We hebben inmiddels Vietnam en Cambodja (en ook bijna Kuala Lumpur) achter ons gelaten en gaan beginnen aan de trip door het land van de vele eilanden, regenwouden, vulkanen, mooie stranden, boeddhisten, en nog veel meer moslims, mopets, gado-gado en de historische verbinding met Nederland. Hallo Indonesië!

Bij jullie in Nederland wordt het steeds kouder en natter. Hier blijft het even warm (overdag rond of boven de 34 graden) maar is Kuala Lumpur in de avonduren wel een stuk natter dan het droge Vietnam en Cambodja. Ik (Marlijn) ben inmiddels weer helemaal beter. Na 7 dagen in het ziekenhuis in Ho Chi Minh City, kwam er op 31 oktober de verlossende mededeling dat Mark me weer mee mocht nemen. Met de CT scan in een grote envelop (handig voor de rest van de maanden …), m'n complete medische dossier en een zak vol met medicijnen om m'n antibioticakuur nog af te maken voor 9 dagen, stapten we in de taxi voor het laatste ritje, weg van dat ene ziekenhuis … Weer samen!

Bedankt voor al jullie lieve reacties! Dat was erg fijn om te lezen en te horen! Na 9 dagen nauwelijks iets gegeten te hebben en heel erg weinig slaap bestonden de dagen erna in Ho Chi Minh City uit slapen (heel veel slapen en niet gestoord worden door verplegers die 's nachts van alles van je willen), lekker eten (na de rijstsoep en de steamed rice en wild rice) hebben we ons tegoed gedaan aan echte wienerschnitzels (jaja … compleet met bediening in lederhosen ) en zijn we toch ook maar de Pizzahut binnen gestapt. Na drie dagen in Ho Chi Minh City, waren de (al geboekte) vliegtickets verzet, de visa verlengd (voor een veel te hoge prijs, leve het communisme en de corruptie!) en hadden we de verzekering bestookt met mails en telefoontjes. Dus hoog tijd om deze vieze en drukke stad te verlaten en onze trip door Vietnam af te ronden in de Mekong Delta. Het uiterste zuiden van Vietnam dat nog op ons wensenlijstje stond, ver weg van de uitlaatgassen van Ho Chi Minh City …

Op 3 november zijn we met een groep vertrokken voor een tour van drie dagen door de Mekong Delta, met het doel om per boot de grens met Cambodja over te steken en te eindigen in Phnom Penh.

Een prachtige reis door de rijstvelden, op een klein bootje door de smalle kanaaltjes van de Mekong en langs lokale gezinnen die leven van het maken van coconut candy en honey bee tea en het opvoeren van lokale muziek voor toeristen. Mekong, de op 10 na langste rivier ter wereld die zijn oorsprong heeft in Tibet en uiteindelijk in Vietnam in 9 stromen uitmondt in de South China Sea (vandaar de naam Nine dragon river). De eerste nacht hebben we in een 4 sterren hotel in Can Tho geslapen. Enorm luxe. Zo'n lekker bed en zo'n lekkere douche hadden we tot nu toe in onze budget accommodaties nog niet gehad!

De volgende ochtend begon de dag met een boottrip over de floating market van Cai Rang. Hier worden allerlei lokale tropische vruchten verkocht. Heerlijke ananassen gekocht, al viel de rest van de markt een beetje tegen. Het hoogtepunt van de markt is rond 5 uur 's ochtends. Dus toen wij om half 8 arriveerden, dreven er meer toeristenboten rond, dan boten die fruit verkochten. 's Middags bleven we met twee andere mensen uit onze groep over met wie we de reis naar Cambodja zouden voortzetten (gelukkig waren het hele gezellige mensen uit Nederland! Met wie we het ook nog lang gezellig zouden hebben!). Met z'n vieren (en een aantal mensen uit een andere groep) verbleven we de tweede nacht in een zogenaamd 'minihotel' in Chau Doc (een plaatsje vlakbij de grens met Cambodja). Het geld dat we hadden betaald voor de tour was waarschijnlijk al op na het 4 sterren hotel van de eerste nacht, dus zaten we weer in een vertrouwd budget guesthouse .

