Gearriveerd in Indonesië! Via Medan, in het noorden van Sumatra. Een stad waar je logischerwijs aankomt vanuit een internationale vlucht. Een stad waar je eigenlijk ook wel meteen weer weg wil.

De reis gaat naar Bukit Lawang. Een knus dorpje waarvan de hoofdstraat onverhard is en je overnacht aan de snel stromende rivier in één van de vele guesthouses (zonder airco en met alleen koude douche!). Onze gids, Thomas, van het gelijknamige guesthouse Thomas's Retreat was onze gids voor de 2-daagse jungle tocht, samen met twee collega's. In een groep van zes begon de zoektocht in de jungle naar Orang Oetans, Gibbons, Thomas leaf monkeys en zoveel mogelijk andere dieren. Want dit national park is een van de laatste plekken waar Orang Oetans nog in het wild te vinden zijn.

Al snel werd duidelijk dat het niet een tochtJE zou gaan worden. Het weer was goed, het pad desondanks glibberig, smal en steil! Als we gedurende de 7 uur durende voettocht 200m op een vlak stuk hebben gelopen is het veel. Maar het mocht de pret niet drukken zo bleek al na ongeveer een uur sjouwen door bergachtige jungle. Gibbons! riep de gids enthousiast. En ja hoor, ook de ongetrainde ogen van ons toeristen zagen er een aantal. Ze zijn mooi, bewegen elegant snel door de boomtoppen en zelfs de gidsen werden enthousiast aangezien deze prachtige dieren niet vaak gespot worden.

Niet heel veel later, een rode aap in de boom! Gelukkig, hier waren we toch voor gekomen. Een Orang Oetan genaamd Sandra. Samen met haar baby. De Orang Oetans hebben namen, en de gidsen weten na één oogopslag meteen met welke aap ze te doen hebben. En het zien van een Orang Oetan in het wild is geweldig! Maar dan ook echt fantastisch! Zelden zijn we zo opgewonden geworden van het spotten van een dier in the wild. Het mooie van onze prachtige soortgenoten (DNA match van 96%) is de manier waarop ze te benaderen zijn. Ze zijn niet mensenschuw, en bewegen in een goed te volgen tempo. Het duurde daarom even voordat de tocht kon worden vervolgd. Maar goed, de jungle tour was nu al geslaagd!

De steile heuvels in combinatie met een flink vochtig en warm klimaat deed ons eruit zien alsof we zojuist met kleren en al in het zwembad waren gesprongen. Nu maar hopen dat het overnachtingskamp er een beetje goed uit zou zien…

Naast Sandra hebben we die ochtend nog een aantal Orang Oetans gezien. Ook zijn we Thomas leaf monkeys tegen gekomen(vernoemd naar de gids die ze ooit ontdekt heeft en het feit dat ze de bloemen van een plant eten en de bladeren, leafs, achterlaten), nog meer Gibbons en bavianen.

Vlak voor het bereiken van onze overnachtingsplek kwamen we nog 1 Orang Oetan tegen, inclusief haar 5 jaar oude "baby" (baby's blijven vijf jaar bij de moeder). Dus zoals een aantal keren daarvoor, camera's in de aanslag en er naar toe. Voorzichtig! was de reactie van de gidsen. Huh, voorzichtig? Die rode apen doen toch niks? Dit is niet juist. Haar naam is Mina, en ze is berucht! Haar staat van dienst staat momenteel op het bijten van/vechten met 60 gidsen en 20 toeristen! Oeps…Je begrijpt: Marlijn staat inmiddels achteraan ver van Mina, Mark vooraan om hetgeen wat gebeuren gaat te filmen. De tactiek van Mina is als volgt. Vrij beheerst daalt ze neer uit de bomen om vervolgens rustig richting de groep te lopen waarbij ze ervoor zorgt dat de gidsen en de toeristen uit elkaar gedreven worden. In het midden gaat ze zitten, alles heel kalm. Indien er geen reactie volgt van de mens (een gids in dit geval), loopt ze rustig richting de toeristen. Die hebben de waarschuwing inmiddels aardig serieus genomen, aangezien die aap er toch best wel heel erg sterk uitziet, dus de toeristen lopen/rennen weg. De gids reageert op Mina, en geeft een stuk fruit. Mina loopt terug, gaat in het midden zitten en eet rustig het gekregen stuk fruit op of geeft dit aan haar kind. Dit ritueel herhaalt zich een aantal keren, waarop we vervolgens met een omweg om Mina heen moeten die achterblijft samen met 1 gids die haar zoet houdt. On the run voor een Orang Oetan, je kunt zeggen: een bijzondere ervaring!

Het is inmiddels tegen vieren en we beginnen ons hardop af te vragen wanneer we eindelijk bij het kamp zijn, aangezien we tegen drie á vier uur zouden arriveren. Na de laatste en steilste afdaling, deels langs een waterval, zien we de tenten!! Yes!! Eindelijk!!

Maar, wacht eens even, die superdunne matjes liggend op dat zwarte stuk grondzeil is toch niet waar we gaan slapen? En de voorkant van de "tent" helemaal open? En waar zijn de klamboes? Is er ook nog iets van een wc/douch-je? En er zijn toch allemaal gevaarlijke beesten hier waartegen je jezelf moet beschermen?

Nu hier, typend, vanachter een lokaal Bintang biertje (per 620 ml in een fles), kan ik je vertellen dat je bovengenoemde vragen beter niet kan stellen, maar je beter kan focussen op het avondeten dat net als de lunch wel heel goed zal zijn.

Oké, we zijn eerst maar eens lekker gaan badderen in de waterval (dat was immers onze douche na deze hele dag zweten). Het diner was inderdaad heerlijk en net toen we hiermee klaar waren, kwamen de eerste regendruppels. Eigenlijk geheel verwacht aangezien het hier vaak, net als in Kuala Lumpur, 's avonds begint te regenen/hozen. Zo ook nu en het moet een fantastisch gezicht zijn geweest een zestal toeristen samen met hun gidsen te zien zitten onder een stukje zeil met gezichten waarin de vraagtekens (van de toeristen) zijn af te lezen, maar toch ook voldoening.

De nacht viel mee! Er is toch zeker een vijftal uren geslapen op een keiharde ondergrond in een niet afgesloten tent. De ochtend was mooi, het ontbijt lekker. De tweede dag zou een makkie worden in vergelijking met de eerste, volgens Thomas. Ondanks al zijn grappen en grollen, zelf bedachte spelletjes en liedjes, sprak Thomas hier de waarheid. Maar het begin van de dag was het beklimmen van de steile heuvel waarmee wij de vorige dag geëindigd waren. Na een wandeling kwamen we aan bij een grote wilde rivier. Vanaf hier zouden we door middel van 'tractor binnenbanden' terug "raften" naar ons guesthouse Thomas's Retreat. Dit was heel tof!! De rivier was lekker wild en het uitzicht prachtig. Voldaan arriveerden we bij het guesthouse.

De trip was super! De hoeveelheid gespotte dieren groot en uniek, de wandeltocht uitdagend, de sfeer subliem en tezamen met het slapen op de grond, het wassen in de rivier, het ontwijken van de bloedzuigers die uit de bomen vielen (vooral op onze Duitse medemensJ) maken dit een onvergetelijke beleving!

En tot slot hadden we niet verwacht dat ook wij na afloop onze kleren zouden wassen in de rivier …