Ecuador, het land waarin je in één dag vanaf de kust, via het Andesgebergte naar de Amazone kunt reizen. Wat een verscheidenheid! Het land waar het deze hele maand 'moederdag' is. Waar cavia een gerecht is dat ze maken op feestdagen (of als er toeristen op bezoek zijn). Het land waar buschauffeurs denken dat ze F1-coureurs zijn en waar alle (?!) kroegen op zondag gesloten (zouden) moeten zijn.

We hebben jullie al uitgebreid bericht over de Galapagos, maar Ecuador heeft nog veel meer te bieden! Inmiddels hebben we al weer vijf bussen genomen en ruim 800 kilometer afgelegd en zitten we aan de kust in Montañita. Een relaxed hippiedorpje (en voor de kenners: te vergelijken met Byron Bay in Australië, maar dan nog veel kleiner). Maar na terugkomst van de Galapagos zijn we eerst op veel koudere plekken geweest!

Een dag na terugkomst hebben we de hoogste, actieve, met sneeuw bedekte vulkaan ter wereld () 'beklommen'. Op nog geen 2 uur rijden van Quito ligt het nationaal park Cotopaxi, genoemd naar deze vulkaan van 5897 meter hoog! Oké, Ecuador heeft nog één hogere vulkaan (Chimborazo met 6310 meter), maar die is niet actief (en dus niet spannend genoeg … ). Met de bus zijn we naar ongeveer 4300 meter gereden. Vanaf daar moest er gelopen worden. Maar goed dat we onze thermokleding in Peru niet weg hadden gegeven, want het was kóud! Voor 2 dollar maar wel weer nieuwe handschoenen aangeschaft … Vanaf 4300 meter zijn we naar het basiskamp gelopen op 4800 meter hoogte. Een klim van 500 meter over een afstand van één kilometer. We zijn na al die maanden wel wat gewend op hoogte, maar toch … Bij elke stap ben je compleet buiten adem! Wij zijn in 45 minuten naar boven gelopen en hadden daar tijd om van het uitzicht te genieten, aangezien de rest van de groep er minstens een uur over deed. Maar bij het basiskamp waren we er nog niet! Toen restte nog de klim naar de gletsjer op 5000 meter! Van 30+ graden en met de voeten in het zand op de ene dag, naar met de voeten in het ijs en temperaturen rond het vriespunt de volgende dag! Even wennen! Maar blijkbaar waren er meer mensen die een beetje verkoeling nodig hadden na de Galapagos, want de helft van de personen waarmee we 8 dagen op de boot 'Guantanamera' rondgedobberd hadden, bevonden zich op hetzelfde moment boven op de vulkaan! Gezellig!

Na weer teruggelopen te zijn naar 4300 meter gingen we niet met de bus naar benden, maar op de mountainbike! Met een prachtig uitzicht op de achtergrond!

De volgende dag wilden we gaan chillen in de natuurlijk verwarmde thermaalbaden van Papallacta. Echter aangezien het zuidelijke busstation een uur rijden (!) buiten het centrum van Quito is gebouwd en er niet elk uur bussen gaan, hebben we de plannen gewijzigd. We hebben bus tickets gekocht om diezelfde avond nog naar Baños te reizen (4 uur ten zuiden van Quito). En in plaats van in de thermaalbaden te zitten, hebben we dé evenaar bezocht (La Mitad del Mundo). Een plaatsje ongeveer 20 kilometer ten noorden van Quito. In de 18e eeuw heeft een Fransman bepaald dat deze locatie het zogenaamde 'nulpunt' is. De Ecuadoriaanse overheid heeft hier vervolgens het monument 'Mitad del Mundo' (het midden van de aarde) gebouwd. Een plek waar je erg leuke foto's kunt maken, waarbij de ene persoon op het noordelijk halfrond staat en de ander op het zuidelijk halfrond! Maar schijn bedriegt! Later is op basis van modernere GPS-apparatuur bepaald dat het échte nulpunt 240 meter verderop ligt! Een goede grap voor alle toeristen!