De volgende dag hadden de weergoden, na welgeteld één dag met regen in Vietnam tot nu toe, besloten dat het zou gaan stortregenen. Daarom geen smal roeibootje om de grens over te steken, maar een klein motorbootje. Op campingstoelen zaten we op de boot, die aan de zijkant provisorisch afgedekt was met plastic gordijntjes, zodat we niet nat zouden worden. We voelden ons met z'n tienen net een stelletje vluchtelingen die de grens over gesmokkeld zou gaan worden … Haha, gelukkig was het met d*** en Suzanne heel erg gezellig op de boot en werd het campinggevoel na drie kwartier wat aangenamer toen het droog werd en de zon weer ging schijnen. De volgende 2,5 uur konden we daarna rustig genieten van het lokale leven langs de Mekong en zwaaien naar alle kindjes langs de kant. Langs de Mekong leven de mensen in houten huizen gebouwd op palen met muren van katoenen lakens. Achter de rij huizen bevinden zich uitgestrekte rijstvelden, want dat is in de Mekong voor de bevolking dé bron van inkomsten.

Een anekdote van de gids in zijn beste Engels: "this river is brown, because of the silt: S-I-L-T". Nou, daar hebben wij wel andere ideeën bij …. De Mekong is een multifunctionele rivier, die wordt gebruikt om te vissen, als openbaar toilet (gewoon een kartonnetje om je heen, je broek naar beneden en het water dient vervolgens als toiletpapier …), terwijl honderd meter verderop een vrouw haar haar aan het inzepen is met shampoo en nog weer verder iemand zijn afwas aan het doen is.

Na 3,5 uur op de boot bereikten we het grenskantoor op het water. Onze gids regelde onze visa terwijl wij van een lunch konden genieten. De reis ging verder in een iets te klein minibusje voor 10 personen. We hadden net alle bagage ingeladen en allemaal een plekje gevonden, toen de chauffeur 50 meter reed en gebaarde dat we er weer uit moesten om de grens te voet te passeren. Vervolgens zaten we weer met z'n allen in het busje om na een kilometer opnieuw te stoppen om ook daadwerkelijk de stempels in ons paspoort te krijgen.

Na 2 uur over het platteland van Cambodja en deels onverharde wegen bereikten we Phnom Penh. Cambodja is nog weer een stuk armer dan Vietnam en dat was meteen zichtbaar. Nog niet overal verharde wegen, armoedige huizen en veel minder motorbikes dan in Vietnam. Ook wordt je op straat geconfronteerd met veel bedelaars en schrijnende situaties van meisjes van soms nog geen 12 jaar oud, zonder ouders, die met hun kind in de armen op straat zitten te bedelen omdat ze geen thuis hebben. Samen met alle indrukken van de gruweldaden van het Rode Khmer regime in het Tuol Sleng museum en bij de Kiling Fields, heeft Cambodja bij ons het beeld opgeroepen van een prachtig land met een prachtige cultuur en daaromheen een dikke zwarte rand. De gevolgen van de verschrikkelijke daden in de recente geschiedenis (1975-1979) zijn nog goed voelbaar. Van verminkte mensen op straat, tot verhalen van overlevenden, mensen die de gruweldaden van dichtbij hebben meegemaakt of familieleden hebben verloren. 1 op de 4 mensen is tijdens het verschrikkelijke regime van de Rode Khmer omgebracht. Cambodja kent vandaag de dag een erg jonge bevolking, bijna de helft is jonger dan 20 jaar. En dat is op straat goed te zien.

We hebben inmiddels al vele vormen van (openbaar) vervoer gebruikt en in Cambodja konden we ook weer gebruik maken van de tuk-tuk! Dus hebben we in Phnom Penh voor een dag een tuk-tuk chauffeur gehuurd die ons reed naar de plekken waar wij graag heen wilden. Midden in de stad staat het prachtige Royal Palace. Een plek waar het heel erg druk was met allerlei mensen die hun respect kwamen betuigen vanwege het overlijden van de vroegere koning van Cambodja, koning Sihanouk. Verspreid door de hele stad hing ook zijn portret omlijst met een zwart-witte rouwkrans. Omdat de vroegere koning hier opgebaard ligt, was het Royal Palace niet open voor publiek. Wel kon je buiten op een televisiescherm veel volgen van wat er binnen allemaal gebeurde.

