's Avonds de volgende bus op, naar de wijnstreek rond Tarija.
Ons hostel, Casa Blanca, als je er ooit komt, is genieten!! Hangmatten, een relax sfeertje en de uitbater is zó behulpzaam en leuk. We zijn echt goed terechtgekomen!

Na weer maar 'n paar uur slaap doen we ne wijntoer. (We dachten lang uit te slapen, ma 't is zaterdag, dus enkel toers in de voormiddag, damn).
De eerste stop, bij Casa Real, is de moeite. Er zijn nog 2 Canadezen en we kletsen gezellig met een hapje en 'n serieus glas van hunne beste wijn .. Lekker! Nadien de Singhani van 't zelfde huis, de nationale drank van Bolivia. Na wat uitleg mogen we ook hier proeven, not bad! Met canada dry nog lekkerder!

En dan naar 't oudste wijnhuis, waar het vol zit met voornamelijk Boliviaanse toeristen .. Omg! We moeten in nen halve cirkel staan en glazen doorgeven.. zegt al genoeg. 8 wijnen komen direct na elkaar in het rondje, zijn véél te zoet en.. oew.. met porto en singhani ertussen .. Toerist!

Soit, de setting is mooi (Provence-achtig) en we hebben nog hapjes over, dus we zetten ons nog even relax neer voor we terugkeren naar Tarija. En dan, uitzoeken wat we daarna doen.

Eigenlijk kwamen we naar hier voor San Roque, een feest dat in de Lonely Planet staat aangegeven op morgen. Maar da blijkt iets religieus en ni veel bijzonder te zijn volgens de wijntoergids. En de plaatselijke incatrail kunnen we morgen ook ni doen, want er mogen geen auto's rijden in Tarija (autoloze zondag bestaat hier, zot!). De andere opties lijken ni echt de moeite, dus hup, inpakken en terug de bus op dan maar, naar Potosi, de hoogste stad ter wereld! (4060m)