De busrit van bijna 2 uur terug naar Quito was misschien nog wel het meest vermakelijke van de hele dag! Bushaltes kennen ze hier eigenlijk niet. Als je uit wilt stappen, roep je heel hard baja! (stap uit!). De buschauffeur trapt dan heel hard op de rem en de personen die willen, stappen uit, nog vóórdat de bus helemaal tot stilstand is gekomen. Waarna de buschauffeur ook weer snel kan optrekken. Onderweg stappen er ook veel mensen in die íets verkopen. Vaak gaat het om ijs (jaja!), drinken, koekjes of zelfgemaakte empanadas. Maar tijdens de busreis terug naar Quito stapte er een man in met een jukebox en een tas vol CD's. De verkooptactiek bestond uit het aanzetten van de jukebox op flink volume om vervolgens fragmenten van de nummers op de CD te laten horen. Gezellige Zuid-Amerikaanse merengue en salsa deuntjes klonken door de bus. Maar daar bleef het niet bij, want ineens kondigde de beste man aan dat hij ook 'musica moderna' had. En vervolgens klonk door de hele bus: Gangnam style! Hilarisch! Toen de man met de CD's weer uitgestapt was, stapte er een andere man in. Die begon ook: 'buenas tardes señores y señoras pasajeros!' en toen begon hij kookboeken uit te delen, met natuurlijk het doel om die te verkopen! Toen hij zijn stapeltje kwijt was, begon hij alle gerechten uit het kookboek zelfs voor te lezen! Zo konden de Quiteños ideeën opdoen voor het diner van die avond! Voor ons erg vermakelijk en zo ging de busreis lekker snel!

Weer terug in Quito vertrok 's avonds om 20.00 uur de bus naar Baños. Zoals elke middag en avond regende het weer, dus in de regen richting de plek vertrokken vanwaar de bus vertrok. We kwamen er al snel achter dat deze busritten meer gebruikt worden om pakketten te vervoeren, dan om personen te vervoeren. Het eerste uur zaten we met 5 andere personen en misschien wel 100 pakketjes in de bus! Na een tussenstop bij het zuidelijke busstation reden we in ongeveer 4 uur naar Baños. Om half 1 's nachts zette de buschauffeur ons ergens midden in de stad af. Natuurlijk niet bij het busstation, want dat zou te gemakkelijk zijn geweest. Gelukkig kwam er in de verlaten donkerte een taxi voorbij, die ons bij een hostel heeft afgezet. En daar konden we na lang aanbellen gelukkig ook nog naar binnen! (er moest nog even iemand wakker worden … ).

De volgende ochtend konden we eens goed bekijken in wat een mooie wereld we weer terecht waren gekomen. Vanaf het balkon van ons hostel hadden we uitzicht over de bergen en watervallen! En op nog geen 50 meter lopen lagen de bekende thermaalbaden van Baños. Na een rondje door de stad gelopen te hebben, informeerden we bij een lokaal toeristenbureautje naar de mogelijkheden om een quad te huren en daarmee de omgeving te verkennen. Het resultaat: nog geen 20 minuten later zaten we in een busje op weg naar een canopy activiteit. Tweemaal met een maximale snelheid van 90 kilometer per uur onder een staaldraad als een 'superman' over een ravijn gevlogen! Maar het spannendste stuk zat tússen die twee staaldraden. Eerst een hele smalle hangbrug oversteken die honderden meters boven het ravijn hangt en vervolgens nog 'even' een kleine honderd meter omhoog klimmen via de rotsen!! Dat hadden ze vooraf even 'vergeten' te vertellen . In ieder geval heeft Marlijn haar hoogtevrees nu wel een keer overwonnen! Na deze spannende activiteit de rest van de middag gerelaxt in de thermaalbaden!

Baños ligt aan de voet van de vulkaan Tungurahuan. Dit is één van de actiefste vulkanen ter wereld, maar tijdens de periode dat wij daar waren wel héél actief! De straten waren 'ondergesneeuwd' met zwarte vulkaanas en steeds meer mensen liepen met mondkapjes over straat. Er steeg bijna constant een grote grijze aswolk boven de bergen uit en op de achtergrond rommelde de vulkaan de gehele dag (klinkt als een soort onweer …). Maar voor de lokale bevolking is dit 'normaal', de laatste 13 jaar is de vulkaan namelijk af en aan actief. Dus ook wij hebben maar net gedaan of dit normaal is en hebben de tweede dag een quad gehuurd en daarmee door de omgeving rondgetoerd. Richting een uitkijkpunt vanwaar je de vulkaan goed kan zien (was namelijk vanuit Baños zelf niet zichtbaar, afgezien van de grijze rookpluim ). Hier kwamen we Hermina tegen (een Ecuadoriaanse vrouw die aan de voet van de vulkaan is opgegroeid en een blokhutje verhuurd aan toeristen. Omdat het uitzicht op de vulkaan ook 's nachts een geweldig schouwspel kan zijn (met lava!) besloten we de plannen opnieuw te wijzigen en een extra dag in de nabijheid van Baños te blijven. Bij Hermina wel te verstaan!