Na Phnom Penh hebben we in Cambodja een stop gemaakt in Siem Reap. Een afstand van 315 kilometer waar we in totaal 6 uur over hebben gedaan. Weer was de weg niet overal verhard. En dat de rijstijl van de (bus)chauffeurs hier soms zijn tol eist, verbaast ons helemaal niets. Onderweg hebben we al veel ongelukken gezien en nu zagen we vlak voor Siem Reap een ongeluk waar ook een bus bij was betrokken. Gelukkig hebben wij veilig Siem Reap bereikt, een gezellig stadje met enorm veel barretjes, restaurants, hotels en guesthouses.

En natuurlijk kwamen we voor het bewonderen van de tempels van Angkor Wat (het achtste wereldwonder). Weer hadden we voor een dag een tuk-tuk chauffeur gehuurd die ons langs een aantal van de tempels van Angkor Wat heeft gereden. En om de ervaring van de zonsopkomst bij Angkor Wat mee te maken, werden we om 5 uur 's ochtends opgehaald bij ons hotel. In de Lonely Planet stond dat je de drukte ontloopt als je zo vroeg al aanwezig bent, maar honderden mensen met ons waren ook heel erg vroeg opgestaan! Gelukkig is Angkor Wat immens groot. Daarnaast hebben we onder andere ook de tempel bezocht waar de film 'Tomb Raider' is opgenomen. Erg indrukwekkend allemaal!

Vanwege het 'oponthoud' in Ho Chi Minh City hebben we ons in Cambodja beperkt tot deze bezienswaardigheden en zijn we vervolgens voor een driedaagse 'tussenstop' doorgevlogen naar Kuala Lumpur. Vanuit ons hotel in Little India hebben we natuurlijk de Petronas Torens bezocht en van het uitzicht genoten van de Menara Kuala Lumpur televisietoren. En ook kon de belevenis van het leven in Chinatown niet ontbreken. Hier hebben we in een van de karakteristieke straatrestaurantjes heerlijk gegeten. De dagen hier werden rond een uurtje of vijf 's middags afgesloten met de hier bekende moesson regens. Maar tot die tijd was het de hele dag mooi weer! Dus dat betekende overdag nat van het zweet en 's avonds nat van de regen . En het mooie aan Kuala Lumpur is dat je met een trein ritje van nog geen 20 minuten direct in de 'jungle' zit. Een mooie plek voor de lokale bevolking om aan alle uitlaatgassen te ontsnappen en ook wij hebben hier een mooie wandeling gemaakt en de Batu Caves bezocht. Vanaf deze hoger gelegen hindoetempels in een grot heb je vanaf de ingang een prachtig uitzicht over de in de verte gelegen stad.

Inmiddels zijn we al weer een eind verder gereisd en hebben we ook een aantal dingen ingekort. Maar ook tijdens de busreizen zie je ontzettend veel van een land. Daarom wilden we ons in eerste instantie in Indonesië beperken tot een bezoek aan Bali, maar we willen toch ook erg graag onze roodharige voorouders in het wild spotten nu het nog kan. En daarvoor moeten we op Sumatra zijn! Daarom een stop in de regenwouden van Sumatra voordat we doorvliegen om van Bali te genieten en daar Robert en Steffi te ontmoeten!

We zitten nu op het vliegveld van Kuala Lumpur te wachten op onze vlucht naar Medan. Na ruim 6 weken genoten te hebben van de (overwegend) boeddhistische cultuur in Vietnam en Cambodja, hebben we vanaf nu te maken met de gastvrijheid van de moslimcultuur. Dit is de charme van een reis, waarin niet alleen de landschappen veranderen, maar ook de culturen met allemaal hun eigen gebruiken en uitingen.

P.S. Jullie zijn vast nog aan het genieten van de pepernoten, maar wij hebben de eerste kerstbomen hier alweer gespot!