het bleef echter de hele dag een beetje bewolkt, wat het uitzicht ook wel weer bijzonder maakte! Deze derde dag was de langste (in totaal 16 kilometer) en de zogenaamd beautiful day. Veel Inca sites onderweg en een groot deel van de route leidde door het regenwoud (het hoogste regenwoud ter wereld!). Onderweg weer een heerlijke lunch en na 10 uur lopen kwamen we aan het einde van de middag aan op de derde camping. Weer een gezamenlijke camping voor 500 man met iedereen zijn eigen stuk, waardoor het niet opvalt dat het zo massaal is. Na een koude douche (dit keer inclusief haren wassen: brain freeze! ) was het uitzicht weer fantastisch en het diner ook wederom heerlijk! Vroeg op bed voor het hoogtepunt de volgende dag: opstaan om 3.30 uur om ons einddoel te bereiken: Machu Picchu!

Geen roomservice op de vierde ochtend, maar een korte wake-up call om 3.30 uur, ontbijt en gáán! Terwijl wij om 3.40 uur de laatste spullen in onze tassen stopten, waren de 'porters' al bezig om onze tent af te breken. Logisch, de 'porters' moesten onder aan de berg de trein van 5.00 uur halen om terug te reizen naar Cuzco. Als ze die zouden missen, dan gaat de volgende trein voor hen pas om half 7 's avonds. Zodra de spullen dus ingepakt waren, zag je ze over het camping terrein rennen.

De reden waarom we zo vroeg moesten opstaan, was om één van de eerste te zijn in de rij voor het laatste checkpoint en dus als één van de eerste aan te komen bij de Sungate: dé plek vanwaar je een prachtig uitzicht hebt over Machu Picchu (bij helder weer dan …). En bij ons was het weer geweldig!

Om 5.30 uur zou het checkpoint open gaan. Om 4.15 uur sloten wij aan in de rij, als tweede groep!! Het was nog donker. Aangezien we nog een tocht van één uur naar de Sungate en vanaf daar nog een uur lopen naar de Machu Picchu voor ons hadden, besloot Marlijn nog één keer naar het toilet te gaan. Na drie dagen lopen, obstakels, bijna misstappen en bergen overleefd te hebben, ging het helaas hier toch nog (een beetje) mis. Een misstap, een pijnscheut en ze lag op de grond. Enkel verzwikt... Gelukkig was er een Australisch meisje in de groep die voor haar werk al vele enkels heeft ingetaped. Koelen, intapen, schoenen weer aan en gelukkig was er iemand die haar wandelstokken afstond, zodat we toch nog als één van de eerste groepen (met z'n állen!) bij de Sungate aankwamen. Precies op tijd voor zonsopkomst! En het was een heldere ochtend! En als je de zon ziet opkomen boven Machu Picchu dan vergeet je alle moeheid van de afgelopen dagen. Magisch!

Na de fotomomentjes was het nog een uur lopen voordat we de poort van de Lost City dan daadwerkelijk doorliepen: we made it! Na het nodige papierwerk, opnieuw een paspoortcontrole (en stempel!) leidden onze gidsen Paul en Jamil ons door het overgrote deel van dit magische bouwwerk van de Inca's. Aangezien de lucht zo goed als blauw was en Machu Picchu op nog geen 2500 meter ligt, was het zelfs rond de 30 graden! Na deze tour gingen we met de bus naar Aguas Calientes, waar we in een restaurant van een heerlijke fruitjuice en pizza (!) konden genieten! Aan het eind van de middag gingen we met de trein en de bus terug naar Cuzco, waar we om 20.30 uur moe, maar voldaan weer arriveerden in het hotel. En wat is een warme (!) douche, een toilet waar je op kunt zitten (!) en een heerlijk zacht bed dan fijn!

Een geweldige trip om nooit te vergeten! Nu op naar Lima!