De volgende dag de taxi de berg op genomen naar het plaatsje Runtun, waar Hermina ons verwelkomde. In het houten huisje voor gasten in de tuin had ze het bed opgemaakt van waaruit je 's nachts de vulkaan kon zien. Na wat rondgewandeld te hebben over het erf (het gezin heeft lama's, een koe, cavia's, kippen, eenden en ook alle groenten verbouwen ze zelf). We konden kiezen wat we die avond wilden eten en het werd uiteindelijk … cavia! Maar eerst een glaasje wijn ingeschonken en voor ons 'huisje' gekeken naar het geweld van de vulkaan. Het gerommel hield maar aan (soms schudde het hele huisje heen en weer) en grote grijze wolken werden honderden meters de lucht in geblazen! Met Hermina en haar gezin (man en dochter) 's avonds gegeten in de keuken. En dan is het erg leuk dat we inmiddels een redelijk woordje Spaans spreken! Na het eten maakte Hermina het haardvuur aan in ons huisje! Heerlijk bij het haardvuur gezeten, maar toch was het buiten ook wel spannend. Want ooow wat wilden we de vulkaan graag vuur zien spuiten! Helaas was het bewolkt en konden we het niet goed zien. Uiteindelijk toch maar gaan slapen en (gelukkig!) moest Mark om 1.00 uur naar het toilet. Toen we door het raam naast het bed naar buiten keken zagen we de lava uit de top van de vulkaan spuiten!! Snel met de camera naar buiten gerend en foto's geprobeerd te maken van dit gewelddadige natuurverschijnsel! De lava spoot daadwerkelijk meters hoog de lucht in en we konden de lava vanaf de top zien stromen! Wanneer maak je dat nu mee??!

Toch maar weer in bed gekropen en zoals dat vaker gaat 's nachts met Marlijn, is zij de rest van de nacht op de vlucht geweest voor de vulkaan!!

Gelukkig bestond de volgende dag uit heel veel uren zitten in de bus! Eerst met de lokale bus en lokale 'mannetjes' terug naar Baños en vervolgens 8 uur in de bus naar Cuenca (met een tussenstop in Riobamba). Overstappen van de ene naar de andere bus kan hier trouwens ook niet missen! Ook al staat het niet aangegeven met nette borden. Er staat iemand naast de bus die heel hard en heel vaak de bestemming van de bus roept over het gehele busstation: CUENCA, CUENCA!

Een mooie busrit dwars door het Andesgebergte richting het zuiden van Ecuador. We hebben daar tijdens onze reis al een heel stuk van gezien. Maar in Ecuador is deze bergketen toch weer anders dan in Peru en Bolivia! Een mooie bergrit, maar aangezien de buschauffeurs hier denken dat ze F1-chauffeurs zijn, moesten we ons goed vasthouden aan de stoel en slingerde de rugzak van links naar rechts door de bus.

Cuenca is een gezellige stad met een koloniaal, oud centrum. Elk plein wordt gesierd door een mooie kathedraal of kerk. Echter, na de warme temperaturen in Baños, lag Cuenca weer op 2800 meter en was het dus weer een stukje kouder! De stad verkend, het panama-hat museum bezocht en natuurlijk twee van deze beroemde exportproducten van Ecuador (met de naam van dat andere land) aangeschaft! En Nederlandse hoofden hebben nogal een vreemde maat (of er moet persé roze inzitten … ;). Dus hebben we toegekeken hoe twee hoeden voor ons met de hand ter plekke passend werden gemaakt!

Vervolgens ging de reis richting de kust! In 4 uur met de bus naar Guayaguil, de grootste stad van Ecuador. We zijn daar al twee keer geweest (overstap per vliegtuig en per bus) en hebben we beide keren niets van de stad gezien. Maar wij hadden weer zin om met de voeten in het zand te staan!! Dus het busstation overgerend (wat in Guayaguil een compleet modern winkelcentrum inhoudt!) en na een aansluiting van nog geen 15 minuten zaten we alweer in de volgende bus naar Moñtanita! En gelukkig had die bus wel een toilet, aangezien de meeste bussen dat hier niet hebben!

En daar zitten we nu: Moñtanita. Een gezellig hippiedorp aan de pacific ocean. Een accommodatie áán het strand, veel zon en goedkope cocktails! Dé ingrediënten om hier overdag niet zo veel te doen. Marlijn ligt vooral met haar e-reader op het strand en Mark met zijn surfboard in de zee! Nog niet helemaal een prof straks bij thuiskomst (zoals gehoopt), maar toch al wel een paar mooie rides op zijn naam!