Even weer een berichtje vanaf het zuidelijk halfrond. Vanuit Lima om precies te zijn. Todo bien en Holanda? Jullie zijn al flink in 'oranje' en 'koninklijke sferen' daar, lezen we! Dat gaat vast een mooi feestje worden! En wij vieren het vanuit hier een beetje mee! (misschien heeft de Nederlandse ambassade in Ecuador nog een ludieke actie ... ).

Wij hebben inmiddels onze 6 kilo was weer terug en onze warme 'winterkleren' achtergelaten bij de kerk (in Lima wordt het herfst en dus kunnen de mensen het hier beter gebruiken dan wij). Ook is er weer een pakketje onderweg naar Nederland (we blijven gewoon hopen dat die andere nog aankomt …). En anders lopen er nu een paar Bolivianen op hele mooie Havaianas … . Over een uur vliegen we naar Quito, Ecuador. Een nieuw land en nieuwe belevenissen. Daarom nu nog even de belevenissen van de afgelopen weken in vogelvlucht.

Na een dagje uitrusten in Cuzco na het lopen van de Inca Trail vertrokken we met de groep en de truck op 5 april weer. Of eigenlijk, de truck was nog niet gerepareerd, dus het eerste stuk reisden we met een bus. Op weg naar Raqchi, waar we in een klein dorpje in de bergen bij een lokale familie verbleven. Voor een dag en een nacht zorgde onze nieuwe 'mammi' voor ons. Heerlijk eten en drinken, een eigen slaapkamer en 's avonds een heuse welkomstceremonie (inclusief klederdracht!) waarbij we een offer van coca bladeren hebben gebracht aan 'Pachamama' (moeder aarde) en 'Apo' (god van de bergen) voor een voorspoedige reis. De rest van de avond was er muziek en hebben we met de lokale bevolking gedanst. Helaas moesten we de volgende ochtend alweer vroeg afscheid nemen. Onze 'mammi' had nog een leuk afscheidskadootje: een Inca kruis ketting (Chakana).

Gelukkig was de truck weer gerepareerd en konden we de weg vervolgen in de truck. Een lange reisdag door een prachtig nationaal park in de Andes. Opnieuw bereikten we grote hoogte; een maximale hoogte van nét geen 4900 meter! Veel woestijnlandschap dus onderweg, maar ook prachtige vulkanen met besneeuwde toppen. De reis bracht ons naar Chivay, een dorpje in de Colca Canyon waar we de volgende ochtend om 5.00 uur opstonden om condors te gaan spotten. Andescondors: de grootste vliegende vogels ter wereld! De spanwijdte van deze beesten is gemiddeld ruim 3 meter en kan een maximale spanwijdte van 4.20m bereiken! En niet alleen zijn we deze grootste vogels gaan bewonderen, maar ook bevonden we ons in de diepste canyon ter wereld, met een maximale diepte van ruim 4 kilometer! Een mooie rit door de bergen bracht ons op dé plek voor het spotten van condors. En om exact 9.00 uur was het zover: de lucht was warm genoeg en de thermiek daarom perfect voor de beesten om op te stijgen. Een geweldige 'show' van drie kwartier volgde!

Na dit schouwspel volgde opnieuw een rit door het Andes hooggebergte en de dag eindigde in Arequipa ('the white city', vanwege de vulkaansteen waar de meeste huizen van zijn gebouwd). Inmiddels zaten we alweer een stuk lager (2400 meter) en was het dus ook weer lekker warm!

In Arequipa hebben we het museum 'Santuarios Andinos' bezocht. Het museum waar het door de Inca's geofferde 13-jarige meisje 'Juanita' ligt. Zij is ruim 500 jaar geleden geofferd op een vulkaan op ruim 6.000 meter om de berggoden goed te stemmen en zo vulkaanuitbarstingen tegen te gaan. In 1996 is zij gevonden tijdens een expeditie in deze nog actieve vulkaan buiten Arequipa. Door de lage temperaturen is haar lichaam erg goed bewaard gebleven en ligt zij tentoongesteld in dit museum. Het blijft een intrigerend volk, die Inca's.

In Arequipa hebben we verder genoten van de luxe van het hotel, omdat we wisten dat er vier dagen kamperen aan zaten te komen. Omdat kamperen niet alleen betekende dat we in tenten zouden slapen (in ieder geval diegene die níet op het laatste moment tóch nog voor een upgrade naar een hotelkamer kozen) maar ook dat we zelf onze maaltijden moesten gaan koken, zijn we met z'n allen de plaatselijke grote supermarkt ingedoken. Om voor 200 soles (ongeveer 60 euro) voor 15 personen ontbijt, lunch én avondeten klaar te maken (uitdaging! ).

Na Arequipa bracht de truck ons in een paar uur naar …. de zee! Na ruim een maand 'op hoogte' doorgebracht te hebben, waren we terug op zeeniveau! De zuidelijke kustlijn van Peru is echter niet iets heel bijzonders. De 850 kilometer noordwaarts richting Lima waren kilometers door woestijn, woestijn en nog eens woestijn. De enkele stranden langs verder voornamelijk klif kust zijn volgebouwd met olieraffinaderijen. Hetgeen wat deze reis leuk en spannend maakte waren de subliem uitgekozen campingplekken (na úren en úren rijden door de woestijn kwamen we uiteindelijk uit bij een baai en konden we onze tent óp het strand opzetten en was het BBQ-en geblazen boven het kampvuur!) en het plaatsje Nazca. Nazca is bekend vanwege zijn zogenaamde Nazcalijnen. Dit zijn 'tekeningen' in de rots- en zandgrond van duizenden jaren oud, gemaakt door de Nazca bevolking. Vanwege het klimaat(gemiddelde jaartemperatuur van 25 graden en het regent er 2 uur per jaar!!) zijn deze tekeningen van dieren en andere figuren goed bewaard gebleven. Wij zijn in een (4 persoons!) Cesna-tje de lucht in geweest om dit wonderlijke verschijnsel te aanschouwen! En dat was geen rustig vluchtje, want als je écht wat wilt zien, dan moet dat vliegtuig behoorlijk scheef gaan!! En dat niet één keer … !

Via het idyllische plaatsje Huacachina dat tussen énorme zandduinen ligt, zijn we doorgereden naar de Islas Ballestas. De Lonely Planet omschrijft deze eilanden (of beter: rotsformaties in zee) als de Galapagos voor de 'poor people'. Een boottocht naar deze eilanden vol vogels, een paar pinguins (!) en zeeleeuwen was erg leuk! De echte Galapagos moeten nog komen, maar deze hebben we alvast weer meegepikt!

De laatste stop van de truck, samen met de groep, was Lima! Na twee weken tussen een aantal bijzondere mensen (onder het mom van: hoe zeggen we dit zo dat we niemand kwetsen), maar ook een aantal leuke mensen, was het tijd om afscheid te nemen van de groep en weer onze eigen weg te gaan. De eerste keer dat we in een groep gereisd hebben en waarschijnlijk ook de laatste keer … .

Peru, het vierde land dat we bezochten in Zuid-Amerika is prachtig, met als absolute hoogtepunt, hoe kan het ook anders, de Inca trail en Macchu Picchu. Maar ook de Andes, compleet verschillend met Bolivia, blijft inspireren. Zoals de kustlijn en zijn hoofdstad niet echt hoogtepunten waren, zijn steden als Cuzco en Arequipa dit absoluut wel. En niet te vergeten, de indrukwekkende zandduinen van Huacachina. Het land waar we werden aangesproken met: Hola Gringo! En het eten? Geroosterde cavia is heerlijk…!